Harbourrun

Zondag 7 oktober was het dan zo ver, het was tijd om naar Rotterdam af te reizen en daar samen met Mirjam, Deborah, Shiva en Esther de 10 km van de Harbourrun te doen. Deze obstacle run was voor mij helemaal nieuw en ik wist niet goed wat we konden verwachten. Zoveel mogelijk informatie opgezocht en gekregen en daar moesten we het mee doen. Hoe ik het heb beleefd dat lees je hier!

We hadden om 11 uur afgesproken in Rotterdam om samen met de Pendelbus naar het haven terrein af te reizen. Al vroeg zat ik in de auto om te carpoolen met Mirjam. Allebeide waren we op tijd op de afgesproken plek en al kletsend vervolgde onze 140 km durende trip naar Rotterddam Slinge. Dit was 1 van de plakken waar de pendelbus langs zou rijden en daar in de wijk kan je op zondag gratis parkeren. We waren ruim op tijd en wilden eigenlijk nog ergens onderweg koffie drinken, maakte het niet dat ik al kletsend daarvoor de verkeerde afslag nam en het tankstation links liet liggen. We besloten onze weg erop te vervolgen en bij het metro station hadden we al snel een parkeerplekje gevonden. Al vrij snel kwamen Shiva, Deborah en Esther eraan. Het team was compleet en we konden de bus in. Het voelde allemaal vrij relaxed maar in het team zaten 2 dames toch wel een beetje extra in spanning omdat dit hun aller eerste obstacle run zou zijn.

Wanneer we in het haventerrein zijn aangekomen maken we eerst een pitstop bij de dixies, die waren snel gevonden en ook bleken er binnen nog toiletten beschikbaar te zijn. Dit was goed geregeld dus. Bij het ophalen van onze startnummers kregen we een bandje waardoor we ons verder voor konden bereiden in de business area. We zochten een tafeltje uit en trokken getrouw het shirt van de Harbourrun aan. Tijd voor het maken van een groepsfoto. We lieten er 1 door de fotograaf van de organisatie maken en vervolgens ook nog natuurlijk een eigen foto erbij.  Het was bijna half 1 kwart voor 1 zou onze startwave zijn dus besloten we die kant op te lopen. Wij lieten onze tas bij de tafel staan maar er was ook een georganiseerde gaderobe voor je tassen.  De startwave ervoor vertrok net en we konden hierdoor voorin het startvak plaatsnemen. Dit verliep soepel en rustig.

Tijd om een startvakselfie te maken en mee toe doen met de warming up. Gegeven door 2 ‘kapiteinen’ waarvan ik vermoed dat 1 geen stem meer had na deze dag. Wat een enthousiasme kwam er vanaf en ze betrokken het hele startvak erbij. Het was geen massa start dat maakte dat je echt in groepen liep door het parcours. Daarbij was het eerste obstacle ook direct bij de start en na het aftellen was het voor ons direct tijd om te gaan kruipen. De 10 km zijn begonnen en ons eerste obstakel hebben we gehad. Op klets tempo ipv racetempo vervolgden we onze weg. Tijdens het parcours kwamen we allemaal verschillende hindernissen tegen. Wat me opviel is dat je bij sommige hindernissen geen keuze had om er langsheen te gaan als je bijvoorbeeld bang zou zijn of het niet zou kunnen. Wat ik echt mega tof vond is dat de meesten echt te maken hadden met de haven of het terrein waar we overheen liepen.

Zo vond ik de grote boeien met de autobanden eromheen een gaaf obstakel. Die waren ook echt een stuk groter dan dat ik had verwacht. Bij sommige obstakels stond alleen geen vrijwilliger dat vond ik wel apart, i.v.m. de veiligheid. Echter was dit maar bij een enkele. Over het algemeen liep het deze 10 km eigenlijk best lekker door. Het maakte dat wij foto’s gingen maken van elkaar of van ons als team onderweg dat we er echt lang over hebben gedaan. Bij 1 obstakel in de hal, ontstond een opstopping. We moesten onder een roldeur door om vervolgens een opblaasbaar obstakel baantje over te gaan. Het was al druk en je kon niet lekker doorlopen. Het maakte sommige mensen ook een beetje wild en die besloten er heel lomp hard en onbenullig doorheen te denderen waar anderen rekening hielden met elkaar. Dit was wel even bijzonder en voor iedereen die daar stond op dat moment (niet alleen voor ons) was het ook vervelend.  Voor de rest konden we vrijwel doorrennen zonder te hoeven stoppen of in de rij te staan voor een obstakel. We gingen heel relaxed door het parcours en het zonnetje maakte erbij dat we er echt van genoten. Als Team zijn we gestart en letterlijk als team ook over de finish gekomen.

Trots hebben we natuurlijk onze medaille in ontvangst genomen. Stiekem had ik gehoopt dat deze wat groter zou zijn geweest maar ik moet zeggen ik vindt hem wel gaaf! Tijd om ons iets op te frissen, erg vies waren we niet want je had geen water of modder obstakels. Onze handen wreven we schoon met babydoekjes. Ik trok even een fris shirt aan voor de terugweg. We kletsten nog even na voordat we besloten terug te keren naar de bus en naar huis.  Eerst kochten we nog even een kop koffie voor de terugweg. Buiten liepen we nog even langs de stands maar allemaal hadden we niet echt de behoefte aan iets nieuws of om iets te kopen dus waren we vrij snel weer bij de bus. Bij metrostation Slinge namen we afscheid van elkaar en was het tijd om die 140 km weer naar huis te rijden. Diezelfde avond stond ik weer op mijn werk na te genieten van deze leuke dag!

Ik wil Sportvibes en de organisatie van de Harbourrun bedanken voor de uitnodiging en beleving van deze mooie dag. Ik moet eerlijk zeggen dat technisch gezien dit geen moeilijke obstakel run is. Dat maakt het leuk voor iedereen. Denk je er dus over om volgend jaar mee te doen maar ben je bang dat je het niet kan of dat het te moeilijk is. Geloof in je lijf, dit kan meer dan dat jij denkt. Je hebt nu nog ongeveer 51 weken om te trainen. Ook jij kan in die tijd deze 10 km obstakel run volbrengen en van de havens genieten en op plekken komen waar je anders nooit zal zijn.