RunwithJoy.ce

Prepare

Voor deze loop had ik mij 2 weken geleden ingeschreven. Ik had behoefte aan een wedstrijd, aan een krachtmeting maar ik wilde daarvoor ook beloond worden in een vorm van een medaille. Dankzij Mirjam leerde ik het bestaan van deze loop kennen en het feit dat ze alle Finishers in ieder geval met een medaille belonen was voor mij de reden om mee te doen met de 5 km. Waarom de 5 km? Ik wilde zien of ik die tijd op dat moment kon verbeteren en op deze zelfde dag zou mijn zus haar verjaardag vieren. Daarom zou de 10 km al buiten schot gehouden worden en kon ik mijn eerste doel na de marathon al misschien voltooien.

Mijn pr stond op de tijd van 24,59 het doel van vandaag zou dus zijn geweest dat ik sneller dan deze tijd over de finish zou komen.  Het was voor mij al een heel scherp gesteld doel. Sinds ik dit in 2016 in mijn training heb gelopen heb ik dit nooit weer verbeter. Oké volgens Strava en andere apps staat dit doel nog lager. Helaas is dit gebeurd met een gps fout en klopt het dus niet en ik heb nooit sneller gelopen in een wedstrijd.

Vanochtend op 14 mei 2017 werd ik wakker met het gevoed; loop en geniet dat doel haal je vandaag niet. Ik had meerdere redenen waarom ik het vandaag niet zal halen al in mijn hoofd. Mijn hartslag in het startvak lag 20 slagen hoger dan normaal. Het was 23 graden, best wel warm om je pr te verbreken. Ik gaf de moed al op voor de start.

Ik benoemde naar een hardloop vriendin dat ik mijn best ging doen, een beetje vooraan starten misschien kan ik me eraan optrekken maar de verwachting was niet dat ik mijn pr zou verbeteren.

De start

Ik maakte een startvakselfie en vervolgens een foto van de lopers voor me en achter me en toen klonk ook het startschot al! Even was het ellenbogenwerk om je eigen ruimte te creëren maar daar ging ik! Door Zutphen en de eerste kilometer liep ik vlot met de anderen mee met een gemiddelde van 4.30 km/min. Ik merkte toen al dat ik boven mijn eigen kunnen liep maar wilde doorzetten.

Ik kon mij laten hazen door andere runners en zodoende heb ik de km erop voltooid in 4.46 km/min nog steeds hoog boven mijn eigen tempo. Op dit moment liep ik best lekker en ik had verwacht dat ik dit nog wel vol kon houden. Echter blijkt uit de statistieken dat ik iedere km langzamer werd. De kilometer erop liep ik 4.52, tijdens deze kilometer hadden we ook onze drinkpost. Ik twijfelde of ik hiervan gebruik wilde maken. Normaliter doe ik dat niet op de 5 km. Echter was het vandaag warm  en ik besloot een sportdrankje aan te pakken. Ik kreeg het lopend niet weg ik besloot even te stoppen een goede slok te nemen en weer door te gaan. Nog maar iets minder dan 2,5 km te gaan. Tijdens de marathon van april dacht ik al hoe ik mijn sprint zou aan gaan. Nu dacht ik alleen maar hoe kan ik dit tempo volhouden. Ik ga dood!!

Op de helft:

Tussen kilometer 3 en 4 ging het tempo terug naar 4.58. Ik twijfelde steeds vaker. Is vandaag de dag om je pr aan te vallen of moet je toch genieten. Nou dat genieten dat heb ik weinig gedaan vandaag! Ik ging echt voor mijn pr maar wat ik me wel super herinner en wat ik nooit vergeet is de support aan de kant. Op momenten dat er niemand was, was het jammer maar prima te doen. Ik moet zeggen dat op het moment dat ik gebeld werd ik daar wel even van baalde. Mijn schoonmoeder belde me en ik liep met oortjes

met muziek (die natuurlijk deed voor de start maar op het moment dat ik de boog gepasseerd was ermee ophield haha). Ik heb opgenomen tijdens het rennen en even snel gezegd dat ik met een wedstrijd bezig was. Ze snapte het en hing toen zelf ook op. Even afgeleid maar daarna was ik totaal uit mijn ritme door het te snel starten, te hoog boven je niveau lopen en te hoge verwachting aan mijzelf.

Soms ben ik competitief en wil ik ook een keer gaan puur omdat het kan. Tijdens de marathontraining kon het niet en heb ik mij zo goed als het kon aan mijn schema gehouden. Dit was de eerste keer dat ik gas mocht geven vanaf het begin. Dit resulteerde in dat ik bij km 4 moest erkennen dat ik al op was. Althans dat dacht ik, ik heb even gewandeld om mijn hartslag omlaag proberen te krijgen. Een mede runner benoemde, ‘je hoeft nog maar even zet hem op!’ geen idee wie het was maar hij had gelijk. Ik heb op mijn tandvlees gelopen de laatste meters. Vooral de laatste 100 meter heb ik gesprint. Iemand geen idee wie maar ik zag zijn/haar schaduw dichterbij komen richting de finish en ik dacht alleen. Nee je wordt niet nog een keer ingehaald. Ik heb het gas opengetrokken en met een snelheid die je normaal niet over de keien van Zutphen rent heb ik mijn eindsprint getrokken.

Finish

Als resultaat! Ruim 20 seconden van mijn Pr af!
Mijn PR staat nu op 24.39! ik ben er zo trots op! Ja ik ben er ook heel blij mee. Zelf heb ik nog nooit sneller de 5 km gelopen laat staan in een wedstrijd.

Herken jij jezelf, wanneer je denkt dat het niet gaat lukken het je toch wel lukt! Ik ben wel heel nieuwsgierig naar jullie mening. Of heb je misschien ook in Zutphen hardgelopen Let me know!