Raceverslag Bruggenloop Nijmegen

Keep on Going!

Het weekend van de dam tot damloop was helaas al weer snel voorbij gevlogen. Wat had ik genoten en wat heb ik het leuk gehad. Dat verslag kan je overigens hier lezen.
Dit weekend was de test hoe mijn voet zal reageren op weer aardig wat kilometers hardlopen. Die test werd op dat moment uitgevoerd met flink wat tape om mijn voeten heen. Ik had zo goed als geen reactie gehad op het hardlopen. Geen pijn of na-reactie en ik kon normaal lopen de dag erop. Ik besloot dat ik de tape eraf zou halen en was benieuwd hoe het hardlopen zou gaan zonder die tape.

Ik kreeg ook zin om weer een wedstrijd aan mijn lijstje toe te voegen, daarom bekeek ik de hardloopkalenders die online staan vluchtig door of er misschien dit jaar nog een mooie loop in de buurt zou zijn.  Ik zag dat er op woensdagavond 20 september de bruggenloop van Nijmegen zou plaatsvinden. Ik vind het zelf altijd erg leuk om in Nijmegen te gaan lopen. Het was een hardloopwedstrijd die voor mij echter onbekend was. Ik wilde er wel naar toe maar ik wilde eigenlijk liever niet alleen. Ik besloot een race-maatje te appen of ze ook toevallig niets te doen had.
Snel kreeg ik al het antwoord dat ze zich al had ingeschreven voor deze run en dat het prima was dat ik ook mee zou gaan. Snel heb ik een startbewijs gekocht en een dag later was het dan ook al zover.

Raceday!
Woensdags kwam ik uit mijn slaapdienst van mijn werk. Ik kon mij rustig voorbereiden omdat ik dus overdag gewoon thuis was. Ik besloot dat ik in een korte broek en een hemdje te gaan rennen. Ook besloot ik dat ik mijn best zou gaan doen, ik had nog een mooie Playlist op spotify staan en ik zou maximaal proberen te gaan. Althans zolang mijn voet dat prima zou vinden. Bij pijn of gevoeligheid zou ik rustig aan gaan doen.
Ik had me ingeschreven net als de anderen voor de 6.9 km run. Ik weet niet waarom ze er geen 7 km van hebben gemaakt maar ik had na het weekend nog niet de behoefte om een 10 km run te gaan lopen. Bovendien was 7 km te overzien als ik wel bv op kilometer 4 pijn zou krijgen.
Met z’n 3en gingen we op weg naar Nijmegen. Het was gezellig in de auto en ruim op tijd kwamen we aan. We konden dichtbij parkeren en lopend naar de Waalkade gaan waar de start zou zijn.

Ik moet zeggen dat ik het echt goed geregeld vond, er was muziek met een speaker. De tassen konden worden afgegeven daarvoor kreeg je een nummertje. Aan het zenuwplasje was gedacht want er stond een mobiele toiletunit. De vrijwilligers waren al druk bezig met het snijden van fruit en het klaarzetten van drinken en verschillende etenswaren voor na de run.
We spelden ons startnummer op, maakten nog een foto voor de waalbrug en keken ondertussen naar de start van de 10 km die om 19.00 uur begon. Vervolgens gingen wij naar het startvak, de bedoeling zou zijn dat je op snelheid zou staan echter stond het vak al zo vol dat we bijna achteraan stonden met z’n drieën.

Zig zag en Gas
Het startschot viel rustig liepen we naar de startboog en daar gingen we. Ik ging direct buitenom om de meeste lopers toch al direct in te kunnen halen. We begonnen namelijk met een bocht naar links. Vervolgens op het rechte stuk koos ik ervoor om helemaal links te lopen en voor dat de volgende bocht kwam had ik toch al heel wat mensen ingehaald.  Ik was snel van start gegaan, om vervolgens na 500 meter iets rustiger aan te doen waardoor ik net geen 5 min per kilometer zou lopen.  Zo Liep ik de eerste kilometer gemiddeld 4.54. Kilometer 2 was over de spoorbrug, ik liep lekker kon nog steeds mensen inhalen en het voelde goed. Echter gaf mijn horloge aan dat ik wel met een hele hoge hartslag aan het lopen was. Ik nam het voor lief zolang het goed zou voelen zou ik snel proberen te lopen. Ergens halverwege de brug zat een fotograaf ik stak een duim omhoog en zag dat hij een foto maakte want ik kreeg een duim terug, echter blijkt deze foto niet gelukt te zijn want hij is niet meer terug te vinden. Super jammer. Ik liep lekker verder en voor mijn gevoel vloog ik over de brug. Op een gegeven moment had ik zelf het idee dat ik mijn voeten niet meer lekker neer kon zetten. Ik dacht op dat moment dat het aan mij lag, misschien aan die hoge hartslag, ik nam hierdoor wat tempo terug en al vrij snel was ik de brug weer af. We waren bij Lent en het was alweer tijd voor de terugweg naar Nijmegen. Ik liep nog steeds voor mijn doen een lekker tempo door en over de Waalbrug wetende dat de finish alweer in zicht kwam besloot ik weer wat harder te gaan lopen.
Vervolgens gingen we het Valkhofpark door en tot mijn blijdschap was het alleen maar de weg naar beneden. Tijdens de stevensloop moest je hier omhoog en dat was best wel pittig!

Ik besloot nog een eindsprintje te trekken wat resulteerde in dat ik de laatste kilometer het snelste gelopen heb.  Ontzettend trots en blij kwam ik over de finish. Ik kreeg mijn Medaille en ook nog een goodybag.  Ben mijn tas gaan halen om vervolgens 50 meter voor de finish te gaan staan om de anderen nog aan te moedigen het laatste stuk!

Ook mijn loopmaatjes hadden super goed gelopen en sneller dan dat ze hadden verwacht. Vol trots gingen we nog even wat drinken aan de Waalkade. We bespraken de wedstrijd nog even na om vervolgens weer richting huis te gaan.

Mijn officiële eindtijd is 33.48. Hier was en ben ik ontzettend trots op!