Anita Runs Munich

Zenuwachtig kijk ik op mijn telefoon, ik app naar huis of er al post is. Ik lig zelf op het strand in Kos. Vandaag komt de uitslag via de post of ik mee mag naar München! Of ik voor Anita active mag meelopen in het Staffelteam tijdens de München marathon! Het idee om in München met te gaan lopen voor Anita, was al besproken tijdens de Berenloop in November 2018. Dat dit idee een plan werd hoorde ik een paar maanden later. Ik had niet enkel een Pitch blog geschreven om mijn enthousiasme te laten zien, ik was daarin voor mijzelf teruggegaan naar waar het Anita avontuur voor mij begonnen was. (dat lees je hier in deze blog). Ik maakte daarnaast ook een filmpje en probeerde mijn enthousiasme duidelijk over te brengen. Ik ben een trots anitameisje, ben blij dat ik deel uit mag maken van dit prachtige team, wat bestaat uit prachtige vrouwen en ondertussen ook lieve vriendinnen!

“Running has given me many things,
but the greatest gift has been
the people that it’s brought into my life”

Op 31 juli rond 15.00 uur kreeg ik een foto toegestuurd van mijn man (ik was vanaf 12 uur al aan het vragen, lees zeuren via de app, of de post toevallig al was geweest!) mijn hond draagt 2 armbandjes.. Marathon München.. Ik juich want via eerder berichtgeving, van andere anitameisjes, betekend dat dat je de brief met de uitnodiging ontvangen hebt! Ik ben met een vriendin op vakantie zij is ook heel blij! Zij heeft mij onder andere geholpen met het filmen van mijn pitch! ’s Avonds drinken we er een welverdiend drankje op!

 

In de weken voorbereiding voor München raak ik tot 2 keer toe geblesseerd. Ik loop eerst nog de marathon in Berlijn, dat dit geen toptijd wordt vind ik niet erg, als ik er maar niet erger uit ga komen dan dat ik erin ga Dit zodat ik die 2 weken later wel kan starten op de 15,3 km. Ik mag namelijk niet alleen al mee, ik mag ook nog mijn gewenste afstand lopen en als laatste loper van het estafette team de laatste 15,3 km van de marathon lopen. Berlijn gaat gelukkig goed (hoe dat ging lees je hier) Ik kan me dus gaan voorbereiden op iets waar ik al bijna een jaar naar uit kijk. Het Anita runs Munich weekend!
Ik begin op dinsdag (we vertrekken op vrijdag) al met het pakken van mijn koffer. Ik heb geen stress maar als ik een koffer in pak heb ik al eerder het gevoel dat het weekend gaat beginnen. Letterlijk is dat ook zo want Mirjam en ik hadden besloten dat we donderdagavond al naar Amsterdam zouden rijden omdat we vrijdags ontzettend vroeg vliegen. Problemen om de koffer dicht te krijgen en bang dat ik wat vergeet, dat heb ik gelukkig niet. Op donderdag avond brengt mijn man mij naar Mirjam, na een kopje koffie vertrekken wij alvast naar Amsterdam. In het hotel hebben we al de grootste lol, het idee om bij Schiphol te slapen zodat we fatsoenlijke nachtrust hebben, mislukt een beetje. We liggen om half 1 nog te gieren en om half 5 ging dan toch echt die wekker weer.

Vrijdag:
Wanneer we stipt om 5.45 bij de afgesproken plek komen duurt het niet lang voordat we helemaal compleet zijn. De stemming zit er al goed in en ons avontuur gaat beginnen. In het vliegtuig zitten we gezellig bij elkaar. Dit zorgt ervoor dat de vlucht naar München nog korter voelt dan dat deze daadwerkelijk is en voor we het weten staan we met zijn allen al met onze koffers in de hand. Op naar het hoofdkantoor van Anita, ik ben zelf zo ontzettend benieuwd hoe het daar zal zijn en ik kijk er dan ook echt naar uit.
Op het hoofdkantoor worden we hartelijk ontvangen en krijgen we eerst een rondleiding bij het gedeelte waar de stof wordt ‘gesneden’, maar ook laten ze ons zien hoe ze de stof optimaal maken voor de allerbeste pasvorm. Wie de anitameisjes een beetje kent weet dat wij niet snel stil zijn. Naast het geluid van de machines, de uitleg van wat er gedaan wordt hoor je dit maal de dames niet kwebbelen. Allemaal luisteren we aandachtig. Duidelijk is wel dat Anita vol zorg werkt aan hun producten. Ook gaan ze met alle goede zorg om met hun medewerkers. Het pand is super schoon (dat viel me direct al op) daarnaast lachen de medewerkers ook allemaal die bezig zijn met hun werk. Marjon legt uit dat er bij Anita ook mogelijkheden worden gecreëerd voor minder kansrijke personen in de samenleving. Samen werkt iedereen bij Anita aan deze prachtige producten. Daarbij wordt ook uitgelegd dat dit maar 1 locatie is waar ze bezig zijn de producten. De producten die wij zien worden hier voorbereid en verzonden naar bijvoorbeeld Thailand, Myanmar, Portugal, Tsjechië en Spanje. Daar worden dan andere processen uitgevoerd en de losse onderdelen tot 1 product gevormd. Ook in deze landen wordt nauw toegezien op de werkomstandigheden en zorgt Anita letterlijk voor hun medewerkers.

Door naar de volgende afdeling, dit was de plek waar de lapjes stof veranderd worden in cups! Wat een techniek en wat een prachtige stoffen! Sneak peak bij development gehad waar we natuurlijk niets over mogen zeggen! Ondertussen luisterden wij allemaal aandachtig naar de woorden van Herr Georg Weber-Unger jr. die met passie alles aan het uitleggen was. Toen hij uitsprak dat we maar snel weer moesten komen, beaamden we dit allemaal want we zouden hier nog uren naar kunnen luisteren en hadden ondertussen nog maar een klein gedeelte gezien, dus hopelijk komt hier ooit nog een vervolg aan!
Voordat we hier zouden vertrekken kwamen wij echter nog even in actie. Mirjam had een mooie speech geschreven in het Duits (doet ze even!) en samen gaven wij zowel Herr Georg als Marjon beide 1 klomp. Deze was mooi rood geschilderd met onze namen en een dankwoord erop. 1 Klomp gaat dus mee naar Nederland en de ander blijft in Duitsland achter, beide apart maar samen een eenheid! Vervolgens tijd om Herr Georg te overladen met kilo potten Calvé pindakaas, zodat hij thuis ook nog vaak aan ons zal denken.
Tijd om in de Anita mobiel (bus) te stappen en naar de wendelsteinbahn te vertrekken. Enige haast om deze trein naar boven te halen maar gelukkig nog tijd genoeg over (eenmaal bij deze trein) om nog even uitgebreid een paar foto’s te maken. In 20 minuutjes gingen we omhoog, we hadden ontzettend geluk met dit mooie nazomer weer waardoor we tijdens de rit iedere keer weer van een prachtig uitzicht konden genieten.
Eenmaal boven was het tijd om te lunchen. De skivakantie vibes kwamen helemaal omhoog toen we met zijn allen lekker buiten aan een grote tafel zaten te eten. Na het eten was het tijd om de top te beklimmen. Hoe lang we erover hebben gedaan? Geen idee, het was een lekker stukje lopen in de zon en wij deden er natuurlijk veel langer over door alle foto’s die we hebben gemaakt. De bedoeling was dat we om 14.55 weer met de trein naar beneden zouden gaan en na het maken van alle foto’s waren we hier weer keurig op tijd. Ik raad het je zeker aan als je ooit in de buurt bent om daar even naar toe te gaan! Wat een uitzicht! Maar ook de wandel route is leuk en kan nog zoveel langer gemaakt worden! Eenmaal beneden even van bus weer switchen naar de taxi en op naar München naar het hotel. Wanneer we ingecheckt zijn hebben we even rust, iedereen is al een beetje moe van alle indrukken en het vroege reizen. We spreken weer af als we gaan eten en maken er dan nog een erg gezellige avond van!

Zaterdag:
Na een uitgebreid heerlijk ontbijt, waarin we vooral naar de telefoons kijken om te kijken hoe Elioud Kipchoge bezig is met zijn 1:59,59 challenge gaan we vandaag met Aksel op pad. Aksel is woonachtig in München maar geboren in Nederland. Hij werkt ook voor Anita en gaat vandaag met ons op pad! We hebben ook een pindakaas verrassing voor hem. Ook hij kan het komende jaar teren en met iedere hap van zijn body&fit shop pindakaas terugdenken aan dit weekend! Wanneer Elioud gefinisht is en wij klaar zijn met juichen gaan we dan ook daadwerkelijk weg.
We lopen eerst een stukje waar we bij een fietsverhuur stoppen! Vandaag gaan we München verkennen op de fiets en gaan we naar de expo om de startnummers op te halen. Opnieuw is het een heerlijke dag en schijnt de zon flink. Al snel fiets ik (na de eerste fotostop) al zonder jas verder. Als we ongeveer 12 km gefietst hebben komen we bij het Olympisch stadion uit. De trachtenlauf is net afgelopen en daarom lopen er nog allerlei lopers verkleed in klederdracht van hun land of in andere kostuums. Wij gaan de Expo op en halen snel onze startnummers op. Natuurlijk nemen we de tijd nog even bij de Anita stand voor.. ja je raad het al weer wat foto’s. Als we uit-gefotografeerd zijn op de expo stappen we weer op de fiets. In het English Garten park vinden we nog een tafel op het terras waar we even met z’n allen wat gaan drinken. Wanneer de drankjes dan op tafel worden gezet worden we ook verrast met een Bavarian pretzl en deze is echt groot.
Met een licht verzadigd gevoel fietsen we weer verder en leidt Aksel ons door dit enorme park. Veel zonaanbidders zijn naar buiten getreden en genieten van het heerlijke weer. Wist je echter dat je in midden in München gewoon je surf skills kan onderhouden? Voor de geoefende surfer is er namelijk een plek waar je kan surfen op het stromende water. Ik vind het super knap maar ook wel een eng idee dat beide kanten van het water gewoon muren zijn. Gelukkig hebben zijn deze surfers goed getraind en dit is wel even echt leuk om naar te kijken. Daarna hop de fiets weer op naar het centrum waar we nog even tijd krijgen om te shoppen voordat we gaan eten. Vanavond staat er Italiaans op het menu en eten we bij Eataly (ik vond de naam erg leuk!) We blijken echter niet met 8 personen te gaan eten maar met 9. Zowel Marjon als Aksel verklappen niet wie er bij komt zitten tot dat ze zich meld. Het is Edwinah, ook een medewerkster van het Hoofdkantoor in Duitsland. Zij heeft hard gewerkt aan dit weekend en ook onder andere de moeilijke keuzes gehad om mee te beslissen wie er dit weekend bij zouden zijn! Ze is echter al met zwangerschapsverlof maar komt toch nog even gezellig mee eten deze avond. Nadat iedereen heerlijk heeft genoten van zijn/haar pasta of pizza was het alweer tijd om de fietsen terug te brengen. We namen bij de fietsenverhuur afscheid van Aksel en bedankten hem voor deze mooie dag. Eenmaal terug in het hotel doen we nog een drankje maar is iedereen best wel uitgeblust. Tijd om naar bed te gaan en ons klaar te maken voor morgen.

Sunday raceday:
Deze dag begint voor mij om half 7, de laatste spullen in de koffer zodat we ons kunnen uitchecken en dan op naar het ontbijt! Om half 9 komen Katharina, Milena en Paulina.
Zij zijn onder andere het support team van vandaag maar helpen ons ook om bij de start te komen. Eenmaal bij het Olympisch stadion aangekomen maken we kennis met de anitamädels. Online had ik de dames natuurlijk allemaal al even opgezocht en gevolgd. Snel kon ik dan ook deze dames herkennen en stelde ik mij voor. Groepsfoto’s werden genomen waarna Saskia, Marina en ik achterbleven als lopers bij het stadion. Wij zijn de 3 lopers die de race gaan afsluiten de laatste 15 km en hebben nog wel even de tijd voordat we vertrekken. We kijken bij de start van de marathon en gaan daarna iets drinken waarna nog weer een Bavarian pretzl gegeten wordt. Dan is het tijd om te gaan. Marina reist eerst een stuk met ons mee voordat ze even langs huis gaat om nog iets op te halen. Ze heeft ons uitgelegd hoe wij verder moeten reizen en lopen. Eigenlijk is het wel simpel omdat je de andere lopers zou kunnen volgen. Als we bij onze start aankomen besluiten we eerst even de Dixie op te zoeken. De rij is niet lang en we zijn snel aan de beurt. Dan ga ik in het estafette vak de andere lopers aanmoedigen. De marathon is al even bezig en het is warm, mensen hebben het zwaar. Het zou mooi zijn als er door de aanmoedigingen 1 iemand zich net iets beter gaat voelen. Wanneer we bericht krijgen dat de lopers voor ons zijn gestart komt Marina ook bij ons staan. We horen al snel dat de loopster voor Saskia vooruit loopt en er zo dus al aan kan komen. Wanneer Saskia vertrekt blijf ik de andere lopers aanmoedigen en kijk uit naar Mirjam en Manon die samen hun feestje vieren. Als ik en Marina dan onderweg zijn is het direct duidelijk dat ze goed begrijpt wat Run with Joy inhoud. We hadden al besproken dat we niet voor een bepaalde tijd zouden lopen, het is echt te warm. Plezier maken, mensen laten lachen wordt ons doel. We lopen al zingend, kletsend over het parcours. Er is weinig publiek maar als het er staat juichen wij ze toe. Uit enthousiasme moedigen ze je dan wel aan anders kijken ze vooral uit naar hun lopers. Bij de bandjes maken we een dansje en na 5 km gaat mijn startnummer af. Nee ik stap niet uit maar ik speld hem aan mijn broek zodat ik zonder T-shirt kan lopen. In mijn mooie Koraal kleurige Deltapad loop ik verder en dit voelt direct ook minder benauwd. We doen het rustig aan bij de waterposten en vieren ondertussen ons eigen feestje, ja ook hier maken we foto’s en ik deel mijn bevinden over de race op Instagram! (in het Engels zodat Marina weet wat ik zeg) 4 km voor het einde staat er geen waterpost, maar een (alcoholvrij) bier post, ook daar maken we gebruik van. We komen een man uit Londen tegen die al zijn 127e marathon loopt maar nog nooit ingeloot is voor de marathon in zijn eigen stad. Ook dat blijkt dus al erg lastig zijn, zelfs als je er woont. We wensen hem heel veel succes want we lopen het laatste ‘wisselpunt’ in. Dit is echter een toevoegpunt want van 2 gaan we hier weer naar 12. We schreeuwen ‘Anita – move your body not your boobs’ net zolang tot het hele team is samengevoegd. Daarna klinkt dit zelfde alleen door 12 vrolijke meiden. We laten luidkeels merken dat we er zijn en zo lopen we de laatste 1,2 km samen. Als we het stadion inlopen heeft dat een magisch effect op me. We lopen eerst door een tunnel, roodverlicht dan de baan op waar we de laatste 300 meter afleggen! We finishen als Team en nemen trots allemaal onze medaille in ontvangst.
Het hart staat voor mij voor mijn liefde voor het Anita merk, de vriendschappen die het lopen mij gegeven heeft!
Je begrijpt dat het volgende gedeelte vooral uit foto’s maken bestond, veel foto’s en eigenlijk dan nog keer 2. Als we afscheid hebben genomen van de lopers uit Duitsland gaan wij weer terug in de metro op naar het hotel. Daar nemen we een snelle, frisse douche en helaas is dat het einde van ons Duitse avontuur. Op het vliegveld kopen we nog snel de laatste souvenirs en bespreken we het hele weekend nog uitgebreid na onder het genot van een fijne warme maaltijd. Tijd om te boarden en dan weer naar huis. Bij de koffers nemen we afscheid van elkaar en rond half 1 ben ik thuis.

Ik kijk nog steeds met een super brede glimlach terug op dit geweldige weekend, de buikspieren hebben hun training weer gehad, ik heb genoten. Anita Nederland & Official bedankt voor het geweldige weekend. Marjon, Saskia, Deborah, Manon, Frouke en Mirjam ik kijk uit naar een volgend avontuur met jullie en alle andere Anitameisjes!!