Dubbelen in Amsterdam!

Nee, ik ben niet overgestapt naar de tennis en heb ook geen estafette gelopen.
Op zondag 15 oktober heb ik wel dubbel en dwars mogen genieten van het mooie zonnige Amsterdam! Naast het stralende zomerse weer zo midden in oktober heb ik mijn doel gesteld vorig jaar mede dankzij Runnersworld dit jaar mogen volbrengen!

VoorPre(p)t
Nadat ik in Eindhoven het weekend ervoor ontzettend goed gelopen had en ik de hele week daar nog flink van aan het nagenieten was. Was mijn doel in Amsterdam gewoon heel simpel. Genieten! je vindt de stad altijd geweldig en geniet daarom maar dubbel.

De voorbereiding bestond dan ook vooral uit het samen afspreken met andere leuke gezellige hardloopmaatjes! Kijken wie er allemaal mee ging doen en deze toevoegen aan de App. Het zou prachtig weer worden dus die kleding was al snel uitgezocht. Ik had voor Eindhoven al flink ingeslagen met de sportvoeding dus deze had ik vast in mijn riem gestopt voordat ik vertrok en die ging in de tas. Deze zou ik pas gebruiken bij de halve marathon niet bij de 8 km die ik eerst zou gaan lopen. Een paar extra schoenen in de tas, voor de zekerheid een extra set kleding en mijn pinpas. Startnummers en spelden erbij in. Volgens mij was ik zo wel bijna compleet. Ik had over mijn set hardloopkleding al lekker warme kleding aan voor tussen de races door en ook had ik 3 broodjes pindakaas meegenomen en een bidon met water! Ik zou deze zondag kunnen knallen en alles lag de avond ervoor al klaar dus geen stress.

it’s a beautiful day .. the sun is shining!
6.00 uur. Goedemorgen, wat vroeg, mijn wekker ging en het was tijd om op te staan. Ik ben hier niet voor gemaakt, al zeker niet op zondag maar toch maak ik me klaar, heel rustig, echt heel rustig. Om half 8 had ik met Mirjam afgesproken in Deventer zodat we samen konden carpoolen. Uiteindelijk door mijn sloomheid en het niet goed wakker kunnen worden kwam ik daar nog bijna te laat. Net op tijd kwam ik aanrijden en gingen we op weg naar Amsterdam. De zon was nog bezig om op te komen het beloofde een prachtige dag te worden. Ik had op de planning rustig aan doen en genieten, geen snelle tijden vandaag. Het is fijn om samen te rijden zo’n stuk iets over half 9 zijn we in Amsterdam op de parkeerplaats. We lopen samen naar de sporthallen waar Meike al zit te wachten. We halen onze startbewijzen op. Lopen over de Expo, huren snel een kluisje en gaan dan eerst koffie drinken. Na de koffie gaan we ons klaarmaken. Het gaat allemaal heel rustig en relaxed, ik voel geen spanning en deze heb ik de hele dag ook niet gehad.

De eerste 8 van de dag!
Het werd wel even spannend toen we naar het startvak liepen. De rest was ondertussen ook aangeschoven en op het moment dat wij het startvak in liepen. Klonk het startvak ook al. We konden na een snelle startvakselfie dus direct doorlopen! Dit was voor mij de eerste keer dat ik niet 10 minuten van te voren al klaar stond, het was nieuw maar ik vond het wel prettig. Ik had besloten dat ik de 8 km als een training zou lopen. Mijn horloge gaf een interval training aan van 40 minuten dus daarop ben ik gestart. Ik liep samen met Mirjam het begin. Op een gegeven moment moest ik in een hogere hartslagzone gaan lopen dus ben ik wat gaan versnellen. Na de finish zou ik de rest weer zien. Ik merkte dat ik mij daar wel heel erg comfortabel bij voelde.  Vlak voor het rijksmuseum besefte ik mij dat we alweer bijna op de terug weg waren en na het rijks zag ik de fotograaf een keer op tijd! Blij met deze foto’s heb ik dus deze foto serie van de marathonphoto’s gekocht.

De training verliep soepel. De cooling down sloeg ik echter over want dat was in mijn laatste 1,5 kilometer. Ik besloot op het zelfde snellere tempo te blijven lopen. Het Olympisch stadion voelt altijd zo fijn wanneer je daar binnenkomt en de laatste 200 meter over de baan mag rennen. Ik besloot de buitenbocht te pakken zodat ik flink kon versnellen en nog een mooie eindsprint eruit kon trekken.
Trots over de finish en op mijn tijd wachtte ik na de finish op de rest. Daar was iedereen vrolijk en moest ik zelfs nog even op de foto met de Nederlandse vlag. Ik heb er enorm om gelachen! Ik praatte nog even met wat bekenden na. Vervolgens kwamen Linda en Nicole de finish over. Als een fotograaf viel ik op mijn knieën om van hen nog een mooie finish foto te kunnen maken.  Trots op hun 8 km liepen we al kletsend terug. We haalden onze medaille op en daarna gingen we nog even trots met z’n 3en op de foto. Buiten het stadion maakten we toen iedereen gefinisht was nog een vrolijke groepsfoto. Mirjam en ik gingen onze medaille graveren en wat warms aan trekken en namen afscheid van de rest.

 

Pauze
Zo voelde het wel even, we hadden pauze, wat zouden we toch gaan doen, we hadden toch ruim 2 uur te overbruggen. We liepen de sporthallen weer in om warme kleding aan te trekken toen we zagen dat we ook gemasseerd konden worden. Dit besloten we te doen. Het was rustig en we konden eigenlijk direct gaan liggen. Mijn kuiten kregen even een fijne behandeling, hierna snel wat warms aan getrokken. Nieuwe koffie gehaald en even wat gegeten. Nicole was ook terug gekomen naar de sporthallenen samen kletsten we de tijd weer vol. We gingen vervolgens weer klaarmaken Nicole ging het stadion in om bij de finish te kijken.  Ergens ben ik Mirjam kwijt geraakt en lichtelijk kreeg ik toch stress dat ik niet samen met haar zou kunnen starten. Ik wil de proberen om namelijk de eerste 10 km samen met haar te lopen. Ter ondersteuning, ter afleiding en puur omdat ik het zelf erg gezellig vond. Na 2 keer bellen zagen we elkaar en liepen we snel richting de startvakken.

en de laatste 21 omdat het mag!
Daar stonden we dan, in het startvak ik heel relaxed en Mirjam met de enige zenuwen gezien het haar eerste halve marathon zou worden. Samen starten we rustig en proberen we te genieten, van het publiek en de stad. Ik praat veel, te veel probeer te checken bij Mirjam of we niet te hard gaan en merk aan mezelf dat ik eigenlijk wel heel nodig moet plassen. Na 3 km houd ik het dan ook eigenlijk al bijna niet meer. Mirjam ziet dixies en wijst ze me aan. Ik besluit ervoor terug te gaan lopen en ga er naar toe. Ik benoem dat ik haar zo wel weer zie en dat ik probeer haar weer terug te vinden. Ik ga in de rij staan want beide dixies zijn bezet. Die dingen zijn altijd vies en dat weet ik maar wat een genot als je dan toch even lekker kan plassen. Het liefste doe ik het zo snel en kort mogelijk maar ik neem even de tijd. Vervolgens hop hop snel het parcours weer op. Ik ga even gassen en bedenk me hoe ik Mirjam het snelste weer zou kunnen terugvinden. Ik weet nog wie er voor ons liepen, wie we al ingehaald hadden. Ik besluit goed op te letten. Na ongeveer 5 minuten vind ik Mirjam weer terug. Ik blijf bij haar in de buurt probeer nog naast haar te lopen maar ze geeft aan dat ze het al wel zwaar heeft.
Misschien toch te snel nog gestart. Ik probeer haar af te leiden, maak onderweg nog een foto en op andere momenten loop ik stil luisterend naar mijn muziek naast haar.

Wanneer het 9 km voorbij is vraag ik of het goed is dat ik verder loop. Dit is goed en dan ga ik verder op een rustig eigen tempo.  Ondanks dat ik tegen mij zelf blijf zeggen dat ik moet genieten, ik loop lekker maar toch staat me iets tegen. Al snel weet ik wat het is. De mooiste stukken van Amsterdam die zie ik nu niet. Ik zie wel mensen uitvallen, omvallen zelfs iemand wordt in een hek geduwd door een andere loper! Dit gebeurd wanneer ik een groep achter een pacer inhaal. Ik besef waarom ik daar dus niet bij wil lopen.
Ik kijk ondertussen wel naar de mensen in het publiek, helaas zie ik geen bekenden. Pas bij de waterpost vlak voor het rijksmuseum ontdek ik Michel en vervolgens Meike, maar eigenlijk al te laat dus ik roep een keer draai me om en zwaai. Ik wordt vrolijk teruggegroet. Verderop staat BananaEve.. Eva had me tijdens de 8 km niet opgemerkt.. nu kon ze er niet onder uit aangezien mijn nog natte spons haar kant op ging en ik een handvol confetti naar me toegeworpen kreeg. Verbaasd dat de halve marathon niet door het rijksmuseum liep draaiden we het vondelpark in. Ik besefte dat het begin van de 8 km het einde was van deze halve marathon. In het park zag ik helaas weer een loper die geholpen werd door de hulpdiensten. Hoe dichter ik bij het stadion kwam hoe vaker ik ze ook hoorde. Ik hield mij zelf goed in de gaten, dronk voldoende onderweg. Ik werd wel waakzamer op mijzelf door wat er om mij heen gebeurde maar ondertussen kon ik toch wel weer genieten!

In het stadion kon ik opnieuw lekker aanzetten en via de buitenbocht had ik ook nu voldoende ruimte om zonder hinder de eindsprint in te zetten. Het was mijn langzaamste halve marathon die ik gelopen had. Doel behaald zou ik zeggen want ik wilde rustig aan doen! J Na de finish merkte Shanice mij op en gingen we nog even samen op de foto bij Mari die voor Runnersworld als social media fotograaf op dat moment bij de finish stond!

Inspiratie na de finishlijn!

Samen liepen we het stadion uit maar dat ging nog niet zo gemakkelijk. Wat was het daar druk! Het duurde echt heel lang voordat we het stadion weer uit konden. Eenmaal buiten nam ik afscheid van Shanice, zij ging terug naar de sporthal, ik zou nog wachten op Mirjam die ondertussen al over de finish was maar ook het stadion nog uit zou moeten lopen.  Duidelijk aangegeven waar ik op haar zou wachten ben ik nog even leuk in gesprek geweest met de mensen van Arctic marathon! Een marathon lopen op Spitsbergen dat lijkt mij wel een ultieme uitdaging! Die gaat zeker op mijn wensenlijstje, voor dit jaar ondanks hun korting die ze gaven voor mij financieel niet haalbaar.
Wil je iets unieks gaan doen dan zou ik toch even een kijkje nemen op hun website hier
Vervolgens kwam Mirjam eraan. Ze had hem uitgelopen en was daar trots op. Ik ben super trots dat ze naast haar 8 km ook gewoon voor het eerst een halve marathon heeft gelopen! 29 km op 1 dag is best ver en we besloten daarom ons eerst weer te laten masseren. We waren net op tijd want ze deelden nog maar 10 minuten nummers uit. Het was nu druk en de wachttijd was 10 t/m 15 minuten. We besloten ons daarom eerst om te kleden. Toen we in de hal aankwamen klaar voor onze massages waren we 1 nummertje kwijt maar gelukkig was dat geen probleem 5 min wachten en toen waren we aan de beurt. Mijn benen werden erg goed onder handen genomen. Na ons kwamen er nog weinig mensen en daardoor had de masseuse extra tijd en nam deze ook. Super fijn zeker omdat we nog terug moesten rijden naar huis.

De terug was ging de zon weer onder, een mooie afsluiting van een prachtige dag.
ik denk dat ik me volgend jaar ga opgeven als vrijwilliger! of ga ik voor die laatste medaille die ik nog niet heb van Amsterdam!