De Midwintermarathon, de Asselronde, de eerste keer dat ik daar aan mee deed was in februari 2017, 6 jaar geleden, toen ik eigenlijk net met mijn blog begonnen was. Zojuist heb ik mijn eigen blog terug gelezen en wat ik nog goed weet is dat ik enorm zenuwachtig was voor die wedstrijd. Ik had nog nooit meer dan 15 km in een wedstrijd afgelegd, ik had dus ook nog nooit een officiële halve marathon gedaan en ik was vooral bang dat ik niet op tijd zou finishen. Deze wedstrijd liep ik toen als training voor mijn aller eerste marathon in 2017, de marathon van Parijs. Het jaar erop liep ik de 10 mijl in een (voor mij) top tijd, om in 2019 wel een startbewijs te hebben maar niet gestart was omdat ik mij niet fit voelde. Dit jaar stond ik dus weer aan de start van de Asselronde, nu in training voor mijn 12e marathon, mijn 3e world major, eentje waar ik echt alleen van kan dromen -> Boston!
‘Getting back were it first started’
Door de jaren heen ben ik wel wijzer geworden, waar ik er in 2017 heel onwetend instapte, had ik nu bewust gebruik gemaakt van carboloader, zorgde ik dat ik voldoende rust zou krijgen en had ik mijn vertrouwde gelletjes mee voor onderweg. Mijn outfit had ik de middag ervoor al klaargelegd en een tas met droge spullen (en waar mijn jas in kon) al klaarstaan. Natuurlijk zou ik deze race in de nieuwste kleur van de deltapad (van anita active) gaan lopen. De kleur lipstick, dat het goed zit wist ik natuurlijk al, maar deze kleur is toch te gaaf!! (zie foto 1) Ik vertrok ruim op tijd met de auto, iets wat wel voor het eerst was voor mij. Ik parkeerde namelijk op 1 van de transferiums. Vanaf daar vertrok er regelmatig een pendelbus die je dan bij Orpheus zou brengen. Ik had geluk, want eenmaal in de bus vertrok deze al snel richting de start.
In Orpheus was ik nog op zoek gegaan naar bekenden, ondanks dat er genoeg waren, kon ik er geen vinden. Na even contact met Monique, bleek zij met nog een aantal anderen bij Bon Vivant te zijn, ter hoogte van de start. Nadat ik me in ieder geval had klaargemaakt en mijn tas een plekje in Orpheus had gegeven, besloot ik even in te lopen en die kant op te gaan. Ik liep helaas aan de verkeerde kant van de startvakken waardoor ik iets langer moest slingeren dan vooraf gedacht. Echter was het heel gezellig met de dames aan de start en in het startvak vermaakte ik me ook prima.
Terwijl we starten kwam ik naast Shiva te lopen en samen gingen we kletsend van start, na een aantal minuten keken we even om en bleken we niet meer bij de rest te lopen. Samen liepen we verder, Shiva kon het pacen mooi trainen, want mijn plan was om de 25 km in een gemiddelde pace van 5.40 te lopen. Ik vond dat een hele pittige uitdaging, het blokkeerde iets in mijn hoofd merkte ik. Onderweg kwamen we Lydia ook nog tegen die een hele tijd met ons op was gelopen. De route was gelijk aan mijn eerste keer dat ik de Asselronde liep.
Wanneer je start loop je eerst op de Loolaan richting ‘de naald’ waar de weg naar links gaat. Je bent dan onderweg naar Berg en Bos, waar o.a de Apenheul zit. Net voor de 5 km loop je Apeldoorn uit en op 5 km staat de eerste verzorgingspost met vrolijke vrijwilligers al klaar. In deze eerste 5 km staan er ook verschillende ‘muziek bands’ langs de weg. Vanuit Apeldoorn loop je richting Hoog Soeren, waar het even rustig is geworden qua publiek, staan ze in Hoog Soeren weer flink aan te moedigen. Wetende dat het mooiste stuk nog moet komen, maar tevens ook het zwaarste stuk, wat betreft klimmen, gaat het lopen eigenlijk al te snel. Echter voelen de benen goed en lopen we vrij constant, op dat moment heb ik geen zorgen of ik de beoogde eindtijd niet haal, echter blijf ik wel rekenen in mijn hoofd. Wanneer we bij de Asselsche Heide komen, kijk ik mijn ogen wel weer opnieuw uit, het is daar zo mooi, misschien moet ik er maar gewoon een keer naartoe gaan, voor een duurloop, ga je mee?
Het asfalt wordt kort verruild voor een onverharde weg, dit wist ik nog en ik wist ook dat het een zwaar stuk is op de route. Hier raken Shiva en ik Lydia kwijt. Wanneer we rechts afslaan, het pad af gaan weet ik dat het nog een stuk vals plat klimmen is. Ik krijg het hier ook zwaar, ik merk dat de beoogde eindtijd mogelijk toch nog lastig gaan worden, maar ik weet ook dat het de laatste 6/7 km weer ‘makkelijker’ zal gaan. Ondanks dat ik met Shiva lekker aan het kletsen was onderweg, ben ik hier toch wel wat stiller. Vanaf een kilometer of 19 merk ik dat het beter weer gaat, we dalen ik kijk uit naar de finish en weet ook dat het nog 6 km te gaan is. Bij Paleis het Loo staat Manon te cheeren, daar krijg ik ook weer een fijne boost van. Het publiek staat weer aan te moedigen en het tempo hebben we lekker opgeschroefd, ik probeer mezelf wel te remmen, want ik wil mezelf ook niet ‘kapot’ lopen. Wanneer de finish in zicht is bedanken 2 mannen Shiva en mij voor ons geklets, het was een welkome afleiding en ze bleken al rond de 10 km achter ons te zijn gaan lopen. Ik had het op een gegeven moment wel door, maar niet dat het al 15 km lang was. Zij besloten nog te versnellen, wat wij overigens ook deden, maar toch wel weer beheerst. Echter bij het bordje 300 meter voor de finish ging de rem er toch af, vrolijk, juichend en trots, dankbaar dat Shiva bij me bleef lopen, finishte ik mijn 2e Asselronde.
Na de finish bedank ik Shiva, ben ik dolblij en maken we natuurlijk ook nog even een Finish foto. We kletsen even na en halen onze medaille op, om daar natuurlijk ook nog een foto van te maken. Wanneer we klaar zijn met de foto’s en het finish gebied uitlopen gaat Shiva terug naar Bon Vivant en ik naar Orpheus. Ik trok snel een lange broek en mijn jas weer aan om vervolgens snel naar de pendelbus te lopen. De bus staat klaar en ik kan nog zitten, ik rende de laatste meters naar de bus, zodat ik hem niet net zal missen, echter was dat niet nodig geweest. Na ongeveer 5 min vertrekt de bus, ik bespreek met de dame naast me hoe haar loop was geweest en hoe ik het had ervaren en waarom we juist deze wedstrijd gekozen hadden. Bij het parkeer terrein wensen we elkaar succes en loop ik weer naar de auto. Even gedesoriënteerd, maar snel toch de auto gevonden en toen snel naar huis, want in de middag stond er nog een feestje op de planning.
Trots en voldaan appte ik mijn tijd nog door naar mijn trainer want op een tijd van 2.20,57, met een gemiddelde van 5.38 per kilometer, (10.6 km per uur) kan je toch wel heel trots zijn! (dit is de officiële tijd, zelf klokte ik 2.20.38 met een pace van 5.36). Ik was blij dat ik mijn doel van 5.40 min/km bijna had gehaald. Wel merkte ik dat het me blokkeerde en zorgde dat ik daar teveel de focus op had liggen. Hopelijk gaat dat een volgende keer weer beter, maar een mooi parcours record voor mijzelf en ik denk ook nog eens een PR want kan mij geen andere 25km race bedenken die ik gelopen heb haha.
RunwithJoy.ce 