Vrijdag 8 juni vond de 30e editie van de Rijsserbergloop plaats. Een hardloopwedstrijd in Rijssen, de plaats waar ik nu al 10 jaar woon. Echter heb ik hier nog maar ooit 1 wedstrijd gelopen. Dit was de 1e editie van de ladiespark run waar ik genieten op het hoofdmenu had staan en dat ook heb gedaan. Nu is het zo dat de organisatie van de Rijsserbergloop aan de lopers een t-shirt meegeeft als herinnering en geen medaille. Dit was één van de redenen waarom ik mij eigenlijk nooit op gaf en dit jaar ook niet had opgegeven. Daarnaast dacht ik dat ik moest werken deze vrijdagavond en toen het bleek dat het niet mijn werkweekend was, was zowel de 5 als de 10 km uitverkocht. Iets in mij wilde eigenlijk toch deze 5 km wedstrijd wel heel graag lopen en na kort contact met de hoofdsponsor mocht ik meelopen in hun business team.
Raceday Preperations
In de ochtend kwam ik nog uit een slaapdienst waar ik niet echt goed tot rust was gekomen. Geen bijzonder gekke dingen maar op mijn werk slaap ik altijd een stuk slechter. Ik besloot toch nog even naar de sportschool te gaan. Geen trainingen voor de benen maar juist mijn bovenlichaam even de aandacht geven. Dit voelde lekker ik kreeg er weer energie van. Door naar de kapper die mijn haar ook direct ging invlechten zodat ik helemaal race ready zou zijn. Stiekem hoop ik vanavond op een PR maar het is een pittig parcours met verschillende ondergronden en het is absoluut niet vlak met 2 keer een pittige klim. Het is wel een parcours wat ik ken omdat ik er wel eens loop tijdens trainingen. Het is namelijk niet ver van huis. Eenmaal thuis loop ik nog even de stad in om wat boodschappen te halen. Ik maak een pasta klaar die me wanneer we het opeten niet helemaal smaakt. Ik ben moe en ik besluit nog even een powernap te gaan doen voordat ik me klaarmaak en naar de atletiekbaan toe ga. Wanneer ik na 40 min weer wakker wordt heb ik helemaal geen zin om uit bed te gaan. Ik twijfel even om niet te gaan, echter is dat heel erg snel weg en komt er veel motivatie voor terug. Ik trek de hardloopkleding aan en besluit om warm te lopen naar de atletiekbaan. De weg ernaar toe gaat al met een heerlijk gevoel mijn hartslag klimt iets maar mijn benen voelen goed. Ik ben benieuwd wat ik kan presteren vandaag.
“sometimes the best runs come on days you didn’t feel like running”
Rijsserbergloop
Wanneer ik aankom is de 10 km in volle gang. De eerste lopers komen al binnen andere beginnen aan hun 2e of 3e rondje. Ik loop de bedrijventent in en ontvang mijn startchip en nummer en een mooi oranje T-shirt van Assist verzuim. De hoofdsponsor van dit evenement en dankzij hen kan ik deelnemen. Ik bereid me voor en klets nog even wat met bekenden. Tijdens het kletsen bedenk ik me ineens dat ik maar eens richting startvak moet gaan. Ik loop een beetje naar voren en besluit een meter of 10 achter de startboog te blijven staan. Op deze wijze kunnen de super snelle dames en heren goed wegkomen. Wanneer het startschot precies om half 9 gaat en we beginnen met een rondje over de atletiekbaan bedenk ik me ineens dat ik mijn muziek vergeten ben in te doen. Ik doe snel al rennend mijn Jaybird oordopjes in snel spotify aan waar ik al een playlist klaar heb staan. Dit gaat gelukkig snel en soepel. Op naar de eerste beklimming. Het is nog druk op het parcours maar gelukkig kan ik lekker meelopen ik loop nu niet te snel omhoog, het is de eerste klim en bovenop draait het parcours direct over dezelfde weg terug. We lopen dus ook direct weer naar beneden, aan het einde van de afdaling het bos in en we zijn weer op de atletiekbaan. Ik kijk wanneer we de startboog opnieuw passeren en verder weer het parcours op gaan even op mijn klokje. Ik loop erg hard voor mijn doen, mijn hartslag is skyhigh maar het voelt wel onwijs lekker. Ik besluit gewoon door te gaan waar ik mee bezig ben. We krijgen nu een ander stuk parcours wat minder steil omhoog maar nog steeds heuvelachtig. Ik zie mensen wandelen, die alles gegeven hebben en hier nu stuk gaan. Ik besluit geen gebruik te maken van de waterposten die 3 keer op de 5km route staan of de sponsposten. Dit is erg fijn van de organisatie, alleen had ik het gevoel dat de sponsen herbruikt werden en waren ze mega groot. Ik loop bovendien een 5 km en dat moet prima zonder water/sponzen kunnen.
Wanneer we richting de laatste steile klim lopen besluit ik een uitdaging aan te gaan. Iemand waarvan ik weet dat ze sneller op de 5 km dan mij is loopt nog voor mij. Het zou erg fijn zijn als ik dichterbij zou kunnen komen. Echter wanneer we de klim opgaan heb ik alleen maar aandacht voor mijzelf, waar zet ik mijn voeten neer, kleine passen omhoog en tempo proberen te blijven houden. Voor ik het weet ben ik boven maar loop ik ineens vlak achter mijn ‘mikpunt’ Ik haal haar in en tijdens de afdaling halen we elkaar om en om in. Als we de laatste keer het bos in lopen wordt de afstand tussen haar en mij groter. Althans dat denk ik want ze haalt me niet meer in. Op de atletiek baan wil ik al direct gaan versnellen, maar gelukkig kijk ik eerst goed waar de finish is. Ik moet nog een halve baan, 200 meter dus nog. Te vroeg om aan te zetten, tempo blijven houden en wanneer ik nog een meter of 100 moet dan mag ik aanzetten. Vlak voor dit punt zie ik in eens mijn man langs de zijlijn staan. Super leuk dat hij is komen kijken. Ik weet niet hoe maar ik haal er nog een flinke sprint uit. Terwijl ik finish zie ik de wedstrijdklok op 23.?? staan. Ik druk zo snel als ik kan mijn horloge uit en hap naar lucht. Op het einde ben ik erg diep gegaan en wanneer ik ga zitten komt er een kleine assistent mij helpen met het losknippen van mijn chip. Hij levert deze ook voor mij in en ondertussen kijk ik naar mijn tijd. Ik ben zo verbaasd! Ik snap nog steeds niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen op dit parcours. Ik maak een instastories maar de eerste verwijder ik weer. Iets met tranen van geluk denk ik. De tweede is beter en die plaats ik, nog steeds een megaverbaasd koppie.
“Hills are speedwork in disguise”
Mijn tijd staat nu op 23.15! Precies 1 minuut sneller dan mijn oude PR die ik in Enschede liep. ik train op dit moment naar een tijd onder de 24 minuten. Dat ik dat doel nu al zo snel zou behalen dat had ik nooit kunnen dromen! Ik ben nog steeds verbaasd dat ik dit heb neergezet! Ik bedank Ilse die ik als mikpunt heb gebruikt tijdens mijn race, ook zij blijkt een nieuwe pr gelopen te hebben! Blij en tevreden loop ik het midden terrein op, daar ontvang ik door mensen van Assist verzuim een mooie roos. We kletsen even over de race en ik ga daarna op zoek naar mijn tas die ergens in de bedrijventent ligt. Ik trek even een schoon en fris shirt aan en haal een biertje want deze pr mag gevierd worden. Ik klets nog even na met wat bekenden en dan besluit ik uiteindelijk om 22.00 uur naar huis te lopen. Even nog de benen uitlopen en genieten van mijn nieuwe pr.
Heb jij je zelf wel eens zo doen verbazen tijdens een wedstrijd?
RunwithJoy.ce 