Long way down

Recap of the week 45

Tijdens deze week sloten we het berenlooop avontuur af. Deze week was het tijd om te herstellen, er staan geen grote doelen meer voor 2018 op mijn lijst en dit maakt dat ik ergens geen motivatie heb om naar buiten te gaan. Ik ben vooral nog verdrietig van mijn val. Niet omdat ik dan misschien sneller had kunnen lopen maar vooral omdat ik het laatste gedeelte van de ronde niet heb kunnen genieten en alleen maar hoopte dat ik bij de finish zou zijn. Mijn hand en knie zijn in het begin van de week ook nog gevoelig en ook voor mij geld dat het leven niet altijd alleen maar uit goede weken bestaat.  Wel heb ik toch nog geracet en beschrijf ik mijn eerste cross ervaring in deze blog. Lees je met me mee hoe ik deze week ervaren heb?

Maandag ochtend ging de wekker vroeg, het was tijd om te vertrekken van Terschelling. De meeste spullen waren al ingepakt maar na een kort snel en vluchtig ontbijt waren we alle 3 ruim op tijd klaar om richting de boot te vertrekken. We namen afscheid van ons fleurige kleurrijke huis en liepen richting de boot. We waren mooi op tijd. De overtocht verliep rustig en soepel. We spraken het weekend nog even met zijn 3en na en in Harlingen was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen van Deborah. Ik en Nicole stapten op de trein naar huis. Ook bij de spoorwegen ging de terugreis soepel en zonder vertraging stapte ik bij het station na afscheid genomen te hebben van Nicole bij mijn man in de auto. Het opruimen van de spullen en wassen van de kleding was wat ik de rest van de middag deed en natuurlijk mijn avontuur met hem delen. Ik wilde ergens wel lopen maar mijn knie was nog flink gevoelig dus leek mij het beter om vandaag te rusten. Ik ga in de avond nog even op pad met een vriendin. Ik ben op zoek naar een andere ski-jas want samen met haar ga ik in januari een avontuur beleven in Oostenrijk op de piste. Ik heb een mooie jas gezien maar deze zat niet lekker en daardoor ging ik helaas zonder succes terug naar huis.

Dinsdagochtend wordt ik met stijve knie en pijnlijke hand weer wakker. Geen vooruitgang nog maar toch wil ik gaan lopen. Ik besluit een kort rustig rondje te doen en dit gaat goed. Mijn lichaam is nog wel wat stijf en de knie doet vooral in het begin een beetje pijn maar na 1 km loopt het toch wel weer soepel. Op een rustig tempo en op mijn gemak maak ik een rondje van 5.6 km. Vervolgens maak ik me klaar om te gaan werken, er staat namelijk een slaapdienst op mijn planning.
Wanneer ik de volgende dag uit de slaapdienst opnieuw met een vriendin op pad ga voor een nieuwe ski-jas vind ik een leuke, deze zit goed en voldoet aan mijn eisen. Ik besluit deze mee te nemen en daarna gaan we nog even samen lunchen. Het is een gezellige en leuke ochtend en wanneer ik later in de middag dan thuis kom besluit ik nog even op bed te gaan liggen. Zo’n slaapdienst vraagt toch vaak meer energie dan dat ik denk. De rest van de dag doe ik niet echt veel meer.

Donderdag was een trainingsdag die ik overgeslagen heb. Ik kon mijzelf er niet toe zetten om te gaan hardlopen. Ik benoemde dat een extra dag rust niet erg is en ik morgen wel de deur uit zal gaan. Ik voel me ook niet energiek en vooral erg moe. Hoe dit komt weet ik niet want ik slaap goed. Misschien is het de verandering van het weer. Deze dag heb ik opnieuw een slaapdienst en besluit dat ik mijn energie voor mijn werk ga bewaren. Op vrijdag haal ik het wel in.

Vrijdags wil ik echter graag naar de sportschool, echter een gewicht vastpakken of steunen op mijn hand is nog erg pijnlijk. Dit lijkt me dus nog geen verstandig plan. Hardlopen is een optie maar wederom kan ik niet de motivatie vinden.  Ergens baal ik hier ontzettend van, waarom train ik niet zoals ik het anders ook doe. Hoe komt het nu dat ik mijn motivatie verlies. Mijn hand en knie zijn geen excuus want ik heb dinsdag al gelopen. Ik voel me de hele dag eigenlijk best wel rot, hoe dit komt weet ik niet maar ik geef me eraan over dan gaat het waarschijnlijk ook sneller weer voorbij. Wanneer ik dan laat op de avond een appje van Nicole krijg of ik er de volgende dag ook bij ben bij de cross hier in Rijssen zet mij dit aan het denken. Dit kan een goede motivatie en stimulatie zijn om te gaan hardlopen.

Be stronger then your excuses

Ik overleg het de volgende ochtend met mijn man en hak dan de knoop door. Ik besluit op zaterdag dat ik de 10km cross ga lopen in rijssen van het Crosscircuit. Zo gezegd heb ik mij daarvoor klaargemaakt, ik besluit om de warming up erg simpel te houden. Ik loop gewoon naar de atletiek baan in een rustig tempo, schrijf me in wacht tot 20 min van te voren en loop dan even opnieuw warm en maak even wat spieren los. Zo gezegd zo gedaan vervolgens het jasje uit in mijn tas en op naar het startvak. Er doen niet heel veel mensen mee aan de 10 km. Ik weet niet zo goed wat ik kan verwachten want ik heb nog nooit eerder deelgenomen aan een crossloop. Ik ken het bos hier wel goed, ik train hier vaak.

Wanneer het dan precies 13.00 uur is start de 10km. We lopen eerst een stuk over de atletiekbaan om na 300 meter het bos in te duiken. Ik start veel te hard besef ik mij al na 200 meter en probeer een acceptabel tempo te lopen.  Bij de eerste bocht in het bos ga ik al bijna door mijn enkel dit beloofd nog wat. Gelukkig heb ik bijna geen pijn eraan en is dit eigenlijk vrijwel direct weg. De eerste km in het bos gaat iets omhoog voordat we een bult op moeten rennen. Dan een stukje plat om vervolgens weer naar beneden te lopen. De eerste afdaling naar beneden vind ik eng en ben erg bang om te vallen. Ik houd gelukkig niemand op en mensen die er langs willen kunnen mij gemakkelijk inhalen. Dan nog een stukje vlak om de laatste 100 meter van de ronde weer op de baan te komen. We zitten wanneer ik start/finish passer op 2,5 km. Dit klopt want we moeten 4 van deze rondjes lopen. De eerste ronde ging voor mijn doen veel te hard, ik kom door in 12:13. Dat is een gemiddelde van 4.53 min/km. Ik besluit het 2e rondje wat rustiger aan te lopen, ik kom dan door in 25.40 , 13:27 is mijn ronde tijd. Ik loop gemiddeld deze ronde 5.22 min/km. Tijdens het derde rondje heb ik het mentaal zwaar. Ik loop op dit moment 7e vrouw en al geruime tijd loop ik achter dezelfde 2 dames en blijven ze op dezelfde afstand van me lopen. Wanneer we de bult weer oplopen denk ik, kom op hierna nog maar 1 keer deze bult en dan mag je proberen of je nog iets harder kan nu proberen stabiel te blijven lopen. Deze 3e ronde kom ik door in 38,35 heel iets sneller dus dan ronde 2, want ik ben nu 12.55 onderweg geweest en dus met een gemiddelde van 5.10 min/km. Tijdens het laatste rondje weet ik dat ik vanaf dat ik boven op de bult ben en vooral wanneer de afdaling is geweest ik zeker kan gaan proberen te versnellen. Het lukt mij om na de afdaling beide dames in te halen voordat het pad weer heel smal wordt. Wanneer ik de baan voor de laatste keer op kom versnel ik maximaal. Het is nog 100 meter en dan kom ik over de finish in 51.05 (netto tijd) Ik ben vrolijk en blij maar heb op het einde vooral nog alles gegeven. Het is me gelukt om als 5e vrouw te eindigen in het klassement. Met nummer 4 zit 2 min verschil laat staan met de nummers 1,2 en 3. Ik ben er in ieder geval heel blij mee. Deze laatste ronde heb ik uiteindelijk gelopen in  12:30 met een gemiddeld tempo van 5.00. Overall ben ik erg tevreden en heb ik direct de wijze les geleerd om niet te snel te starten met een cross.

Trots op mijn eigen prestatie moedigde ik op de 5 km Dinie en Nicole nog even aan. Ik zag Dinie de winst van de dames pakken en Nicole haar tijd van vorig jaar verbeteren. Het was een mooie zaterdag middag en rustig liep ik nog even uit terug naar huis. Dit is wel handig als een race op loopafstand van je huis is. De volgende dag kwam het niet meer aan sporten toe maar bestond mijn lichamelijke activiteit uit het uitvoeren van huishoudelijke werkzaamheden. In totaal heb ik deze week nog geen 20 km gelopen.  Op zoek naar een doel om 2018 nog goed af te sluiten en de motivatie terug te vinden schreef ik mij deze avond nog wel in voor mijn eerste trailrun. Op 9 maart doe ik mee aan de Salland trail. 25 km trailen over de Sallandse heuvelrug. Ik ben zeer benieuwd en ik sta open voor alle tips die je als beginnend / newbie trailer kan gebruiken!


Een reactie op “Long way down

  1. Super knap de cross. Je bent lekker bezig en afgelopen week had je lichaam gewoon wat extra rust nodig ,, niks mis mee. Hopelijk snel ook van je hand en knie af.

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s