Rotterdam marathon 2021 ! –  Raceverslag –  What a day!    

       

Van het zonnige tenerief, naar de nederlandse Herfstzon en dat met de Rotterdam Marathon in oktober! Op zondag 24 oktober 2021 was het zover, de 40^e editie van de Rotterdam marathon, deze editie zou ik in april 2020 al lopen, zoals jullie weten ging deze vanwege corona niet door. Het feit dat de marathon in oktober 2021 wel door zou gaan kwam voor mij wel enigszins als een verrassing.
Ook met de geplande herfstvakantie, het werd allemaal wat krap. Ik had wel getraind voor de Londen marathon, die ik uiteindelijk niet liep.  Echter moet ik wel bekennen dat ik na de 30 km training wel de motivatie een beetje verloren was. Ik liep er met de voorbereidingen niet goed bij, te veel in mijn hoofd en te weinig aan het genieten. Echter ondanks dat ik er in 2020 echt fanatiek voor getraind had en een prachtige tijd het doel was, was dat nu zeker niet het geval. Mijn doel was om meer van de marathon te gaan genieten dan in 2018 toen ik hem ook liep (zie hier dat raceverslag)

De voorbereiding

De week voor de marathon genoot ik van een fijne warme vakantie op Tenerife met een vriendin, de planning was strak, vrijdagavond laat landen in Düsseldorf en dan op zaterdagochtend weer op pad te gaan, op naar Rotterdam. Het werd een korte nacht door een hele lange wachttijd van de koffers (lees 3 uur) waardoor ik om 4.45 pas thuis was en om 5 uur in bed lag. Toch zat ik om 12 uur weer in de auto op naar Rotterdam! Samen met Deborah naar de expo mijn startnummer halen. Toen we aankwamen lopen ging de 4,2 km van start, toch eerst even aanmoedigen en dan naaar binnen, zo gezegd zo gedaan. Op de foto met de grote medaille (en het bord bijna, wel per ongeluk, slopen het ging goed gelukkig), je naam zoeken op de ‘Wall of fame; , lekker oriënteren bij andere marathons en natuurlijk even uitgebreid kletsen bij de stand van Anita, waar ik ook nog wat andere bekenden tegenkwam! De marathon kriebels werden echt en de twijfel sloeg in als een bom. Kan ik het wel!? Een foto bij zonsondergang en toen we terugkwamen had haar man de pasta al klaar!! Wat een verwennerij! Na het eten werd de kleding voor de volgende dag klaargelegd, heb ik alles mee, Jazeker! Ben ik er klaar voor.. HELL NO ga ik genieten? Yes dat is het doel! Nadat we de Rico Verhoeven zagen winnen in een spectaculair duel de wereldtitel weer zagen veroveren was het dan ook echt bedtijd. Of ik goed zou slapen, daar had ik geen zorgen over na zo’n korte nacht.

En dan is het zondag

De ochtend van de marathon, wederom een korte nacht, door de zenuwen weinig (lees 4 uur) geslapen. Het ontbijt (krentenbol) kreeg ik met moeite weg, buikpijn, een vol gevoel en een gevoel van zuurbranden, werd ik nou ziek?! Kan ik wel lopen!? Gaat dit wel goed als ik zo start? Dat waren de vragen waar ik mee bezig was. Na een aspirine ging het iets beter. We werden afgezet vlak bij het schouwburgplein en toen was het al snel tijd om ons om te kleden en richting het startvak te gaan. De tas af geven duurde iets langer dan gehoopt, waardoor we onder het gezang van lee towers nog het startvak in moesten lopen. Toch was het weer een magisch moment! Startend vanuit startwave 5 samen met Deborah en Davonne was alle pijn ineens verdwenen en omgeschakeld naar vrolijke spanning. Ik  liep met de dames gezellig mee, de eerste 20 km gingen veel soepeler dan verwacht, 2 x even wandelen om goed wat te kunnen drinken en eten, vanaf de Erasmus brug begon echter het feestje. We liepen te dansen op de muziek en ik genoot er echt met volle teugen van! Vervolgens het leukste gedeelte van het parcours op. Daar werd het zwaar en kwamen de eerste tranen! Bij de 30 km ongeveer nam ik afscheid van de 2 dames. Mijn voorbereiding was onvoldoende en ik wil mijzelf niet kapot lopen maar wel finishen dus besloot ik om wat vaker te gaan wandelen. Ik kreeg namelijk pijn in mijn heupen.

When Joy is your goal

De sfeer was echter fantastisch, geweldig leuke enthousiaste toppers langs de lijn! Veel enthousiaste aanmoedigingen, in het kralingse bos stond DJ Flyon met zijn brandweer (feest) wagen! Een dikke high five en verse energie besluit ik wel om het wandelen en het hardlopend blijvend om te wisselen. Zo loop ik lekker het Kralingens bos door op weg naar Crooswijk, waar het echte feest begint! Je houdt ervan of niet maar ik keek hier naar uit. De plek waar ik mij vorige keer zo door gesterkt voelde. Ik deed gezellig met ze mee waardoor het enthousiasme van het publiek alleen maar groter werd! De ruimte was krap maar de gezelligheid war groot! Ondanks dat ik in de achterhoede van de marathon liep waren ze nog steeds enthousiast! Zelfs als ik wandelde of rende ze bleven positief! Dit heb ik tijdens geen andere marathon mee mogen maken! De laatste kilometers waren er ook geen tranen, maar een grote glimlach op het gezicht. Voor de Coolsingel nog een klein stukje wandelen en dan de laatste bocht, de laatste meters (zijn er meer dan je denkt) en op het einde trok ik er nog fijn een sprintje uit! Tijdens de laatste 3 km liep ik een beetje tegelijk op met een andere loper en na de tijd kletsten we nog even. Nadat alle tranen althans bij mij weg waren.  Mijn finishtijd? 4.53,53 !! ik ben er freaking trots op!

After the Finish!

Wat was ik zenuwachtig geweest, wat had ik weinig vertrouwen in mijn eigen lijf, wat ergens ook logisch was, want ik had nog niet eerder weer zo’n lange afstand met zoveel mensen tegelijk gelopen. Angst om uit te stappen had ik echter niet, want een blessure is ook de Rotterdam marathon niet waard en dat de mooiste ook 1 van de zwaarste zou worden daar was ik mijzelf zeker van bewust. Dat het zo zou gaan en zou eindigen daar had ik enkel alleen op kunnen hopen. Totaal niet in mijn hoofd gezeten of ik het zwaar had, vooral genoten, bewust van de omgeving genoten en af en toe een praatje gemaakt met de supporters of medelopers! Ik heb GENOTEN, Gelachen en ja ook wel even gehuild, maar van geluk, dat ik zo ver kwam en gekomen ben. NR 9 is in de pocket en de spierpijn is (zoals verwacht) real! Damn wat een zere benen, na het lopen voelde ik mijn kuiten al direct maar dat maakte niet uit, als ik had kunnen dansen had ik het gedaan. Natuurlijk is dat finish biertje gedronken (meerdere) en zo trots dat we niet eens een foto hebben gemaakt!  De benen na het douchen heerlijk ingesmeerd met Flexpower! En een fijne pizza als avondeten! Je kan wel raden dat ik die nacht heerlijk geslapen had en de volgende dag was het weer tijd om naar huis toe te gaan..

this was epic

Bij deze wil ik iedereen bedanken, voor je support, je steun het vertrouwen en Deborah voor je ontzettende gastvrijheid! Jullie zijn allemaal geweldig!! Marathon nummer 10 gaat er komen, maar welke dat gaat zijn? Daar moet ik nog even heel goed over nadenken, in april kom ik echter niet terug naar Rotterdam… denk ik 😉