No Guts nog Glory – my 4th Marathon story!

Een week geleden alweer dat ik die finishlijn in Hamburg passeerde. Een week geleden zat ik alweer in de bus op weg naar huis. Een week geleden dat ik mijn magische marathon liep. Een week die ik op een roze wolk heb beleefd. Die wolk is er nog steeds en hangt helaas wel voor de zon. Deze week heb ik alles van de race op een rijtje proberen te krijgen. Wat was het succes, waardoor ging het zo goed, kan het nog beter en wil ik dat? Ik neem jullie nu mee in mijn blog over mijn magische hamburg marathon. Waar de zin ‘No guts no glory’ zeker overwon!

The journey begins, with one single step

Get ready
Over mijn voorbereiding naar de marathon heb je al kunnen lezen in My road to Hamburg. Ik ben in total 38 dagen in mijn voorbereiding (de laatste 5,5 week) alcohol vrij geweest. In de dagen voor de hamburg marathon, startende op maandag heb ik iedere dag 300 ml bietensap gedronken of een flesje beetjuice van sportvoedingswebshop. Deze had ik op maandag nog snel gekocht met o.a. wat gelletjes en andere sportvoeding. Deze kleine flesjes kon ik namelijk meenemen in mijn handbagage tijdens mijn vlucht.  Qua voeding heb ik ‘normaal’  gegeten maar er wel voor gezorgd dat ik geen maaltijd zou missen.  Soms heb ik namelijk de slechte gewoonte om lunch over te slaan. Drie dagen voor de marathon ben ik bewuster water gaan drinken tussendoor. Ik wil goed gehydrateerd aan de start staan. Ik houd het weer constant in de gaten en hoop op een droge dag, de temperatuur is geen probleem. Er wordt constant een dag rond de 14 graden voorspeld. Ik heb mijn marathon outfit al een tijd in mijn hoofd en dit zou ik dan gewoon kunnen dragen. Ik hoop op een droge dag omdat er dan meer publiek komt kijken dan wanneer het regent. Bovendien ben ik geen fan van het lopen in de regen, al helemaal niet een ruime 42 km lang!  Het weer blijft wisselend tot aan de dag van de marathon veranderd het constant tussen droog, regen, veel regen, weinig regen, droog en ga maar door.

Tweedagen voor de marathon begon ik met het gebruik van de Carbloader, op vrijdag 1 bidon, op zaterdag 2. Mijn rust heb ik proberen te pakken door op tijd naar bed te gaan. Nu was dit niet moeilijk, ik was moe na een dag op de beurs werken. Op vrijdag sliep ik heerlijk op zaterdag heel licht, ik hoorde van alles en was super zenuwachtig. Maar door gewoon te blijven liggen heb ik de rust gepakt die ik kennelijk nodig had.

 

De avond ervoor had ik al mijn kleding al klaargelegd, maar ook de chip aan mijn schoen vastgemaakt. Dit maakte dat ik op zondagochtend niet mijn spullen hoefde te zoeken.
Zondagochtend de wekker gaat. Vrij snel ben ik uit bed, maak ik mij klaar.  Mijn haren heb ik altijd op een bepaalde manier vast en zo doe ik het vandaag ook.  Wanneer Shiva en ik helemaal klaar zijn gaan we op naar het ontbijt. De halve marathon lopers zijn al weg wanneer wij aanschuiven. Ik besluit om een Kaiser broodje met nutella te eten. Pak een kop koffie en rustig eet ik mijn eten op. Ik klets wat met Krister en ondertussen eet ik door mijn zenuwen heen. Zenuwen maken altijd dat ik minder goed eten kan, toch gaat het vandaag verbazend goed. Ik ga niet meer eten, ik heb nog een bidon met carbloader staan die ik op moet drinken onderweg naar de athletes area en pak een banaan mee als ik naar mijn kamer ga.
Terwijl ik de laatste dingen terug stop in mijn koffer zie ik mijn flesje beetjuice nog staan. Met tegenzin drink ik deze puur op en spoel het weg met carbloader. Ik leng het normaal aan met sap waardoor ik het niet vies vindt, puur vind ik de bietensap echt niet lekker! Tijd om uit te checken, te verzamelen in de lobby en naar de athletes area te lopen met het marathon team van 361° one degree beyond!

 

To the start
Daar gaan we, we lopen onder begeleiding van Simon naar de start. We hebben 2 fotografen die mee lopen  en foto’s maken waardoor het allemaal een beetje gekker aanvoelt nog. Het is ongeveer 15 minuten lopen vanaf ons hotel. Mijn spanningen lopen ondertussen echt hoger op. Ik baal dat het regent en dat blijft het ook nog zeker tot 14.00 uur doen. Het wordt mijn eerste marathon in de regen. Ik probeer het positief in te zien, de regen zorgt voor meer zuurstof. Ik bedenk in mezelf ook nog maar dat ik dan maar hard moet lopen, loop ik minder lang in de regen, haha. Het zij zo, het publiek zal er staan om hun eigen lopers te supporten. Hopelijk supporten ze ons ook even mee.  Er is een cheerzone van 361° one degree beyond maar waar die ergens is weet ik zo niet. Ik bedenk me dat ik dat nog wil opzoeken maar dat is er niet van gekomen.

Bij de athletes area aangekomen hebben we een ruime stand. Wij kunnen onze tas met schone en droge kleding hier droppen. Dit betekend niet in de rij staan voor je tas, dat is erg fijn! Ik speld mijn startnummer op, mijn band met gelletjes gaat om, alles wat ik nodig ben haal ik uit mijn tas. De lege bidon gaat er weer in. Tijd om nog even een dixie op te zoeken. Dit is helaas ook in Duitsland geen prettig bezoek.  We maken nog wat foto’s en dan gaan we allemaal op zoek naar ons startvak. Met een groepje heren die starten in E lopen Shiva en ik mee. Ik heb startvak F helaas Shiva niet, toch hopen we samen dat ze ook in F kan starten. We besluiten nog om een laatste dixie stop te doen. Nemen afscheid van de heren en wensen ze veel succes. Vervolgens lopen wij samen startvak F in, ik vind het fijn dat we samen kunnen starten. Ik trek vast mijn oude shirt uit. We maken een startvakselfie en ik smeer mijn lijf lekker in met flexpower. Die minitube is super handig want die kan in mijn flipbelt. De flexpower houd me lekker warm en mijn poncho houdt mij droog. Hoe ik mij voel? Ik ben zenuwachtig, maar Shiva gaat met me mee lopen. We gaan op 5.30 min/km lopen zo lang als het ons lukt. Dat is het plan.

GO
We letten niet heel goed op de tijd en ineens horen we een hartslag door de speakers. Ik krijg er een kippenvel gevoel van en vervolgens gaan de elite van start. Sneller dan verwacht lopen wij na iets meer dan 4 minuten ook over de startstreep. Enthousiast gaan we op pad, nog 42,195 meter te gaan en dan zijn we er weer! Ik hoop dat mijn sub4 doel gaat lukken. Shiva zorgt ervoor dat ik niet te snel ga, benoemd tijdens de eerste kilometres hoe het gaat. Ik besef me na 3 km dat ik mijn bril niet bij me heb. Helaas is daar nu niets meer aan te doen. De bril zou misschien fijn zijn als het harder gaat regenen. Tot nu toe is het een heerlijke fijne verkoelende miezer. Tijdens de eerste 5 km houdt shiva het tempo echt lekker strak. We vieren ons eerste 5 km punt met een high five. Ik pak water en zie dat het plastic bekertjes zijn. Dit maakt het wat lastiger om te drinken omdat je deze kapot kan knijpen als je ze fijn knijpt. Gelukkig gaat het goed en neem ik 2 lekkere slokken water. Wanneer ik op 7,5 km weer een waterpost zie prijst me dit gelukkig. Ik hoef mij hier geen zorgen over te maken als ik dus een waterpost mis. Ik besluit om nu niet direct weer te gaan drinken, dan krijg ik zo’n klotsbuik. Shiva heft ondertussen mij benoemd dat ik misschien niet zo vaak op mijn horloge moet kijken. Probeer de rust te pakken en ik luister braaf. Ik loop nog vaak net wat te hard maar door haar oplettendheid lopen we de eerste 10 km in een mooie tijd van 54,57 dat betekend een pace van 5.29 min/km . Ik grap onderweg nog wanneer ze mij weer op mijn tempo aanspreekt dat als eindtijd 3.50 uur ook wel een mooie tijd is.  (en nee ik was daar echt niet op uit)

Tussen de 10 en 15 km loop ik mijn langzaamste 5 km tijdens deze marathon in 28,01 waarom weet ik niet. Het is niet dat we tijdens deze kilometers ineens veel meer hoogte meters hadden.  Ik heb er wel lol in. Ik besluit namelijk op de 10,5 km een update te plaatsen op Instagram. In mijn story vertel ik hoe het gaat. Dit doe ik vervolgens ook op het halve marathon punt, als we op ¾ zijn, op 40 km en na de finish. Het zijn momenten waar ik naar uit kijk, afleiding is fijn en het geeft me ook een kicken gevoel! (de filmpjes kan je terugvinden in mijn hoogtepunten op instagram)

 

Wanneer we een tunnel in loop verbaas ik mijzelf met mijn eigen gedachten. Ik wil weer naar buiten, ik vind de regen fijn. Ik loop tot ongeveer 23 km samen met Shiva, die me ontzettend geholpen heeft om rustig te starten. Mijn verhalen aanhoorde over de grote huizen, die ik prachtig vind die langs de route staan. De route is ook mooi en afwisselend. Ze krijgt het nu wat zwaarder en valt een klein beetje terug, dit hadden we vooraf al  besproken en ik benoem dat ik doorloop. Mijn benen voelen zo goed, dit is ook het moment dat ik mijn oortje in wil doen en muziek wil gaan luisteren. Ik friemel mijn oortje uit mijn broekje en zie dat er een rubberdopje af is. Ik baal en zoek al rennend dit dopje ook in mijn broekje en heel voorzichtig haal ik het eruit. Gelukt, als het oortje veilig in mijn oor zit pak ik mijn telefoon en besluit mijn playlist aan te zetten die ik gebruik voor de snelle loopjes. Als beginnummer zet ik No guts no glory aan en de rest laat ik vervolgens op shuffle afspelen. Ik ren ondertussen lekker door! In mijn oor begint de muziek en ik loop met een grote glimlach op mijn gezicht. De race gaat nu beginnen, ik moet het nu echt zelf doen, niet te snel lopen bij 37 mag ik versnellen als ik het dan nog kan benoem ik aan mezelf. Ondertussen hoor ik de volgende tekst.

The voyage to immortality is about to begin
No matter the challenges ahead
Stay focused
and fearlessly surrender
to the fated chance to become legends
Nothing will hold us back
One aim, one goal, one destiny

Mijn bovenbenen doen ondertussen al wel een beetje pijn en ergens ben ik bang dat die pijn later nog om gaat zetten in kramp. Ik neem mijn magnesium shot om dit hopelijk te voorkomen. Mijn gelletjes neem ik overigens iedere 45 minuten. Ook dit gaat vandaag soepeler dan anders, ik krijg ze goed weg. Bij de wisselpunten van de staffel marathon let ik goed op of ik 1 van de dames van de dutchdiva’s zie. Monique, Simone, Miranda en Yvonne doen mee aan de staffel. Monique en Miranda heb ik voor de start al gezien. Bij het eerste wisselpunt zien Shiva en ik niemand en bij het 2^e wisselpunt let ik dus weer goed op. Ik zie tot mijn verbazing Simone staan en schreeuw haar naam. Enthousiast reageert ze, ik hoop ergens dat ze misschien nog een stuk met me mee kan lopen maar die gedachte is snel weer voorbij.  Ik kreeg er wel even lekker positieve energie van en op 29 km zie ik dan ineens Frank lopen. Hij is ook 1 van de ambassadeurs en loopt al zijn races (dus nu ook) in volledig brandweerman outfit voor het goede doel. Ik wens hem succes en loop door, wanneer ik vlak voor het 30 km punt nog een paar mede ambassadeurs zie lopen besluit ik naar hen toe te lopen.

Ze hebben mij en Shiva in het begin al ingehaald en ik hoop dat we samen kunnen lopen. Ik versnel ietsje om nog net voor het 30 km punt bij hen te zijn. Dit lukt, ik zeg ze gedag maar merk ook direct dat ik ze ga inhalen. Ik loop super lekker en loop daardoor ook iets sneller dan hun op dit moment. Ik weet niet hoe maar het is me gelukt om vanaf het 25 km punt iedere 5 km sneller af te leggen. Ik geniet van het moment en het publiek. Het 30 km punt is overigens een druk bezocht cheering point, er staan echt ontzettend veel mensen aan te moedigen. Het geeft me hetzelfde gevoel als in Rotterdam. Ik geniet er echt van! Mijn muziek in 1 oor en het andere oor staat open voor de cheers! De hoeveelheid mensen langs de kant valt me echt niet tegen! Nu baal ik wel een beetje dat ik niet weet wanneer de cheerzone van 361° one degree beyond komt, eerst dacht ik 32 maar daar staan ze niet. Misschien dan op 35 maar ook daar staan ze niet.

Ineens zie ik de mooie grote oranje vlaggen er staan. Rond de 38/39 km, enthousiast loop ik er (nog iets sneller dan dat ik al deed) naar toe. Jurian staat vooraan en rent met me mee. Ik zie verder niemand geen gezichten, er staan veel mensen en daardoor geniet ik van het moment. De cheers, het enthousiasme en hoor Jurian zeggen, wat ga je snel! Wat ga je goed! Ik kan alleen maar bij reageren dat het vandaag zo goed gaat dat ik echt zo lekker loop! Vol energie ga ik die laatste 3 km in. Ik merk op 40 km dat ik een beetje moe wordt maar dat is ook niet gek. Ik probeer mijn tempo aan te blijven houden. Echter wanneer ik mijn statistieken terug kijk loop ik deze laatste 2 km mijn snelste km’s van de hele race. Dat het zwaar voelt is ook niet gek omdat we ook iets omhoog lopen. Wanneer ik het bordje zie van de laatste 500 meter hoop ik stiekem dat ik nog onder de 3.50 zou kunnen lopen. Ik geef in de laatste 200 meter alles wat ik op dat moment heb en ren de laatste 100 meter met mijn handen boven mijn hoofd. Ik kan de klok zien en ren zo hard als ik kan ! de klok staat nog onder de 4 uur dit betekend dat ik mijn doel keihard heb gehaald. Welke tijd ik officieel heb weet ik zo snel niet. Na de finish klok ik direct mijn horloge uit ik juich keihard en begin daarna net zo hard te huilen.

Finisher
Het is me gelukt, vraag me niet hoe maar ik ben onder die 4 uur keihard door geknald. Mijn man appt mijn tijd door die op de app weergegeven staat. 3.48,58 ! Dit had ik nooit durven dromen. Al huilend loop ik het finishers gebied uit, ik heb zelf geen finishers foto gemaakt. Die komt wel want Renz en Felix (de fotograven van het 361° one degree beyond ambassadors weekend) hebben mijn finish vastgelegd.  (Helaas hebben wij de foto’s op het moment van schrijven nog niet ontvangen)
Als ik het finishgebied uit loop probeer ik een update via instagram te posten maar dit lukt niet, ik krijg appjes van lieve loopmaatjes, vrienden en familie. Allemaal hebben ze me letterlijk op de voet gevolgd want ik ben net gefinisht.  Wanneer het wel lukt begin ik ondertussen alweer aan huilbui nummer 4. Een medeloopster benoemd heel lief of er iets is. Ik zeg dat het tranen van geluk zijn waarop ze me feliciteert. (dit ging overigens in erg gebrekkig Duits vanaf mijn kant haha) Ik loop en loop en kijk waar de medailles uitgereikt worden. Trots neem ik hem aan en loop snel de hal weer in. Ik ontvang een alcohol vrij biertje en deze is zo op. Ik loop naar de stand van 361° one degree beyond en deel daar mijn enthousiasme, mijn tijd, mijn mooie tijd aan iedereen die het horen wil. Dan pak ik snel mijn tas om te gaan douchen. Ik loop ondertussen langs de stand met graveren heen. Het is rustig en ik besluit dit direct te doen. Nu staat mijn mooie tijd ook op mijn medaille!

 

Als ik bij de douches aan kom zie ik dat dit speciaal voor de marathon is opgebouwd. Dit heeft de organisatie van de Hamburg marathon goed geregeld want de douches zijn warm en hebben een goede sterke straal. Ik vind het even eng om mijn medaille af te doen en achter te laten maar dat is natuurlijk echt onzin. Snel douche ik mij en mijn medaille zit natuurlijk nog gewoon in mijn tas als ik daar weer aan kom. Ik droog me af en smeer mijn benen even goed in met flexpower. Helemaal Schoon en fris loop ik weer terug naar de stand.  Ik hoor dat Shiva ook onder de 4 uur gelopen heeft en is gaan douchen. Ik besluit samen met Anthony op haar en Tim te wachten. Ondertussen vier ik mijn eigen sub4 feestje. Ik glimlach van oor tot oor en drink ondertussen mijn eerste biertje op. Wanneer we het toch lang vinden duren zoek ik contact en blijken Shiva en Tim al terug te zijn gegaan naar het hotel. Wij lopen ook en in het hotel staat iedereen al klaar om met de bus naar het vliegveld te gaan. Verhalen worden gewisseld en in de bus deel ik mijn reep tony chocolonely met iedereen die een stukje wilt. Je begrijpt wel die reep was zo op.  Je snapt dat het tijdens de terugreis vooral over de marathon ging. Ik voelde me zo ontzettend gesteund door alle lieve leuke en fijne berichten die ik kreeg!  Tot op dit moment heb ik dat gevoel nog steeds! Wat was het een feest en wat ging het boven verwachting goed.

 

 

En nu?

Nu wil ik zeker weer een marathon gaan lopen, maar zonder tijdsdoel. Ik wil mijzelf nog niet direct verbeteren en ik vraag me af of ik ooit de behoeft ga hebben om nog onder deze tijd te willen presteren. Ik vind het gevoel  van het willen lopen onder een bepaalde tijd namelijk niet prettig. Ja ik koos er zelf voor, Ja ik heb er keihard voor getraind, maar nee ik heb niet getraind voor deze tijd. Ik heb getraind voor de marathon. Ik heb getraind op hartslag en ik hoopte dat ik dan onder de 4 uur zou kunnen komen. Gezien mijn voorgaande prestaties moest dit een haalbaar doel zijn. Of het dan lukt is het altijd maar weer de vraag. Ik heb het geluk gehad dat alles op zijn plek viel de dag van de marathon. Ik heb er van genoten maar de volgende marathon gaat er zeker wel komen. Welke het wordt dat weet ik nu nog niet. Heb je nog een goed idee laat het mij maar weten!