Curacao (halve) marathon verslag

Onverwachts maar mega blij deed ik 25 november mee aan de halve marathon van curacao.
Dankzij mirjam, peggy, milly en scarlet  was ik de gelukkige van een startbewijs en gratis vliegtickets naar curacao. Over dit avontuur maak ik nog een aparte travel blog. Laten we terug gaan naar de racedag.

Half 4 ’s ochtends gaat de wekker. Ik heb bij scarlet in het appartement geslapen zodat we ons samen kunnen voorbereiden. We hadden onze spullen de avond ervoor al klaargelegd en het was maar goed dat we samen sliepen want de wekker stond op 1 telefoon niet helemaal zoals de bedoeling was. Op tijd toch nog wakker maakten we ons klaar. Ons ontbijt was simpel. Op dit tijdstip krijg ik niet echt wat weg, dus een paar scheppen muesli en een halve bak yorgurt daar moest ik het mee doen. Alle spullen zijn snel gepakt en we lopen naar de auto. We zien een loper aankomen en beseffen ons dan dat we gewoon een stuk over de route moeten rijden. We komen de lopers 2 keer tegen wanneer we Pietermaai uitrijden. In de auto op weg naar het Hilton waar de start/finish is at ik nog een banaan. Niet mijn beste maaltijd maar normaliter ren ik ook niet op deze tijden.

 

 

Aangekomen bij het Hilton hotel worden we opnieuw enthousiast. Er hangt al een lekkere sfeer en de muziek dendert ook al lekker uit de speakers. We hebben medelijden met de hotelgasten die niet voor de marathon gekomen zijn. We vragen aan de receptie waar we onze tas kunnen achterlaten en dan hebben we het ook zo gevonden. Onze shirts gaan uit want we rennen deze race in de outertop van Anita Active. Het is al 26 graden en de zon is nog niet op. De hele marathon is al anderhalf uur onderweg want ondertussen is het 5 uur. Ik moet er niet aan denken om om half 4 al te starten. Ik heb heel veel respect voor deze lopers. Ik neem nog een banaan en stop mijn sportvoeding in mijn flipbelt. Mirjam heeft zich ondertussen bij ons aangesloten. We houden nog even een pitstop bij het toilet (en vermijden daarmee de dixies) en dan is het wachten, wachten tot de start Ik probeer vandaag ook weer de Aftershokz trekz air uit. Ik ben wel benieuwd hoe deze functioneert tijdens deze tropische temperaturen. Deze review komt overigens snel online. Wanneer ik hem verbonden heb ben ik blij, echter na 1 minuut denkt mijn mp3 speler er anders over. Na nog 3 keer proberen besluit ik deze stress factor weg te nemen en muziek via mijn telefoon af te spelen. Dit werkte gelukkig direct en goed. Altijd handig wanneer je 2 devices kan verbinden en dus zo kan overschakelen. Het is tijd voor de startvak selfie en het plan is gemaakt. De eerste kilometers proberen we samen te lopen. In ieder geval tot aan boven op de Juliana brug zodat we nog een mooie foto kunnen maken

De start

Het aftellen begint, het startschot klinkt en dan zijn we onderweg, de laan lopen we  uit en slaan dan linksaf. Hallo! eerste heuvel van vandaag, de beentjes worden direct wakker geschud. Wanneer we rechtsafslaan klimmen we nog een stukje verder en wanneer we bij de rotonde zijn mogen we weer dalen. Oké dit was al pittig, hoe zal die brug zijn. Die brug is iets waar ik niet naar uit kijk maar ook het liefst zo snel mogelijk overwonnen wil hebben. We lopen nu richting otrabanda en ik weet dat we vanaf daar al vrij snel richting de Juliana brug gaan. Ik merk dat ik soms iets sneller loop en wat op de rem moet staan. Ik vind het niet erg ik wil graag met de dames foto’s maken van de brug. Het is echter op dit moment nog wel steeds donker en er is weinig verlichting. Ik kan niet echt genieten van de omgeving om me heen. Ik zit er nog niet helemaal lekker in merk ik wel.

 

 

5 – 10 km

Vanaf 5 km bevinden we ons in Otrabanda. We lopen langs de pontjes brug, ik kijk uit naar het moment dat ik erover heen mag rennen. Vanaf daar lopen we door en gaan dan door het Kura holanda hotel. Daar is de drinkpost voorzien van water, AA drink en wat fruit. Ik geef de man bij de stoel (beeld) mijn halve AA flesje. Ik loop vanaf de start al met mijn eigen water flesje en deze is nog niet leeg, 1 is genoeg om mee te nemen tijdens het lopen. Ik was helaas zo slim om mijn fles van mijn flipbelt thuis te laten liggen (in Nederland).  Wanneer we het hotel uit lopen gaan we op weg naar de Juliana brug. Ik besluit deze in mijn eigen tempo omhoog te lopen. Ik stop halverwege om foto’s te maken van het uitzicht. Ik sluit dan weer aan bij de andere dames en samen lopen we omhoog naar de top. Genieten van het uitzicht want het is prachtig. Allemaal mooie lichtjes als je kijkt naar punda en Otrabanda. Midden op de brug kiezen we ervoor om nog wat foto’s te maken. Daar komt Arjen van Wifferen ook nog even gezellig bij staan. We laten het uitzicht even op ons inwerken en wanneer we de brug aflopen zijn we nog enthousiaster dan bij de start. Al high five’nd lopen we naar beneden. Ik neem afscheid van de dames en besluit de rest van de halve marathon in mijn eigen tempo te lopen. Dit tempo loopt flink op tijdens het afdalen van deze hoge brug. Ik loop met een glimlach op mijn gezicht naar beneden en uiteindelijk draaien we Punda in. Wanneer we door pietermaai lopen denk ik aan de hele marathon lopers die we tegenkwamen toen wij wegreden naar de start, nu loop ik er zelf het is nog steeds onwerkelijk. Ik loop gewoon de halve marathon in Curacao! Na Pietermaai komt er een pittig stuk, vals plat omhoog. De eerste lopers komen me alweer tegemoet want in deze straat zit ook een keerpunt, echter pas rond de 12 km.

 

 

 

10-15 km

We lopen vals plat omhoog en ik kom de snelle lopers allemaal al tegen. Ik zie Szsanne Brummel super snel al weer richting Punda lopen en ik moedig haar nog even luid aan. Ook kom ik verderop Esmar tegen. Ik besef me op dat moment dat ik Femke nog niet heb gezien, deze topper liep namelijk de hele marathon. Wanneer ik op een ruime 12 km zelf mag keren ben ik daar blij mee. Dit is voor mij de start van de terug weg. Ik kijk uit naar de pontjes brug. De zon is ondertussen opgekomen en ik heb het echt bloedheet. Ik kan mijn warmte niet goed kwijt en pak bij iedere drankpost een flesje aan, drink er een gedeelte uit en een gedeelte gaat over mijn achterhoofd, schouders en polsen. Lastig als je niet echt lekker zweten kan en je dus veranderd in een snelkookpan.  Ik wil wandelen maar dit mag niet van mezelf, de zon begint ondertussen flink te branden. Ik moet doorlopen in ieder geval tot de pontjes brug dan misschien even wandelen tot die tijd niet. Ik zoek de schaduw op maar eerst zwaai ik nog even luidkeels naar Mirjam en Scarlet, lag voor een foto die gemaakt wordt door Arjen. Ook kom ik Milly en Peggy tegen en moedig hen nog even flink aan.

15- 20 km

Ondertussen loop ik weer pietermaai in. Bekend terrein op naar die brug. Wanneer ik dan in Punda loop krijg ik daar energie van. Op de brug zie ik de 10 km lopers. Ik krijg er echt energie van. Ik loop met een glimlach van oor tot oor en geniet echt met volle teugen. Maar dit kost veel energie en wanneer ik dan door Renaissance Mall & Rif Fort loop breekt me dit met de warmte op. Ik ga wandelen in de schaduw laad me op om in de zon weer te gaan rennen. Wanneer ik weer op gang ben zie ik Dorien, zij doet mee aan de 10 km. Ze heeft het zwaar en ik wandel even met haar mee. Na een drankpost besluit ik weer verder te gaan lopen. We lopen nu over de corridor. We lopen langs de zee en ik geniet echt, ook al loop ik nu in de brandende zon. Ik heb op 18 km een gelletje genomen en die kickt er nu lekker in.

20 – Finish

De laatste kilometer kan ik de warmte eindelijk vergeten en kies ik om te gaan versnellen. Ik ben blij dat ik bij de finish ben. Ik draai de Corridor af en nog een klein klimmetje op de weg, vals plat omhoog daar schiet ik tussen de lopers door. Veel wandelaars van de 10 km vooral. Vervolgens zie ik de afslag naar het Hilton. Ik steek de weg door de middenberm over zodat ik wat meer ruimte heb en draai het pad in. Dit loopt weer lekker iets naar beneden en in een sprint (voor zover dat nog lukt) ren ik langs iedereen heen. Deze hernieuwde energie geeft me een mega grote glimlach, blij en trots kom ik de finish over na nog een high five uit gedeeld te hebben vlak voor de finish aan de zoon van Mirjam die daar met zijn vrolijke opblaashand alle deelnemers aan het high fiven was. Yes ik heb het gehaald en daar is dan die prachtige mooie medaille. Ik ben zo blij en loop snel weer naar het parcours zodat ik de andere lopers ook kan aanmoedigen.

 

 

Na de finish worden we goed verzorgd, er ligt fruit en drinken. Ik pak een appeltje ik hoef even geen banaan en daarbij denk ik direct aan het boek wat ik gelezen heb de dagen hiervoor. Nooit meer bananen, ik moet er wel even om lachen want al lezend kon ik het me niet voorstellen dat ik geen banaan zou hoeven. Wanneer iedereen uiteindelijk gefinisht is, is het tijd om droge kleding aan te trekken en te wachten op de prijsuitreiking.
Tijdens de prijsuitreiking werd onze topper Mirjam nog even flink in het zonnetje gezet. Ze heeft de Curd evertz award ontvangen. Een award die ze dik verdiend! Ik ben dankbaar dat ik er bij aanwezig kon zijn en er zo fijn op deze hele warme marathon terugkijk, niet alleen door de temperatuur en de zon maar ook met de speciale runningfriends!

some facts:

Mijn gelopen tijd gaat in de boeken als 2.14,35
mijn maximum snelheid van 21 km p/u liep ik tijdens mijn eindsprint
en mijn gemiddelde pace was 6,06 min/km
niet mijn snelste halve marathon maar wel een hele mooi ervaring en herinnering rijker!
Het liefste zou ik volgend jaar ook weer deelnemen!

Wie weet die planning is nog niet helemaal rond. Denk je er zelf nog over na, ga het gewoon doen want het is een echte uitdaging!