Eindhoven de Gekste.. nee mijn snelste!

Geen marathon maar wel een topafsluiting van mijn 1e hardloopjaar

De titel verklapt het al, maar toch ga ik mijn raceverslag met jullie delen over de niet gelopen marathon in Eindhoven. Ik heb namelijk wel de 5km race meegedaan en ook met de halve marathon. Ik had immers een hotel geboekt dus daar wilde ik dan wel optimaal gebruik van maken.
Op zaterdag kwam ik samen met mijn man aan in Eindhoven en hebben we ondanks het druilerige weer toch ons prima vermaakt.

Een paar dagen voor het ‘marathon’ weekend was ik aan het twijfelen, of ik een extra wedstrijd zou gaan lopen. Een mogelijkheid was om op de zaterdagavond mee te doen aan de 10 km wedstrijd. Ik was niet overtuigd omdat ik mijn man dan zowel op zaterdagavond beperk en ook op zondagmiddag. Hij wil wanneer hij erbij is toch altijd ergens staan om mij aan te moedigen om mij vervolgens op te vangen bij de finish. Toen ik mijn twijfels hardop uitsprak en zei dat er op zondagochtend ook een 5 km run is benoemde hij, dan lopen we de 5 toch samen? We waren op dat moment op weg naar de fysieke winkel van sportvoedingwebshop om sportvoeding te halen omdat mijn voorraad op was. Ik bedacht me geen moment en schreef ons beide al in de auto in voor deze afstand. Mijn man loopt nog maar net hard dus voor hem is een 5 km een grote uitdaging!

Op zaterdag hebben we dus vooral rustig aan gedaan, lekker ergens koffie drinken, even wat winkelen om in de avond heerlijk uit eten te gaan. Natuurlijk hebben we als eerste wel eerst onze startnummers van de 5 km opgehaald. Ik heb mijn kleding vast klaargelegd voor de beide afstanden.

Ik moet zeggen dat ik me erg goed voorbereid had voor de zondag, alles lag klaar, ik hield me aan mijn eigen voedingsplan en ging deze zaterdagavond op tijd het bed in.
Ik moet zeggen dat we ook een goed hotel hadden, vlak bij de finish en niet ver van het beursgebouw waar ik me moest melden voor de halve marathon.

Sunday race 1 – 5 km.

De wekker ging, omdat alles klaar lag konden we vrij snel aangekleed naar beneden genieten van het uitgebreide ontbijt van het hotel. Erg veel zin in eten had ik helemaal niet maar gelukkig won mijn verstand en heb ik goed ontbeten. Op weg naar de start begon de zon te schijnen en was ik blij dat ik in een t-shirt was gaan rennen. Voor de start werd er natuurlijk nog wel even een startvak selfie gemaakt. Er werd nog even met het thuisfront geappt om vervolgens af te tellen en samen met heel veel andere mensen maar vooral kinderen van start te gaan.

We gingen erg rustig mijn man loopt niet zo hard en de bedoeling was dat ik bij hem zou blijven. Ik checkte constant of ik niet per ongeluk te hard ging en hij bleef aan geven dat het goed ging. Het was onderweg wel opletten want de kinderen vlogen alle kanten op en konden abrupt voor je neus stil gaan staan. Dit maakte het wel heel grappig en leuk om te zien! Na 2,5 km moest ik op mijn eigen tempo gaan lopen besloot mijn man, hij wilde even wandelen. Afgesproken dat ik hem bij de finish zou opwachten. Vrij snel zag ik een klein jochie wat lekker door de andere hardlopers heen aan het zigzaggen was. Ik besloot hem te volgen, hij werd mijn ‘haas’ hij liep flink door. Op een gegeven moment zag ik dat hij 4.11 min/per kilometer liep. Super behendig en gemakkelijk wist hij alle volwassen lopers en kinderen te omzeilen, voor mij was dit een grotere uitdaging maar tot 100 meter voor de finish liep hij voor mij. Daar ben ik hem kwijt geraakt omdat hij langzamer begon te lopen op het moment dat ik begon met toch lichtelijk te versnellen. Al met al was ik over in 28.15 min. Geen toptijd maar een prima tijd wanneer je je alleen even wil loslopen voor de halve marathon. Na de finish zocht ik een plekje op waar mijn man mij snel kon vinden en  7 min later kwam hij dan ook over de finish. Samen onze medaille opgehaald en terug naar het hotel die aan de finishstraat lag. Dit was echt superhandig, we liepen namelijk naar binnen gingen naar het restaurant waar het ontbijt voor de ‘niet marathon gasten’ nog in volle gang was en pakten beide een wel verdiende kop koffie en thee. Trots maakten we nog een selfie en stuurden we deze door naar onze familie. Vervolgens naar boven even de beentjes rust geven en omkleden voor die halve marathon.

Sunday race 2 – Halve Marathon

Voor de halve marathon moest ik mij melden in het beursgebouw bij Human capital care. Ik liep deze afstand namelijk vanuit hun mee. Na mij gemeld te hebben kreeg ik mijn tas met mijn startnummer en de kleding snel even omkleden en daarop besloot ik dat ik mijn eigen hardloopbroekje zou gaan dragen. Tijdens de 5 km vond ik de lange broek al te warm waardoor ik wilde starten met een los kort broekje, die ik gekregen had was een aansluitend model waar ik geen ervaring mee heb. Ik wilde het risico niet lopen dat deze niet prettig zou zitten om vervolgens daar last van te hebben tijdens de halve marathon. Dit was geen probleem het shirt zat prima en al vrij vlot was het dan tijd om het openingswoord bij te wonen. We kregen uitleg over het parcours en er werd ons heel veel succes toegewenst.  Ondertussen had ik contact gehad met wat hardloopmaatjes en zou ik hen weer zien in het startvak. Eerst nog een foto maken, dit deden we buiten want het was een grote groep die deel nam aan de halve marathon toen op naar het startvak. Het was nog erg rustig toen we aankwamen. Mijn man liep mee en ik bleef even bij hem staan. Iets later zag ik Meike en Shanice lopen in het startvak, ik werd succes gewenst door mijn man en ging naar hen toe. Hij zou vlak voor het einde en bij de finish weer voor me klaar staan. We bleken in de tweede startwave te zitten. Ik was van plan om te kijken hoe het zou gaan vandaag. Voelen de benen goed dan ging ik voor een snelle tijd en anders zou ik het rustig aan gaan doen.

Een feestje met en dankzij ballonnen!

Bij de start werden we weggeschoten en voordat ik mijn apps eenmaal aan het lopen had was ik Meike en Shanice al kwijt. Ik besloot om iets uit de drukte te gaan lopen en op een gegeven moment liep ik op een lekker tempo. Ik werd ingehaald op dat moment door de pacers van 1.55 uur. Ik wist niet hoe ver die achter mij gestart waren maar de ballonnen hadden dezelfde kleur als het startvak dus heel ver achter mij zou niet het geval zijn geweest. Ik besloot hen te volgen. Echter na 2 km was ik daar klaar mee. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik het geduw getrek gefriemel en op mijn tenen getrapt worden absoluut niet prettig vind. Ik besloot voor de pacers te gaan lopen. Ik liep voor mijn doen snel dat kon ik zien op mijn horloge. Ik had tegen mezelf gezegd, zolang het goed gaat, gaat het goed, merk je dat je echt heel moe wordt dan kan je altijd nog rustiger lopen. Zo gezegd zo gedaan en zo keek ik op het 10 km punt achterom waar de pacers waren. Loop ik nog in het goede tempo dat was vooral mijn vraag. Echter zag ik de oranje ballonnen niet meer. Op het 15 km punt zag ik voor mij uit blauwe ballonnen en ik besloot dat het wel heel erg gaaf zou zijn als ik bij hen in de buurt zou kunnen komen. Ik ging ervanuit dat dit namelijk de pacers waren van 1.50. Dit zou een pr van 8 minuten betekenen. Iets waar ik niet van durfde te dromen. Mijn benen gingen als een trein en steeds kwam ik iets dichterbij. Wat vond ik het prettig dat ik een punt had om naar toe te werken. Opgeven kwam niet in mij op. Wat ik zelf ook erg motiverend vond waren de borden die aan het aftellen waren hoeveel kilometer je nog moest lopen.
Toen ik bij de pacers van 1.50 met hun blauwe ballonnen was had ik nog 5 kilometer te gaan. Ik had het zwaar maar was op dit moment al zo trots op mijzelf. Als ik dit zou volhouden zou ik een dikke vette PR gaan lopen! Vrolijk nog even kort gekletst met 1 van de pacers om vervolgens mijn eigen tempo voort te zetten en deze pacers achter mij te laten. Vanaf dat moment dacht ik maar 1 ding. Ik wil niet meer door ze ingehaald worden. Ik gebruikte al mijn sportvoeding net wat eerder dan dat ik had gepland maar mijn lichaam had het nodig. Op dat moment dacht ik dat het kwam omdat ik zo snel liep en dat mijn lichaam dat niet van mij gewent is. Achteraf bleek het omdat ik door mijn stomme ‘goede’ voorbereiding, eigenlijk was ik super zenuwachtig. Vergeten ben om te lunchen en doordat ik na de 5 km een recoverybar had gegeten en flink wat had gedronken. Had ik dus ook geen hongerig gevoel gehad.

Cheerzone

Echter de laatste 5 kilometer kreeg ik het wel steeds iets zwaarder. Ik probeerde mijn laatste shot sportvoeding uit te stellen tot 3 km voor het einde en dit lukte. Toch begon ik langzamer te lopen. Ik accepteerde het maar wist dat ook dat het leukste stuk nog komen ging. Ik hervond mijn tempo en toen ik de vlag van Just Keep Running zag wist ik dat Nicole daar zou staan. Ik liep al speurend te kijken en daar zat ze. Ik zwaaide en yes ik kreeg een vrolijke begroeting terug.  Er stonden op dit punt veel mensen en wat genoot ik ervan. Het enige wat ik nog moest doen is doorlopen en de finish halen. Echter vlak na de begroeting met Nicole stond mijn man mij flink aan te moedigen.  Vanaf dit stuk wist ik de weg weer, het was hetzelfde als met de 5 km. Echter was het nu echt heel druk, veel vrolijke mensen die op het terras stonden voor de kroegen waar je langs heen rende, lekkere muziek. Ik wist nog een paar bochten maar mijn snelheid nam opnieuw af. Ik was moe ik besloot iets langzamer te gaan lopen zodat ik bij de finish misschien nog een eindsprintje eruit kon trekken. Zo gezegd zo gedaan, mijn man wist dit nog even leuk op te nemen want ik wist dat ik een pr had gelopen en dat ik hem flink verbroken had maar hoeveel precies dat wist ik nog niet. Na de finish snel mijn horloge uitgezet mijn telefoon gepakt en doorgelopen. Ik opende de Eindhoven marathon app. Ik zag dat mijn finish tijd erop stond en deze stond op 1.48.30! ik kon het niet geloven, mijn 2^e halve marathon wedstrijd, de vorige was ik al zo blij dat ik deze gelopen had in 1.58.47 maar nu was ik meer dan 10 minuten sneller. Op dat moment besloot ik direct dat ik in Amsterdam geen poging meer zou gaan doen voor mijn PR maar dat deze wel even mag blijven staan. Nooit verwacht dat ik zelf onder de 1 uur en 50 minuten zou komen! Mega blij nam ik dan ook de medaille aan en liep ik naar mijn man. Snel douchen in het hotel om terug te gaan naar de beurs. Ik wilde mijn medaille laten graveren.  Vervolgens weer naar Human capital care om de uitslagenen te horen en een afsluitend drankje te doen. Alcohol vrij want deze maand is mijn alcoholvrije maand. Echter vind ik dat deze prestatie wel een biertje verdiend dus werd het een alcohol vrije.

Een prima afsluiting van een prachtig hardloopjaar. Ik had het niet beter durven dromen!