De niet zo voorbereide voorbereiding
Op zaterdagochtend 2 september werd ik na een leuk feestje die avond ervoor wakker en bekeek ik mijn mobiel. Ik had de avond ervoor geboden op een ticket van de strongsisterrun via marktplaats. Iemand had de griep en kon niet deelnemen. Ze had gereageerd en ging akkoord met de verkoop van haar startbewijs. Hierop kon ik dus uit bed gaan en mezelf klaar gaan maken voor een obstacle course. Iets wat ik eigenlijk niet wilde gaan doen in de voorbereiding naar mijn 2e marathon. Anderzijds was het ook al weer een wens van mij om aan deel te nemen sinds mijn 1e marathon!
Nu was de Strongsisterrun dichtbij in Hellendoorn voor mij 10 minuten rijden met de auto. Ik zag dat parkeren nog wel eens een probleem kon worden dus heb ik mij af laten zetten iets voor het startterrein wat deze zaterdag het Strongsistervillage genoemd werd!
Tip: kies je kleding bewust
Uit ervaring van vorige obstacle runs die ik al gelopen had is het kiezen van de juiste kleding altijd belangrijk. Gezien de temperatuur koos ik echter toch voor de korte broek. Om mijn benen toch een beetje te beschermen trok ik lange compressiekousen erbij aan. Ik pakte mijn Asics trail schoenen uit de kast omdat een heel groot gedeelte van de 7 km door het bos gaat en zocht een donker t shirt omdat je als je door het water bent geweest niet wilt dat alles onder je shirt zichtbaar is!
Althans dat zou ik niet willen en op deze wijze voorkom je dat.
Ren de benen maar onder je lijf vandaan?!
Eenmaal bij het Strongsistervillage aangekomen voelt het voor mij als bekend en onbekend terrein. Het was iets anders dan andere jaren omdat je je enkelband (je startnummer) direct bij de ingang al op kon halen. Dit ging echt heel vlot, wat ik wel jammer vond is dat je dus geen echt startnummer meer hebt alleen nog maar je enkelband, voorgaande jaren was dit anders. Ook kreeg je toen bij je startbewijs nog een t-shirt helaas is dit nu alleen mogelijk als je het shirt koopt.
Het terrein stond vol vrolijke plekken waar je kon zitten, chillen, eten, drinken, shoppen en ontspannen. Ik zag de massage tent van Fysius en besloot dat ik direct na het douchen als ik dus weer schoon was heen zou gaan voor een welverdiende massage.
Zoals altijd was ik natuurlijk veel te vroeg al aanwezig en stiekem hoopte ik dat het mij zou lukken om een startvak eerder te starten. Dit scheelt namelijk enorm in wachttijden bij de obstakels. Iets waar ik zelf een hekel aan heb omdat je dan gewoon soms letterlijk stil staat. Nadat ik mijn tas had weggebracht, liep ik richting startvak en mocht direct doorlopen. De wave waarin ik zou starten ging net open. Ik liep door stond mooi vooraan en deed lekker mee met de warming up die goed verzorgd werd.
De start was zoals ik gewend ben van deze organisatie een trechter start. Toen we dus naar voren konden lopen ging iedereen daar al als een speer naar toe zodat je een beetje vooraan en op je eigen tempo zou kunnen starten.
Tip start vooral niet te hard!
Je weet niet wat er nog komen gaat op je pad
Ik zelf stond halverwege en dat heb ik tijdens het eerste obstakel ook gemerkt. Het was de obstacle spinning around, je loopt dan rondjes steeds kleiner tot het midden dan keer je om loop je steeds grotere rondjes en uiteindelijk loop je eruit en kan je het bos in. In dit stuk kan je inhalen maar is het heel lastig heb ik gemerkt. Ik werd hierdoor een beetje gefrustreerd want ik wilde eigenlijk kijken hoe vlot ik dit parcours door kon komen en dat zou dus niet betekenen dat ik start met een gemiddelde pace van 7.04. Het resultaat wat daaruit volgde was dat ik vol gas het bos in rende ongeacht of ik heuvel op of af ging mijn gashendel bleef vol open staat. Dat is natuurlijk absoluut niet slim en ik raad het dan ook zeker niemand aan om dit te gaan doen. Nadat ik namelijk merkte dat ik mijn eigen benen voorbij aan het lopen was, een opmerking van iemand aan de kant hoorde nou zij gaat zeker voor de winst! Besloot ik mijn rem erop te gooien, echter was het al te laat. Door de heuveltjes in het bos en de snelheid die ik had gelopen (maximum 3.41 per minuut) was mijn hartslag al zo hoog binnen 2 km .. dat ik echt op de noodrem moest anders zou ik de 7 km niet eens uit kunnen lopen. Ik besloot heel rustig te gaan lopen en stukken te wandelen om het weer op orde te krijgen. Echter had ik dat idee dat ik dat had pas na 4 km weer. Mijn 500 meter frustratie resulteerde in 1 km te hard gaan en dat koste 2,5 km om weer te herstellen zodat ik op mijn gevoel weer lekker door kon lopen. Een wijze les die ik heb geleerd. Wat dus niet resulteerde in een top tijd! Ik weet zeker dat wanneer ik het beter gedoseerd had gelopen ik er meer uit had kunnen halen! Goede les voor een volgende keer.
Obstakels vormen de route!
Tijdens de Strongsisterrun was de afstand 7 km maar tijdens deze 7 kilometer kom je 22 obstakels tegen!
Wat ik jammer vond is dat de wringer in ons parcours zat. Ik vind dit zelf geen leuke obstakel omdat ik nog weet van de eerste editie van de strongsisterrun je hier ontzettend veel moet wachten. Ook was dit vorig jaar zo bij de strongmanrun en dit jaar was het helaas niet anders. Alleen het laatste stukje vond ik prettig omdat we toen iets nat werden door water sproeiers. Heerlijk verkoelend, want had ik al gezegd dat het afgelopen 2 september echt warm was, de zon scheen volop!
Wat ik een mooie toevoeging vond is dat de monkeybars uitgebreid waren met de ringen. Ik kwam vol trots aan de overkant! Ik had de monkeybars wel eens eerder met succes volbracht maar ik had nog nooit geslingerd van de ene naar de andere ring. Ik moet zeggen dat ik dat nog veel leuker vind!
ik moet wel zeggen dat het ontzettend hielp dat de vrijwilligers die daarbij stonden iedereen ontzettend aan het aanmoedigen waren en zelfs gingen klappen als je de overkant wist te halen, TOP!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik alle obstakels succesvol heb afgerond in 1 poging. Echter had ik bij 1 obstakel wel hulp nodig, namelijk de pipe down. Dat is de naam van het obstakel maar zie hieronder de foto.. ik nam dus de moeilijke kant de helling waar je tegenop moet rennen. Ik hing mooi aan de rand maar met de helpende hand van de vrijwilliger bovenop kon ik me pas omhoog trekken.
De Foam Party (een schuimbad) vind ik doorgaans altijd een feestje. Echter dit jaar moet ik erkennen dat ik gewoon niet wist hoe ik er door zou moeten rennen. Het schuim stond hoger dan dat ik zelf was. Ik heb van alles geprobeerd, maar met grote angst in mijn ogen en lichtelijk aan het hyperventileren, omdat ik tijdens een poging echt geen lucht meer kreeg ben ik via de zijkant over de hooibalen door het schuim gelopen. Ik vond en vind het schuim echt niet eng maar het gevoel dat ik in ademnood kwam dat ging op dat moment niet samen met het er snel door heen willen lopen.
Na de tijd kreeg ik de geniale tip om de volgende keer dan je handen in een kommetje voor je mond te doen zodat je gewoon door kan ademen terwijl je loopt!
Tip: moet je door hoog schuim?!
Doe je handen in een kommetje voor je mond
Dit jaar had de organisatie ook een nieuw obstakel toegevoegd. Ik vond het geen moeilijk obstakel maar meer een Fun obstakel. Ik moet zeggen dat ik het idee wel heel erg leuk vind en de uitvoering ook! Het was namelijk de Dauwpop Wreckingballs. Tijdens dit obstakel liep je als deelnemer over een pad van ongeveer 40 cm breed met aan beide zijden water. Er hingen obstakels boven deze paden in de vorm van grote ballonnen en in het midden draaide er een soort molen rond met aan het uitende grote zakken die je zo van je niet zo brede pad af kon vegen. Ik had dit ook te laat door maar gelukkig waren deze zakken niet zwaar en kon je deze aan de kant drukken. Zo gezegd zo gedaan. Het leukste element hierin vond ik eigenlijk wel dat de mensen aan de kant er ook bij werden betrokken. Zij konden door middel van het slingeren met een soort zak ook deelnemers uit hun evenwicht halen waardoor ze natte voeten zouden halen!
ik kan alle obstakels nu wel gaan bespreken maar het leukste is natuurlijk als je mee gaat doen aan deze mooie run! Ik vond het jammer dat er geen water obstakels tussen zaten dit jaar. Vooral gezien de warmte van de run zou dit zeer prettig zijn geweest. Wat ik wel erg prettig vond is dat er 2 verzorgingsposten waren onderweg met water en sportdrank van sportvoedingswebshop! Fijn want dat merk gebruik ik zelf regelmatig en ik weet hoe mijn lijf daarop reageert. Vervolgens was het wel super georganiseerd, alles was duidelijk en de vrijwilligers onderweg waren super enthousiast en hielpen waar nodig. Ik liep bijvoorbeeld op een gegeven moment echt alleen niemand voor me om te volgen en ook achter me niemand in zicht. Hierdoor vergat ik bijna een afslag te nemen en gelukkig was de vrijwilliger zo aardig om te zeggen dat ik daar toch echt af moest slaan.
Afterparty
Eenmaal over de finish, ondanks dat ik het op het eerste stuk voor mezelf verkloot had vond ik zelf, had ik toch een overall goed gevoel over deze run. Ik nam trots mijn medaille in ontvangst en haalde mijn tas op. Liep vervolgens nog een stuk richting de warme douches. (ja dit is echt beter als het koud afspuiten wat je ook kan doen) Veel mensen waren er nog niet gefinisht dus ik nam de tijd om mij goed af te douchen en mijn kleding schoon te spuiten.
Na de tijd liep ik terug, heb ik mijn kuiten goed los laten masseren bij Fysius en vervolgens trots mijn medaille laten graveren. Ondanks dat ik de tijd toch wat vond tegenvallen. Want ik had zelf 55.39 geklokt maar mijn tijd was 1.07.05. Dat betekend dat ik tijdens deze run dus wel 12 minuten stil heb gestaan want mijn horloge gaat dan namelijk automatisch uit. Maar ik besefte vrij snel dat dit natuurlijk niet alleen voor mij zou gelden maar voor heel veel dames. Toen ik eenmaal thuis zag dat ik toch nog 12e was geworden van mijn wave en na even rekenwerk 58e vrouw van de 1984 deelnemers kan ik niet anders zeggen dat ik heel trots ben. Bovendien heb ik een mooie zonnige middag weer pijn vrij kunnen meedoen aan een obstacle run. Wat echt vooral de laatste kilometers genieten was!
Heb jij wel eens meegedaan aan een obstacle run of staat dit nog op jouw verlanglijstje?
RunwithJoy.ce 
Een reactie op “De Strongsisterrun”