Midwintermarathon 2019

 

 

Voor de derde keer ontving ik het startbewijs voor de midwinter marathon thuis terwijl ik op Skivakantie was. Dit jaar stond de Asselronde voor de tweede keer op de planning. Vorig jaar een uitstapje gemaakt naar de mini-marathon dat verslag lees je hier. Het plan zou zijn om deze keer de Asselronde te gebruiken als duurloop na mijn ski vakantie. Het plan verliep echter anders en dat was voor mij een eerste keer vandaar dat ik jullie even mee neem naar hoe mijn zondag verlopen is.

 

Gistermiddag kwam ik terug uit Oostenrijk, ik voelde me niet eens echt gebroken, maar wel moe.  Ik ben flink aan het hoesten en kortademig, dit terwijl ik voor mijn gevoel wel goed kan ademhalen, ik voel me niet verkouden. Nu is het zo dat ik hier afgelopen week in Oostenrijk ook al deze klachten heb mogen ervaren met daarbij ook nog een gloeiend hoofd en een koud rillerig lijf. Die dag ging ik ook maar 1 piste af, ik besloot om even goed mijn rust te pakken. Diezelfde middag voelde me ik wel beter maar was ik toch even naar de apotheek gegaan. Het leek wel een klein wonder hoe ik op die ene bruistablet reageerde maar dagen erna was mijn hoest vrijwel verdwenen en voelde ik me fit, ik dacht echt dat ik die asselronde zondag wel zou gaan rocken.. in ieder geval zou gaan hardlopen.

In de auto het laatste stuk terug ben ik serieus al gaan nadenken of ik wel zou moeten starten vandaag, wat maak ik er namelijk mee kapot, wordt mijn herstel dan niet alleen maar langer. Ik besloot weer even op te zoeken hoe dat ook alweer zat met wanneer wel en wanneer niet sporten. Ik stuitte opnieuw op het volgende plaatje bij www.Gezondheidsnet.nl

Hierin staat duidelijk dat bij hoesten en kortademigheid je niet moet gaan sporten. Toch kon ik deze beslissing gisteren in de auto en later in huis nog niet nemen. Pas vannacht toen ik weer wakker werd door mijn eigen gehoest en de ademnood die daarop volgde was de beslissing genomen. Hoe ga ik er in hemelsnaam als ik dit krijg onderweg eruit komen. Dit omdat ik in rust het gevoel al heb dat ik flink in ademnood kom. Voor het eerst in de 3,5 jaar dat ik mee doe aan wedstrijden heb ik een startnummer thuisliggen die niet gebruikt zal worden. Mijn eerste DNS is een feit. Het strijkt heel erg tegen mijn gevoel in! Want ik had graag aan de start gestaan, genoten van de frisse lucht en het lekkere zonnetje wat zich liet zien! Mijn hart en mijn hoofd staan nu niet achter deze beslissing maar ik weet ergens heel erg stiekem wel dat dit beter is.  Zo dacht ik er vanochtend om 10 uur over toen ik het definitief aan wat mensen liet weten dat ik niet zou komen. Echter 2 uur later stond ook mijn hoofd en mijn hart achter het besluit en was ik blij dat ik deze genomen had.

Rond 12 uur voelde ik mij namelijk ook nog eens koortsig, na een paracetamol ging dat wel weer over en helaas deed mijn koortsmeter thuis het niet meer (ja ik heb direct een nieuwe besteld) Dit was anders de tijd vlak na de start geweest, waarschijnlijk als ik was gestart was ik gefinisht op eigenwijsheid of ik had moeten uitstappen ergens onderweg. Had ik misschien nog wel meer kapot gemaakt en in ieder geval mijn herstel niet bevorderd. Bovendien zou ik niet van de 25 km mooie Asselronde kunnen genieten en zou dit een lang gevecht worden. Zoals jullie weten is dat absoluut niet mijn manier van lopen, want ik loop voor mijn plezier en niet omdat het moet. Nu heb ik heel veel lieve leuke andere loopmaatjes niet gezien die wel in Apeldoorn waren, maar ik heb ze nu ook niet aan kunnen steken met de Oostenrijkse hoest.

Ik denk dat dit voor vele loopliefhebbers vaker een strijd kan zijn, dit was mijn eerste keer dat ik er over na moest denken, de eerste keer om deze toch nog wel moeilijke keuze te maken, terwijl het eigenlijk ook zo simpel kan zijn. Ik ben in ieder geval een ervaring en wat informatie rijker.
Voor nu hoop ik dat die Oostenrijkse bruistabletten weer lekker hun werk gaan doen, zodat ik snel mijn trainingen weer kan oppakken op weg naar de Hamburg marathon 2019!  Iedere vorm van snel herstel is natuurlijk welkom en daarom doe ik toch mee met de actie van de Midwintermarathon met de kussens van Silvana Support