De Road to London had ik graag een jaar eerder al willen schrijven, dat was namelijk het oorspronkelijke plan. In 2021 had ik een startbewijs gewonnen via Intersport echter een week voor de tijd, met pijn in het hart besloot ik niet te gaan vanwege alle corona maatregelen. Niet wetende of ik het een jaar later wel mee zou kunnen doen verdween Londen al snel weer op de achtergrond.
Echter in maart 2022 begon het toch weer te kriebelen, ik zocht opnieuw contact en kreeg te horen dat het voor nu nog niet duidelijk was. In juli 2022 zouden ze opnieuw contact met me opnemen. Zo doende begon ik na mijn vakantie toch al maar vast met de start van de marathon training. Toen ik in juli 2022 te horen kreeg dat ik mee mocht doen was ik enorm blij! De marathon training ging door, maar dat ging niet gemakkelijk.
Ik ben namelijk geen warm weer loper, het lukt me moeilijk om vroeg op te staan en voor het werk uit kan ik niet ontspannen lopen. Ik ga dan gehaast/gespannen lopen en dan loop ik blessures dus dat is geen optie. Ik ben niet in vorm en besluit dat het vooral belangrijk is dat ik blijf trainen en de kilometers maak. Ik heb tijdens de trainingsperiode veel moeite met de lange afstanden (alles boven de halve marathon) Ik ben dan ook enorm blij dat op het moment dat ik Mirjam vroeg om samen een lange duurloop te gaan lopen, dat ze een ronde van 30 km had uitgekozen. Het ging niet soepel, het ging helemaal niet makkelijk en ik had ook zeker rust momenten nodig. Echter had ik de kilometers wel gelopen. Eerder dan verwacht maar ik was enorm blij en trots.
In de maand voorafgaand aan de marathon wist ik dat er 1 week zou zijn waarin ik vrijwel niet zou gaan trainen. Dit had alles te maken met een dorpsfeest wat niet jaarlijks gevierd word en door corona al jaren niet gevierd was. Ik was gezellig op pad geweest met familie en kennissen. Dit ging natuurlijk niet goed samen met de marathon training. Het is echter ook niet zo dat ik niets deed, want ik had wel 2 personal training afspraken staan en werd er in die week ook meer gefietst en gewandeld.
Helaas was het enkele dagen later raak en bleek ik corona te hebben. Ik was wel verkouden maar waar ik vooral last van kreeg was het hoesten. In de periode dat ik thuis bleef heb ik wel geprobeerd om een stukje op de loopband te rennen, echter was dat geen goed plan, wel deed ik nog een aantal krachtoefeningen want ik kon immers deze week ook niet naar de personal trainer.
Afgelopen zondag mocht ik het weer een rondje proberen, het hoesten was zo goed als weg en de test was weer helemaal negatief! Tijdens het lopen voelde het goed, ik kwam in een lekkere flow en wilde eigenlijk nog wel veel langer lopen dan de 70 minuten die op het programma stond. Gelukkig weet ik dat ik die extra kilometers een week later wel mag lopen. De laatste 2 trainingen gingen ook goed. Ja mijn hartslag gaat sneller omhoog, maar dat is ook niet gek!
Mijn doel voor de marathon komende zondag is echt de finish halen. Ik denk dat dat moet lukken omdat de tijdslimiet staat op 8 uur. Mijn buurman wenste me vandaag succes en zei de tijd van 3.52, nou daar kan ik enkel van dromen en ga ik ook zeker niet voor. Ik ben blij als ik 5.32 zou lopen, maar ik zou ook blij zijn als het langer nog zou duren. Het wordt een pittige door de laatste weken. Wel weet ik dat ik de 33 km kan halen dan moet die laatste 9 ook nog wel lukken .
1 ding is in ieder geval wel duidelijk. IK GA ERVOOR!!! Hoe lang denk jij dat ik onderweg mag gaan genieten?
RunwithJoy.ce 