Finisher Amsterdam Marathon 2018 –   Mijn collectie is compleet!

Raceverslag 21-10-2018 Amsterdam marathon

In eerste instantie wist ik nog niet zo goed hoe ik dit op papier zou gaan zetten. Echter heb ik op zondag 21 oktober ’18 mijn 3^e Marathon volbracht. Dat er een zeer korte voorbereidingstijd aan vooraf ging en dat mijn doel was om te genieten, dat kan je niet terug zien aan mijn finishtijd. Dit maakt dat het niet alleen een Surprise was voor jullie omdat ik het nergens had gedeeld maar ook voor mijzelf! Hieronder beschrijf ik de dag en de marathon maar ook hoe ik bij het idee kwam en wat er aan voorafging. Ik had er weer veel woorden voor nodig dus pakje weer een lekker kopje koffie/thee en lees je gezellig met me mee?

every accomplishment starts with the decision to try

Hoe wat, wanneer, en vooral waarom Amsterdam!

Nadat ik het weekend in Disney had gelopen wat mij zeer goed bevallen was begon het nadenken over een nieuwe marathon toch serieuzere vormen aan te nemen. Ik was door alle verhalen van Berlijn te lezen via social media toch weer aan het oriënteren op een nieuwe winter of voorjaars marathon. Die kriebels voelde ik die zondag echt terugkomen.  Een najaar marathon stond op dat moment niet op mijn lijst. Ik kreeg er vertrouwen in dat ik weer zou kunnen genieten op die lange afstand. Iets wat ik erg moeilijk vond in Rotterdam. De belevenis is daar geweldig maar de manier hoe ik deze marathon gelopen had gaf toch een nare bijsmaak aan die mooie tijd. Ik wilde revanche op Rotterdam maar niet in Rotterdam. Toen ik op 6 oktober echter de kans aangeboden kreeg om toch deel te gaan nemen in Amsterdam besloot ik hiervoor te gaan. Het zou namelijk wel heel gaaf zijn om mijn collectie van de medailles van de Amsterdam Marathon compleet te maken. 3 medailles in 3 jaar opeenvolgend! Ik wilde het zoveel mogelijk geheim houden, niet omdat het me druk zou geven o.i.d. maar vooral omdat ik ervan wilde gaan genieten. Natuurlijk wist mijn man het wel die het zijn ouders had gezegd. Ik had het zelf tegen 2 hardloopmaatjes verteld en verder wist niemand het. Ik wilde kijken of ik de Joy in Running tijdens een marathon ook had of dat het in Parijs een Lucky shot was. Het doel zou dus ook zijn genieten. Geen tijd in mijn hoofd, geen pace om te lopen maar kijken om je heen, het ervaren en beleven en daarbij dus zoveel mogelijk genieten tijdens deze 42 km.

Ik had dus wel geteld 14 dagen tot aan de start van de marathon. Dit hield in dat ik dus nog 1 lange duurloop zou kunnen doen. Dit was de maandag toen ik van mijn werk naar huis liep. Stiekem al te dromen over de finish in Amsterdam maar dat wilde ik toen dus nog niet delen. Ik ging advies vragen aan mijn fysio therapeut over mijn spieren hoe stond het ervoor en voor voeding ging ik naar de winkel van Sportvoedingswebshop. Ik benoemde geen tijd in mijn hoofd te hebben, het rustig aan te willen gaan doen want mijn training was alles behalve ideaal. Gezond finishen was het doel, dus gaf ik een tijd op die haalbaar was, zo rond de 5 uur dacht ik bij mijzelf. Aan de hand daarvan kreeg ik een handig advies wanneer ik welke sportvoeding zou gebruiken. Ik besloot ook een bietensapkuur te gaan doen die startte ik op de maandag voor de marathon. Iedere dag 300 ml bietensap gedronken. Ik mengde het met jus d’orange zodat het ook nog goed te drinken was. Daarnaast heb ik verschillende marathon schema’s erbij gepakt en die trainingen vergeleken en daar mijn eigen plan op gemaakt. Veel voorbereidingstijd had ik niet dus die moest goed zijn. Ik besloot voor de marathon 3 dagen rust te houden.  Het niet lopen tijdens die 3 dagen waren moeilijk, ik ervaarde overal al pijntjes en stijfheid door het stilzitten voor mijn gevoel.

Zaterdag ging ik uit mijn slaapdienst van het werk door naar de Expo, het was er ontzettend druk maar na enig geduld was daar mijn startbewijs en als bonus nog wat extra marathon kriebels. Ik ga de expo op, besluit dat waar je op de foto kan ik het ook ga doen. Al vrij snel kom ik de eerste bekende tegen. Gezellig want ook zij gaat met een groepje alle foto momenten langs. Samen gaan we ook op de foto. Vervolgens loop ik de stands langs. Wanneer ik naar huis rijd ben ik toch bijna 2,5 uur op de expo geweest. Eenmaal thuis snel een marathon playlist op mijn MP3 met bluetooth gezet en de avond voor de marathon gingen mijn oortjes, horloge en de mp3 speler aan de lader. Ik controleerde mijn tas die ik op woensdag al had klaargezet en voegde de laatste spullen eraan toe. Optimaal was de voorbereiding qua trainingen misschien niet maar op zondag ochtend stond/lag alles klaar en hoefde ik me daarom niet druk te maken.

 

Marathon Day!
De wekker ging om 6 uur. Ik wilde om half 7 in de auto zitten want het is 1,5 uur rijden voor mij.
Onderweg en wanneer ik net in Amsterdam aangekomen ben ontvang ik al enkele berichtjes, een enkeling was erachter gekomen (ik denk via de app) en wenste me succes. Super lief natuurlijk en daar ben ik ook zeker dankbaar voor. Ik besloot eerst naar de sporthal te gaan, ik moest zo nodig naar de wc. Vervolgens naar de KLM lounge waar ik als gast gebruik van mocht maken. Ik liep niet namens hun team of op hun nummer maar dankzij Mirjam mocht ik me aan haar team toevoegen. Het was fijn om uit de drukte me klaar te kunnen maken. Vol spanning wat er komen zal maakte ik mij klaar al kletsend met Esmar die de 8 km ging lopen.

This is the moment
this is the day,
This is the moment when I know
I’m on my way

Toen ik om het stadion heen liep richting het startvak had ik contact met Esther. Ik wist dat ze ging lopen en zij was 1 van de weinige die het van mij wist. We wilden namelijk samen wel even een leuke foto maken en elkaar succes wensen. In het startvak besloten we het eerste stuk samen te gaan lopen. Esther had een bepaald tempo in gedachten en ik besloot daarop aan te haken. ‘This is the moment’ van Renee Frogers heeft sinds gisteren voor mij een nieuwe betekenis gekregen. Ik geef toe het was geen Lee Towers maar zeker wel bijzonder! Wanneer het startschot heeft geklonken ben ik een beetje verrast. Ik had een knal o.i.d. verwacht. We liepen mega blij te doen in het startvak al wandelend naar de startboog en toen was het zover. De energie en het blije gevoel het was heerlijk om het stadion uit te lopen en deze challenge met mijzelf aan te gaan. DOEL genieten.. TIJD onbelangrijk! Wel hadden Esther en ik een tempo afgesproken zodat we niet te snel zouden starten, iets waar het bij mij in Rotterdam fout ging. Al kletsend gingen we de eerste kilometer door, ook bij 5 km was het gesprek nog in volle gang. We zeiden regelmatig tegen elkaar als je wilt gaan ga maar, maar toch bleven we rond hetzelfde tempo lopen en bij elkaar. Ik liep vooral ontzettend te genieten. Ik stond ervan te kijken hoeveel mensen er al langs de kant stonden! Ik kon mij niet herinneren dat dit andere jaren tijdens de 8 of de halve marathon ook zo was. Alleen tijdens het laatste stuk van de halve vanaf het rijksmuseum ongeveer, maar nu al voordat we Amsterdam uit gingen, er stond zoveel publiek wat was dat gaaf. Ik voelde me echt fit. Bleef ook maar doorkletsen en begon al hardop te dromen van de finish.

Ik vond het stuk langs de Amstel ook echt heel mooi. Ik genoot van de live muziek op de boot de mensen die in mindere mate maar toch nog wel op sommige punten langs de kant stonden. Ook het feit dat ik naar de overkant keek en daar de snelle atleten zag rennen! Dat hun al ruim over de halve marathon afstand waren en wij net op 15 km dat deed me niets. Ik dacht alleen maar wat is dit leuk! Wanneer ik de brug over de Amstel zie begint voor mijn gevoel daar de terugweg. Ik weet dat dit niet zo is want we zijn nog niet eens op 20 km maar het voelt zo fijn dat ik een klein feestje vier met het publiek wanneer ik die brug afloop. Op het halve marathon punt mis ik even wat muziek maar Esther en ik vieren ons eigen feestje wel. Ergens bij een waterpost tussen de 25 en 26 km raak ik haar even kwijt. Ze heeft pijn maar zet toch door. Tot aan de 30 km lopen we samen en dan neem ik afscheid van haar. Ik vind het tempo echt lekker en besluit erop door te lopen. Ik geniet nog steeds 100% en heb me nog niet afgevraagd waarom ik nou weer voor deze afstand gekozen heb. Ja het is ver en ja natuurlijk voel ik mijn benen maar mentaal zit ik er zo lekker in dat ik het allemaal van me af kan laten glijden.

Ik zet mijn mp3 speler aan en connect mijn oortjes onder het rennen door en dan komt de frustratie. Na 30 seconden valt de muziek helaas al weg, ik zie dat het nummer doorspeelt, ik heb mijn oortjes ook wel verbonden. 12KM alleen lopen zonder muziek dat vindt ik wel even een dingetje. Ik loop op 5.50 min/km en wil dat graag zo houden.  Ik besluit geen 3^e poging te doen wanneer na het opnieuw opstarten en connecten ook de 2^e poging na 30 sec stopt en verbind mijn telefoon met mijn oortjes. Deze frustratie was de enige die ik de hele weg heb gehad en duurde nog geen 5 min! Met muziek in mijn oren loop ik met een glimlach van oor tot oor de laatste 10 km.

Just keep moving, moving on that beat

Ik kijk uit naar het Rijksmuseum en het Vondelpark maar geniet ook van al het publiek wat er nu al staat. Regelmatig hoor ik nog mijn naam, geen bekenden maar wildvreemden die je aanmoedigen. Dit is zo fijn! Af en toe een praatje onderweg met andere lopers maar niemand die echt meer aanhaakt. Ik ben ontzettend aan het inhalen geslagen en besef dat ik in een mega runnershigh zit. Ik hoop dat deze nog volhoud tot aan het stadion want op dat moment moet ik nog 7 km. Bij het rijksmuseum staan de Running junkies te cheeren. Altijd een fijne cheerzone om doorheen te lopen ook tijdens de heenweg stonden ze er al! Daarna het vondelpark in. Ik geniet nog steeds en die runnershigh werkt ook nog lekker door. Wanneer ik eruit loop denk ik wel even.. oef ik krijg het wat zwaarder maar dat vind ik ook niet zo gek ik loop ondertussen met een pace van 5.30. Ik wordt emotioneel op km 41 en besef wat ik zojuist eigenlijk gedaan heb en wat ik nu aan het doen ben. Ik mag echter nog niet huilen ik moet nog finishen. Ik heb ondertussen wel een torenhoge hartslag gehad en wil dus iets kalmer doen maar die benen gaan voor mijn gevoel nog vanzelf. Wanneer ik langs de startvakken loop die vol staan met mensen die klaar staan voor de halve marathon zie ik zelfs nog 2 bekenden en roep hun naam en zwaai even snel. Dan door de laatste 500 meter. Mijn armen zijn al omhoog en ik ben mega trots. Ik denk niet na over versnellen of mijn tijd. Ik denk alleen, wat een geweldige mooie marathon heb ik nu mogen ervaren. Wat heb ik genoten. Ik loop het stadion in en daar vloeien de tranen. Ik ga de laatste 100 meter nog een sprint aan en wanneer ik gefinisht ben met mijn handen in de lucht huil ik van geluk.

Ik heb niet alleen genoten. Ik zag de stadion klok en die stond echt al een heel eind onder mijn PR die ik in Rotterdam had gelopen. Ik kijk op mijn horloge en zie daar 4.02,11 staan en op het moment dat ik een filmpje op Instagram wil posten verschijnt er in beeld mijn eindtijd als mededeling van de marathon app. 4.02,09 . Ongelofelijk, ik ben zo ontzettend trots maar ook zo ontzettend blij, ik heb mijn doel namelijk zo hard gecrusht! Want ik heb echt van genoten van het hele gebeuren. Natuurlijk maak ik nog even een foto en haal dan mijn fel begeerde medaille op. Wanneer ik deze om mijn nek heb is mijn Amsterdam marathon collectie compleet! In 3 jaar alle 3 de afstanden gelopen! Wauw ik weet nog hoe ik over een marathon dacht toen ik aan de 8km voor het eerst mee deed en vandaag heb ik hem heerlijk gelopen! Alles zat mee vandaag voor mij! YES Voordat ik het stadion uit loop schreeuw ik Esther nog even moed in de laatste meters, ik zag dat ze er bijna aan ging komen via de app. Ook zij heeft het onwijs goed gedaan met een dik PR. Wanneer ik terug ga naar de KLM lounge laat ik mijn medaille weer graveren. Ze zouden iets van een abonnement aan mij kunnen verkopen ondertussen want ik ben toch wel een vaste klant geworden haha. Ik fris me in de lounge even iets op, smeer mijn benen even goed in met flexpower en kleed me om. Ik draag de sports tight van Anita Active zodat mijn benen direct goed kunnen herstellen net als mijn oofos OMG schoenen en besluit na wat te drinken en een klein hapje weer terug te gaan naar het stadion om aan te gaan moedigen.

A good cheer gives a lot of positive energy! You can do it!

Blij in mijn finisher shirt loop ik het stadion in en daar vindt ik Esther uiteindelijk ook terug. Als een stel gekken vieren we onze medaille nogmaals en bedanken we elkaar. Wanneer we zien dat anderen finishen, proberen we ze op te sporen en roepen we naar ze vanaf de tribune. Mijn stem werkt ook nog heel goed haha en zo vier ik het feestje door met bekenden al staand op de stoelen in het stadion. Het maakt me allemaal niet uit. Uiteindelijk loop ik samen met Scarlet die gefinisht is op de halve marathon terug naar de lounge. Daar wachten we op Mirjam en kletsen we onder genot van een lekker drankje en een bittergarnituurtje gezellig na. Om half 6 gaan we weg en ik neem afscheid van de dames en ga naar mijn auto. Ik kan eenmaal thuis nog goed de auto uitkomen en besluit die avond vooral na te genieten.

 

Ik wil iedereen die mij een berichtje heeft gestuurd of gereageerd heeft op mijn posts ontzettend bedanken. Echt mega lief en overweldigend hoeveel reacties ook! Ik ga iedereen persoonlijk beantwoorden die nog geen antwoord gehad heeft maar deze roze wolk is echt geniaal.. of ik ooit nog weer een marathon ga lopen!! Jazeker, maar welke en wanneer dat weet ik nog niet.  De collectie van Amsterdam is nu compleet met de 8 km in 2016 de halve marathon in 2017 en dus de hele in 2018!

In het speciaal wil ik Rob bedanken dankzij hem en garmin stond ik aan de start, ik wil mirjam bedanken die regelde dat ik van de heerlijke KLM lounge gebruik mocht maken. KLM natuurlijk ook bedankt. De organisatie van de marathon en alle vrijwilligers. Esther waar ik 30 km mee samen mee heb gelopen en iedereen die aan de kant stond te supporten. Mede dankzij jullie was dit mijn moment!

This was the moment
the greatest moment
The sweetest moment of them all

Ik heb echter nog wel een vraag aan jullie, weten jullie een MP3 speler die wel via bluetooth werkt en niet binnen 1,5 jaar zegt ik houd er mee op. Ik verklaar mijn mp3 speler namelijk als overleden want het doet thuis helaas ook niet zoals het zou moeten. Ik zoek dus een nieuwe die weer mee kan gaan op hardloopavontuur en dus wel tegen een beetje zweet moet kunnen.