Recap of the week 43
Na de marathon van Amsterdam had ik de volgende uitdaging al weer op mijn programma staan.
Goed herstellen was natuurlijk mijn belangrijkste doel maar aan het einde van de week zou ik voor het eerst deelnemen aan een Spartan race. Om het nog wat uitdagender te maken had ik voor diezelfde avond ook nog wat anders op de planning staan. Echter eerst optimaal herstellen hoe heb ik dit gedaan.
The pain you feel today is the strength you feel tomorrow
Op de maandag was ik nog vrij van mijn werk, ik werd natuurlijk wakker met spierpijn maar het viel me eigenlijk ook nog wel best mee. Ik wilde optimaal herstellen en daardoor besloot ik wel stukken te gaan wandelen maar niet te gaan hardlopen. Om het herstel nog verder te optimaliseren trok ik de Anita active massage tights aan. Dit is een sport tight met een soort van massage bolletjes aan de binnenkant. Dit zorgt voor een masserend gevoel wanneer je deze draagt. Erg aangenaam al zeg ik het zelf. Ook liep ik deze dag op mijn OOFOS OOMG schoenen. Ze hebben dezelfde werking als de slippers alleen zijn dit toffe dichte schoenen. In de avond had ik een afspraak met de fysiotherapeut. Hij masseerde mijn schouder weer verder los maar dit was ook direct weer een laatste afspraak. De marathon had het niet verergerd dus met oefeningen thuis zou ik er geen last meer van hoeven te hebben.
De dinsdag was de spierpijn iets heviger. De tweede dag is altijd het ergst zeggen ze. Ik had een werkdag van 11.00 tot 22.00 en op mijn werk loop ik regelmatig trappen. Dit was een uitdaging maar dit hielp ook enorm gewoon doorlopen en niet ‘piepen’ zoals ik dan zeg zorgde er wel voor dat ik aan het eind van de dag spierpijn vrij was. De woensdag stond ik ook spierpijn vrij op. Ik was nog wel een beetje stijf en ik besloot weer een lekker ronde te gaan lopen. Rustig aan even easy 45 minuutjes lopen. Heerlijk gevoel weer al ging het in het begin wel een beetje stijf voelde dit na een paar minuten helemaal top. Eenmaal thuis voelde het niet dat ik 3 dagen ervoor een marathon gelopen had.
Op donderdag was het daarom weer een rustdag. Ik deed wat oefeningen thuis van de fysio en was deze dag weer lekker aan het werk. Mentaal bereide ik me voor voor het komende weekend. Ik keek echt uit naar de aller eerste keer dat ik aan een Spartan run mee zou doen.
Vrijdag was er toch nog een training op de planning. Het was een korte interval training, 4 herhalingen van 5 minuten op een sneller tempo. Ik besloot op tempo 5.30 te willen gaan lopen want dat is voor mij een tempo waar ik mij nog redelijk comfortabel bij kan voelen en op sommige dagen al voor moet werken. Daartussen was er 1,5 minuut rust. Deze snelheidsprikkel was wel even lekker. Ik vond het spannend hoe de benen op zouden reageren maar ik heb hier toaatl geen reactie van gehad. Ik liep die dag een mooie 9 km.
Life begins at the end of your comfort zone
Zaterdag was het dan D-day. Aan het einde van de ochtend reed ik naar het eiland van Maurik. Ik ga er nog een heel race verslag over schrijven dus wijd ik hier nu niet te ver uit over mijn aller eerste keer Spartan race, maar ik zal even zeggen dat ik het GEWELDIG vond! Ik heb ook de trifecta medaille mogen zien en ik ga toegeven. Als het mij lukt om het met de planning rond te krijgen dan is dat toch mijn doel volgend jaar. Toen ik deze avond thuis kwam was het even snel een pizza opwarmen en opeten om daarna naar nijverdal te rijden. Ik zou namelijk deelnemen aan de aller eerste editie van de nightrun georganiseerd door de Diepe hel holterberg loop. Ik wilde als het zou lukken gemiddeld 4.59 gaan lopen. Dan zou ik namelijk net onder de 30 minuten finishen. Mooi doel dacht ik zo en uitdagend genoeg gezien ik natuurlijk in de middag ook al een krachtinspanning had geleverd.
Wanneer in Nijverdal net mijn auto heb geparkeerd wordt ik gebeld door Petra. Superleuk ze is nog in Nijverdal, al bellend vinden we elkaar en kletsen we even bij. Ondertussen haal ik mijn startnummer op. Wanneer Petra weggaat maak ik mij verder klaar. Ik wil mijn tas opbergen en loop naar de parkeergarage, daar zou ik de tas bewaakt weg kunnen leggen maar helaas bleek dit niet zo te zijn. De tas dus aan de kapstok gehangen en waardevolle spullen eruit gehaald om daarna met mijn regenponcho aan het startvak in te lopen. Ik ben mooi op tijd en daardoor sta ik redelijk vooraan. Als we mogen starten kan ik direct een mooi vlot tempo lopen. Wanneer we Nijverdal uitlopen en linksaf slaan om het bos in te lopen is er vrijwel geen verlichting meer. Af en toe een paarse spot die heerlijk soms in je ogen schijnt. Ik heb geen idee hoe hard ik loop en hier in het donker kan ik het ook niet zien het gaat op gevoel. Ik heb 2 mensen waar ik me af en toe aan optrek soms haal ik ze in en iets later lopen ze mij weer voorbij. Op het 3 km punt draaien we en gaat de weg terug. Hier gaat mentaal ook iets spelen we zijn namelijk op de terug weg. De laatste 1,5 km is naar beneden lopen dat is wel erg prettig ik loop flink door. Ik kan mijn tempo weer bekijken we lopen weer in de verlichting en wanneer we er bijna zijn zie ik in mijn ooghoek een dame mij inhalen. Ik heb nog energie en ga de eindsprint met haar aan. Echter had ik mij vergist in de finishboog. Wanneer ik er denk te zijn moet ik nog een flink stuk doorsprinten. Als er finish foto’s waren geweest waren deze niet mooi met de handjes om hoog maar zag je dat ik flink de kiezen op elkaar moest zetten. Over de finish zie ik dat ik in 28.20 gefinisht ben. Erg trots en blij laat ik mijn medaille graveren. Daarna omkleden en nog even bijkletsen want ik kom tijdens het koffie halen een bekende tegen. Ik besluit daarna ook naar huis te gaan het was een mooie dag geweest. Helaas kan ik tot op heden mijzelf nog niet vinden tussen alle racefoto’s. Echter heb ik dat de vorige 2 jaar ook niet kunnen vinden, dat vind ik wel erg jammer.
Op zondag genoot ik na nog steeds van mijn roze wolk die ik ervaar sinds de marathon van Amsterdam maar ook de races die ik alweer gelopen heb. Onvoorstelbaar hoe mijn lichaam dit kan ik sta er zelf van te kijken hoe snel mijn herstel gaat en ik me alweer goed voel. Ondertussen kan ik me alweer voor gaan bereiden voor de Berenloop. Het volgende weekend loop ik namelijk op Terschelling de 5 km maar ook de halve marathon en samen met Nicole en Deborah maken we er een leuk weekend van.
RunwithJoy.ce 
Geef een reactie