RunwithJoy.ce

Raceverslag Marathon Rotterdam 2018

Waarom doe ik dit! Die vraag ik heb mijzelf meerdere keren gesteld tijdens de marathon van Rotterdam. Ik neem jullie mee tijdens mijn race, mijn ervaring en gedachten. Wat gebeurde er zoal onderweg, hoe heb ik uiteindelijk gelopen en hoe kijk ik terug op de Marathon van Rotterdam!
Echter begin ik bij het begin, waarom schreef ik mij in en hoe verliepen de trainingen.

Een goede voorbereiding is het halve werk

De voorbereiding voor mijn marathon begon al in december, ik had de beslissing om de marathon te gaan lopen al wel eerder gemaakt. Toen ik zag hoe goed ik had gelopen in Eindhoven op de halve Marathon, begon het toch weer te kriebelen. Al snel was het startbewijs was al geregeld ik was enkel nog op zoek naar een hotel. In december heb ik deze ook vastgelegd. Daarna kwam de keuze. Welk schema ga ik volgen. Ga ik het weer volgen sportrusten doen. (dit volgde ik op weg naar mij niet gelopen marathon van Eindhoven) Ga ik een klassiek schema volgen of doe ik het anders. Vorig jaar trainde ik met de polar flow app in combinatie met de Nike app. Aangezien ik deze laatste niet meer op mijn telefoon heb staan en ik alle vertrouwen heb in mijn horloge heb ik ervoor gekozen om weer volgens het Polar trainingsschema te trainen. Een trainingsschema gebaseerd op tijd en hartslag. Het begin ging soepel en vrij goed. Ik kon mooi op mijn hartslag blijven lopen (die ik uitgerekend had dankzij de sportrusten methode) en ook ging het goed zonder pijntjes. Dit kreeg in januari een mooi vervolg waarin het in februari even mis ging. Ik kreeg een zere voet die niet vanzelf over ging. Gelukkig was het niets ernstigs en na 3 behandelingen bij de fysio was deze voet weer genezen verklaard. De maand maart had ik omtrent hardlopen erg vol gepland waardoor ik in de eerste week van april ook echt moe was. Ik werd verkouden en hoopte op een spoedig herstel zo voor de marathon. Een paar dagen voor de marathon merkte ik dat ik wat meer energie kreeg. Gelukkig maar, vol vertrouwen ging ik samen op weg met mijn man voor het loopweekend in Rotterdam!

 

Marathon Rotterdam Raceday!

Nadat ik mijn startbewijzen op vrijdag al had opgehaald tijdens mijn bezoek aan de expo.  Nam ik deel aan de  AD cityrun van Rotterdam om mijn benen los te lopen. Hierdoor kreeg ik alle vertrouwen in mijn benen. Morgen ga ik mijn PR aanvallen. Dit moet ik kunnen, deze staat op 4.44,51 het afgelopen jaar ben ik echt sneller geworden. Ik besluit te starten met een pace van ongeveer 5.50 en dan kijken hoe lang ik dit vol kan houden. Ondanks de warmte denk ik dat ik dit kan, dit is me immers in Limassol met de halve marathon ook gelukt. De cityrun was een feestje. Ik liep hem grotendeels samen met Daniele wat echt super gezellig was!

My Race Gear

De avond ervoor lag alle kleding al klaar. Ik wist al precies welk gelletje ik onderweg waar wilde gaan nemen en als wijze les van vorig jaar nam ik 1 reserve gel mee. Zowel de flipbelt als een belt voor de gelletjes deed ik om. De flipbelt was voor de reep en de grotere longdrink. Bovendien kan ik daarmee ook op een makkelijke en een fijne manier mijn telefoon meenemen. Ik ben namelijk van plan om iedereen via mijn instastories op de hoogte te houden. Ik draag mijn favoriete Momentum Pro bh en een fijne hipster van Anita. Ik heb een geliefd Asics setje waar ik al vele kilometers in gelopen heb deze keuze is dus ook snel gemaakt. Mijn schoenenkeuze is de Asics Nimbus 19. Veel langere afstanden opgelopen en met een goede demping geven mij vertrouwen. Ik draag de Polar H10 hartslagband gekoppeld aan mijn Polar V800 horloge. Mijn muziek staat op een mp3 speler met bluetooth, dit scheelt batterij voor mijn telefoon. Ik gebruik de Jaybird Run Sport oortjes die ik op vrijdag al met elkaar verbonden heb. Een belangrijk onderdeel wat ik niet mag vergeten te benoemen zijn mijn sokken. Ik draag de Stox lightweight Running Socks, met dit warme weer perfect! Ik heb zoals je leest alleen maar producten aan/om/bij mij waar ik ervaring mee heb. Ik ga geen nieuwe producten testen/uit proberen als dit niet nodig is of ik moet er volle vertrouwen in hebben (zoals vorig jaar met de Anita Deltapad bh).

Samen met mijn man loop ik naar de start, ik draag nog een trui over mijn race gear en heb mijn running belt met gelletjes nog niet om. Bij de start maak ik me even klaar. Ik wordt al begroet door Susan die het startvak al in loopt. Ik wens haar nog succes! In het startvak pak ik eerst even tijd voor mijzelf. Dan kijk ik om me heen en zie John, Susan en Sieta aan de andere kant van het startvak staan ik zwaai een keer. Lee touwers begint te zingen, ik wil het live uitzenden via Instagram, blijkt dit zonder geluid te zijn gebeurd. Excuses ik zag het pas na het lopen. Het startschot klinkt voor de eerste wave. Ik sta in wave 3, knoop mijn veters nog een keer beter dicht. Ik besluit mijn muziek en oortjes vast aan te zetten en dan te pauzeren. Ook schakel ik mijn horloge vast in dat deze de GPS kan zoeken. Mijn oortjes en mijn muziek zijn niet meer verbonden gelukkig zie ik het nu en snel maak ik een nieuwe verbinding. Dit is gelukkig erg eenvoudig en binnen een minuut werkt ook mijn muziek. Ik zet de mp3 op pauze en doe 1 oortje in die ik weer uitschakel. Ik wil het begin bewust en goed meemaken. Na 5 km mag ik de muziek aanzetten. Ondertussen zijn we met de startwave al naar de start gelopen. Ik sta best voorin en als het startschot gaat begin ik al te genieten. We gaan maar eens beginnen aan dat Pest Pokke Pleurisend!

Let’s get it started!

Km 1 gaat vlot zie ik al, ik loop deze in 5.47 net iets onder mijn beoogde tempo. Ik besluit eerst maar even op een lekker gevoel te lopen en dan bij de 5 km te klokken en te kijken naar mijn gemiddelde. Zo gezegd zo gedaan, dit deed ik overigens in de eerste kilometer ook al. Het is ook erg moeilijk om niet te genieten! Zoveel publiek, wauw wat overweldigend! Niet wetende wat me later nog stond te wachten. Wanneer ik het 5 km passeer zie ik dat mijn horloge al 5.1 aangeeft. Oeh, ik loop nu al voor dus ik reken dat ik uitkom op een ruime 43 km zodat ik me niet teveel ga vasthouden aan mijn eigen gelopen meters. De eerste 5 zijn te hard gegaan, ik liep gemiddeld 5.47 per kilometer. Toch voel ik me goed en fris. Ik wil het zo lang mogelijk proberen maar wel richting de pace van 6.00. Ik geef mij wederom weer 5 km om dit te proberen. Ondertussen maak ik dankbaar gebruik van alle waterposten. Het is warm en dat voel ik, mijn hartslag loopt ook geleidelijk op maar blijft in zone 3. Wanneer ik het 10 km punt passeer besef ik me dat ik al op een kwart ben, nog 3 keer deze afstand. Mijn hartslag zit echter tegen zone 4 aan. Dit is te vroeg voor een zone 4 en mijn pace blijkt ook nog steeds te hard te zijn, gemiddeld liep ik deze 5 km in 5.37 min/km. Ik besef me dat ik in plaats van iets langzamer te lopen sneller ben gaan lopen. Echter verklaart dat ook waarom mijn hartslag in zone 4 terecht aan het komen is. Ik bedenk me dat ik nu echt die hartslag omlaag moet krijgen en dus echt langzamer moet gaan lopen desnoods boven de 6.00 Gezond finishen, moet het doel zijn niet mijn tijd.

 

Ik weet dat manlief ergens rond het 13 km punt staat. Vanaf 12,5 ga ik opletten en kijk ik om me heen. Ik vind het publiek echt geweldig. Wat een enthousiasme wat een mega goede sfeer, maar ook de omgeving waar ik door heen loop. Ik kom langs parken waarvan ik denk, daar had ik zo’n mooie run foto kunnen maken haha! Wie weet loop ik er ooit nog een keer door heen.
Tijdens deze 5 km kijk ik vooral naar het publiek, probeer ik iets rustiger te lopen en op mijn ademhaling te letten. Ik geniet! Maar het werkt niet, mijn hartslag blijft klimmen, ik heb het steeds warmer en heb het gevoel dat ik de warmte in mijn lijf niet kwijt kan. Ik zweet op dit moment nog niet, wel drink ik voldoende. Wanneer ik tussen de 15 en de 20 km even kort kippenvel krijg, terwijl er geen publiek staat, weet ik voldoende. Of ik zorg dat mijn hartslag heel snel gaat zakken. Of ik ga na het halve marathon punt wandelen. Wanneer ik dan John en Sieta tegenkom besluit ik me bij hen aan te sluiten. Als we even wandelen bij een waterpost en ik wat voor hen loop krijg ik een tikje van John als ze weer gaan rennen. Het lopen in zo’n klein groepje is prettig echter gaat het tempo al snel te hoog waardoor mijn hartslag klimt. Ik besluit afstand te houden maar even later kom ik ze weer tegen en sluit ik weer aan. Zo gaat het eigenlijk een lange tijd, ik probeer wel in mijn eigen tempo te lopen en veelal lopen ze voor mij uit maar als ik dan bij een drinkpost wandel en ze me weer inhalen krijg ik weer een klopje van John. Dit helpt hierdoor wandel ik korte kleine stukjes maar net voldoende om de hartslag weer naar beneden te halen. Het is een mentaal spel waarin ik probeer nog te genieten maar ik verlang echt naar de Erasmusbrug, niet omdat ik zo van klimmen houd maar het publiek wat daar staat is overweldigend! Bovendien ken ik het rondje vanaf daar dankzij mijn rundate in december met Deborah!

Tijdens mijn 2^e keer over de Erasmusbrug werd ik toegejuicht door Myra en Mandy!
Op de een of andere manier kreeg ik daar ook weer nieuwe energie. Het ging natuurlijk niet zoals ik vooraf bedacht had, maar mijn hartslag was weer redelijk onder controle en ik rende van drinkpost naar drinkpost. Daar mocht ik even rustig drinken. Hydrateren is belangrijk in de warmte en  gelukkig heb ik het kippenvel gevoel door mijn hartslag niet weer teruggekregen. Ergens was ik John en Sieta onderweg verloren maar zoals ervoor kwam ik ze ook weer tegen. Op km 28 stond mijn man weer aan de kant, ik had hem niet verwacht maar hij zag mij! Super leuk en daarna werd ik emotioneel, dit duurde even voordat ik me kon herpakken.

Vanaf het 29^e km punt daar ergens zie ik Edgar ineens naast John lopen en ik zeg nog even vrolijk gedag. Uiteindelijk raak ik vanaf dat punt hen allemaal kwijt. Eerst baal ik wel maar uiteindelijk bij het Kralingsebos even gewandeld en weer door.  Ik wilde naar het 35 km punt. Ik wist dat er een filmpje zou zijn voor mij. Ik moet zeggen, het is dan best even teleurstellend als je deze niet te zien krijgt, er zijn meerdere schermen en matten als je erover heen loopt beginnen de filmpjes maar de meesten bleven wit. Toen ik ook nog het appje van Simone las of ik uitgestapt was dacht ik echt KAK mijn chip in mijn startnummer is kapot. Echter bleek Simone mijn startnummer van de Cityrun te volgen en ondertussen was ik alweer aan het wandelen. Enigszins teleurgesteld in mijzelf, ik mocht wandelen tot de drinkpost die ik zag voorbij was, dan was het nog 7 km en een beetje.

 

physical strength will get you to the start line, but mental strength will get you to the finishline

Ik heb het mentaal vooral echt heel zwaar in combinatie met mijn hogere hartslag. Ik huil opnieuw, ik doe het eigenlijk heel goed qua tijd en bekijk mijzelf in de marathon live tracking app. Ik zie dat ik een 4.15 nog kan lopen en weet dat dat mij niet gaat lukken. Wel kan ik nog gaan voor een tijd in die buurt. Ik ren ondertussen alweer. Wanneer ik opnieuw een Instastorie wil maken al wandelend begint het publiek mijn naam te roepen. Kom op Joyce je kan het, en ik wordt er echt door opgezweept. Het publiek ernaast neemt het over en ik begin weer te rennen Ik raak in een soort extase vergelijkbaar met een runnershigh. Ik kom langs een muziek punt wat follow the leader speelt, ik doe mee zwaai met mijn handen in de lucht etc. Daarna kom ik Edgar weer opnieuw tegen. Hij wandelt, ik tik hem aan en hij loopt met me mee.  Samen spreken we af, bij de laatste drinkpost nog 1 keer drinken en wandelen. Vanaf hier is het nog minder dan 5 km wij kunnen dit en gaan samen finishen. Op km 39 ongeveer staat mijn man hij merkt ons op en maakt een leuk filmpje. Op km 41 volgens mij, hoor ik Debbie keihard mijn naam schreeuwen. Ik weet niet waarom maar ik vlieg haar om de nek. We zijn de laatste kilometer in en ik loop in een hele grote runnershigh de Coolsingel op. Ik herken ineens de rug van Susan. Ik klop haar op de schouder en we kletsen even. Vervolgens moet ik versnellen om weer bij Edgar te komen. De pace is hoog we finishen in de laatste km met een gemiddelde pace van 4.59! Onze pace is hoog en bij de fotografen gooien we onze handen in de lucht! Hand in hand staan we vast op een foto, maar die zijn nog niet beschikbaar op het moment van schrijven. In ieder geval zijn we blij,  we zijn gefinisht!

After the finishline

Ik bekijk mijn tijd enigszins toch teleurgesteld (nu niet meer hoor) 4.16,12 in de app, mijn horloge gaf 4.15,54 aan klinkt toch net iets leuker. Ik kijk vervolgens wat Gabriëlla heeft gedaan en zie dat haar doel gelukt is. Ik ben blij voor haar! Vervolgens zoek ik voor Edgar zijn tijd even op.  In eerste instantie geef ik aan dat ik wil wachten op John en Sieta, ze hebben me enorm geholpen zonder hen was ik echt ergens achter in de 4 uur beland. Maar het duurt nog even en we moeten door van de vrijwilligers. Waarop ik besluit met Edgar mee te lopen naar de medailles en wat drinken.

Blij en trots neem ik mijn medaille aan. Ik zit nog in mijn Runnershigh van de laatste kilometers. Op de foto bij het juichmoment inclusief de roos die kennelijk alleen de vrouwen kregen.
Een banaantje en een flesje AA drink alweer opgedronken. Ik bedankte Edgar en liep naar mijn man toe die al een lange tijd stond te wachten tot dat ik kwam.

Recovery!

Bij mijn man direct even geknuffeld en de drukte uitgelopen. Ik maak me druk op dat moment over waar ik mijn medaille kan laten graveren. Samen lopen we richting schouwburgplein waar ik ineens mijn naam hoor. Staat daar ineens Dagmar mijn naam te roepen. Hoe leuk ! ze is er samen op dat moment met Celeste, Jermain en Emma. Ze hadden langs de route gestaan maar mij niet gezien. Ik hen ook niet maar super tof om ze zo nog even te spreken. Super leuke en lieve reacties ook van hen! Dat doet je zo goed! Heerlijk dat socialmedia wereldje!

Toen we verder gingen ben ik op het eerst volgende stoeltje gaan zitten en heb ik mijn schoenen en sokken uitgetrokken en vervangen voor mijn Oofos slippers. Die lopen normaal al lekker en nu zijn ze toch extra fijn. Ik drink snel mijn flesje Vifit recovery drink leeg en ik trek mijn trui aan. Ondertussen heeft mijn man het graveren gevonden. Het is er niet druk en ik ben ondertussen blij met mijn dik gelopen pr, om precies te zijn 28 min en 39 seconden sneller dan vorig jaar! Het is absurd eigenlijk deze verbetering en dat met al mijn wandelsessies die ik vorig jaar niet heb gehad! Kan het nog sneller ik denk het wel!

Never give up dreaming!

Na het graveren gaan we op zoek naar eten, ik maar ook mijn man heeft honger hij heeft alleen maar langs de kant gestaan voor mij. Super lief vindt je niet?
Echter spot ik voordat we bij een restaurantje zijn, Gabriella, ik geef mijn man mijn spullen en loop (poging tot rennen op slippers) naar haar toe en knuffel haar. Ik feliciteer haar met haar geweldige prestatie! Echt super knap gedaan, ze verteld kort over haar race. Ook Wesley, Ron en Lotte zijn er gezellig bij en Nicky natuurlijk de topsupporter van Gaby! Samen nog even kletsend wint mijn maag het. Ik neem afscheid van deze toppers en loop samen met mijn man naar het eerste restaurant waar we een tafeltje beschikbaar zien en gaan daar zitten. Ik bestel mijn grote biertje om deze marathon te vieren en een heerlijke pannenkoek met spek om de voorraad weer aan te vullen in mijn lijf. Dan begint het napraten over wat mijn man heeft gezien en meegemaakt als supporter en wat ik heb meegemaakt en gezien als deelnemer.

Het was een prachtige marathon, de route is niet zo mooi als in Parijs. De sfeer is echt wel beter, het is zo overweldigend om deze marathon van Rotterdam te lopen, te ervaren en te voltooien! De mensen langs de kant de vrijwilligers, de organisatie. Iedereen ontzettend bedankt!

Your presence today spoke volumes. Thank you all for the support!

Of ik nog een nieuwe marathon ga lopen? Ik weet het echt eerlijk waar niet. Voor nu even niet, goed herstellen en niet verder dan de halve marathon is even mijn doel. Ik zeg echter niet dat ik het nooit weer ga doen. Mentaal was deze loodzwaar maar ook dat heb ik, dankzij support dat wel, weten te overwinnen!

Nu maar eerst op zoek naar een mooi doel! Heb jij een goed idee?