Run en Fun tijdens de Stevensloop deel 2

Mijn beleving van de halve Marathon

De eerste 5km heb ik in de pocket wanneer ik na de finish mijn flesje AA drink Iso Lemon in ontvangst neem. Ik loop door en krijg mijn eerste medaille van de dag en besluit om snel door te lopen naar de Stevenskerk waar mijn spullen liggen. Ik maak nog trots even een selfie met de eerst verdiende medaille van de dag en ga dan naar binnen. Ik kleed me even wat warmer aan omdat ik nog bijna een uur heb.  Ik luister naar de piano en bedenk me dat we ontzettend geluk hebben met het weer. Er is veel regen voorspeld maar de 5 km ben ik droog doorgekomen. Die extra set hardloopkleding die ik bij me heb blijft dus lekker droog en schoon in de tas en ik besluit om de volgende wedstrijd ook in mijn Rokjesdagoutfit te gaan lopen. Wel twijfel ik of ik mijn petje op blijf houden omdat ik deze tijdens de 5km soms al angstvallig vast ging houden omdat ik het gevoel had dat deze af zou waaien.

Ik besluit het petje op te houden, het is namelijk ideaal als het wel gaat rekenen dan krijg ik het niet direct in mijn ogen. Ik kies ervoor om een energybar van Isostar te eten en ondertussen drink ik gewoon water. Ik zit relaxed en heb zin in de 21 km. Ik wissel mijn startbewijs om en doe mijn eerder verdiende medaille in mijn tas.

Ik besluit nog een gelletje te nemen vlakvoor dat ik weer richting de startvakken loop. Deze moet je met water innemen en omdat ik nu water bij de hand heb doe ik het nu, is direct weer extra maag vulling. In mijn Flipbelt stop ik ook nog 2 reepjes voor onderweg, misschien is het wat veel maar dat liever dan dat ik te weinig eet.  Ik besluit nu niet zo vroeg voor de start al te gaan lopen, ik weet hoe ik moet lopen en dat ik nog geen 5 minuten onderweg zal zijn. Ik zit nu in het middelste startvak en 10 min voor de tijd ben ik daar dan ook bijna.  Wanneer ik in het startvak sta wordt ik blij verrast op mijn schouders getikt. Het is Marjan, we hebben elkaar nog nooit in het echt gezien/gesproken maar via instagram volgen we elkaar!  Samen kletsen we dan ook vrolijk door tot dat we de startstreep overrennen richting het startvak. Marjan is een snelle meid en ik moet echt rustig aan doen dus na de start zwaai ik haar uit en voor ik het weet zie ik haar al niet meer.

Dit keer ging de start een stuk rustiger en beheerster. Ik liep iets boven de 6 min per kilometer een prima start en een prima tempo bedacht ik mij zo voor de rest van de halve marathon. Het doel is namelijk niet zo snel mogelijk maar zo beheerst mogelijk. Wanneer we de eerste brug op rennen en ik naar beneden kijk zie ik nog aardig wat lopers. Op dat moment bedenk ik mij dat er nog heel veel mensen achter me lopen ondanks dat ik al door velen ben ingehaald. Echter wanneer ik iets langer kijk zie ik ook de bezemwagen en denk. Ok die wil ik eigenlijk niet zien en voor mijn gevoel moet ik harder. Dan zie ik een meisje voor me lopen want een prachtig tempo loopt, rustig en beheerst dat is wat ik zoek en even kwijt ben ik besluit dat ze mijn haas voor nu even is. De eerste brug is lang en op een gegeven moment moet ik ontzettend nodig plassen. Ik kijk op mijn horloge en zie dat we op 4 km zitten. Ik besluit dat ik bij de 10 km ongeveer, bij de drinkpost wel even mag stoppen voor een sanitaire stop. Echter wanneer ik bij de 5 km een dixie zie besluit ik erin te duiken. Na een korte plaspauze en ondertussen ook de tijd genomen om wat te drinken vervolg ik de route. De EHBO snapte niet dat ik nu al moest maar als je moet dan moet je. Het lucht ontzettend op en ik loop direct een stuk relaxter dat ik ook ineens weer sneller ga lopen echter heb ik dat op dat moment niet door.

We lopen over een prachtig stuk, vol in de wind maar wat is het mooi tussen de natuur en het water ik geniet van het uitzicht wat we hebben op Nijmegen. Ik loop ontspannen mijn hartslag is helaas te hoog maar het voelt zo lekker dat ik besluit hiermee door te lopen.  Zo rond het 9 km punt tref ik in tegen gestelde richting Michel Butter, hij is al ongeveer bij km 17 en loopt op dat moment op kop. Wat een snelheid ik geef de lopers die ons passeren allemaal een applaus. Diep respect dat je zo hard kan rennen en dat 21,1 km lang!  Ondertussen ben ik ook vrolijk in gesprek geraakt met een andere loper. Dat is het voordeel als je geen muziek bij je hebt. Het blijkt een Rotterdammer te zijn die ook voor het eerst meeloopt met de Stevensloop. Beide zijn we onder de indruk van de route en vinden we dat de wind wel wat minder hard zijn best zou mogen doen.  Na ongeveer een km besluit hij zijn tempo wat op te voeren en rent hij weer verder. Ik ren vrolijk door en bekijk de natuur om me heen. Nadeel van het door de natuur rennen is dat er erg weinig toeschouwers zijn. Wanneer ik echter een wandelend echtpaar 2 keer langs de route op verschillende punten tegen kom geef ik hen de tweede keer ook een applaus. Ze moedigen iedereen aan die ze zien en ondertussen wandelen ze lekker hun eigen rondje en houden meer dan rekening met alle deelnemers.
Rond het 15 km punt ontstaat er weer een leuk gesprek met een andere deelnemer. Deze is ook in training voor de marathon maar dan voor de marathon in Rotterdam. Zijn halve marathon gaat zwaar maar hij heeft ook al 10 km gerend voor de tijd. Dit is zijn laatste lange duurloop wat ik begrijp. Ik vraag of hij nog goede tips heeft, hij zegt geniet ervan dat is het belangrijkste. Ik benoem dat ik het ook zeker ga doen. Ondertussen kijk ik op mijn horloge, ik zie dat mijn tempo weer op 4.55 min/km zit en benoem dat ik even wat rustiger aan ga doen. Ik wens hem veel succes in Rotterdam en neem een stapje terug.

Stiekem bedenk ik me dat ik eigenlijk best lekker loop. Ondanks dat de wind me nu vol in mijn gezicht staat ik weet dat ik ook al ver over de helft ben en als ik op dit tempo door blijf lopen dat ik nog wel eens een pr kon gaan lopen. Ik besluit om voor mijn gevoel lekker te blijven lopen en geen stapjes terug meer te doen. Tijdens de drinkposten blijf ik echter goed drinken. Dit doe ik door gewoon even te wandelen en het bekertje rustig leeg te drinken. Dit heb ik bij alle posten gedaan en dat bevalt me eigenlijk prima. Juist omdat ik dan ook extra tijd heb om goed te eten onderweg.

Ik bleef eigenlijk heerlijk lopen ondanks dat ik een aantal keren mijn petje heb afgedaan vanwege de harde wind. Gelukkig kan je deze prima vasthouden als je aan het rennen bent.
Wanneer we de waalbrug opgaan ben ik vol in mijn runnershigh. Ik glimlach, krijg tranen van geluk maar besef ook dat ik er nog niet ben, er komt nog een klein klimmetje aan en wanneer ik die opgerend ben en we linksaf slaan besef ik me dat we bijna bij de finish zijn. Meneer wind vond dat ik nog een paar meter extra moest maken en zorgde er dan voor dat het hem eindelijk lukte na 20 kilometer waaide mijn petje af. Snel ren ik terug pak ik mijn pet op en zet hem zo ver mogelijk op mijn hoofd. De laatste meters zijn begonnen dus ik besluit dat ik wel even het tempo mag opvoeren. Vol enthousiasme met een glimlach en met een heerlijk tempo en ruime pas ren ik richting de finish. De laatste meters vliegen onder mijn voeten door. Het publiek is weer vol enthousiasme aan het aanmoedigen en wat kan ik genieten. Weer een droge run mijn tweede medaille van de dag, mijn derde medaille van het weekend.  Ik ga juichend de finish over, in constateer dat ik een nieuwe pr heb gelopen. Ik neem de tijd om een selfie te maken voordat ik mijn flesje drinken in ontvangst neem. Ik pak mijn medaille vrolijk aan en loop naar de Stevenskerk.

Omdat ik daar mijn spullen heb liggen kom ik vrolijk binnen nog vol enthousiasme van mijn pr. De prijsuitreiking is net bezig van de Nederlands kampioenen het is dus ineens een stuk drukker. Ik besluit om snel mijn spullen te pakken en achterin even wat extra kleding aan te trekken. Vrolijk loop ik voor de laatste keer richting de start. Daar staat Winterman sport weer om de medailles te graveren en aangezien ik dit altijd doe als herinnering kan vandaag zeker niet ontbreken. Het is lekker rustig en ik ben direct aan de beurt en binnen 2 minuten zijn beide medailles gegraveerd.

Vanaf daar is het echt nog maar 5 minuten lopen naar het station en daar liep ik even bewust langs om bij #reisjefit nog een extra aandenken te ontvangen voor deze prachtige dag.

Snel weer richting huis om deze mooie dag nog feestelijk af te sluiten!  Thuis hoorde ik dat ook Marjan een PR gelopen had.. Gefeliciteerd!