Keuzes

Iedereen heeft het wel eens, dat je in jezelf een strijd aan het voeren bent tussen verschillende keuzes. Vandaag had ik zo’n dag. Ik had een leuke wedstrijd ontdekt waar ik misschien dit weekend aan deel wilde gaan nemen. Ik had me echter bewust nog niet ingeschreven, dit omdat ik gisteren dus een cross zou lopen. Niet wetende hoe ik mij dan vandaag zou voelen maakte dat ik me op de dag zelf via de na-inschrijving zou kunnen inschrijven. Echter is dit verstandig, moet ik het doen? Dat was de grote vraag van gisteravond en vanochtend.

sometimes your heart needs more time to accept what your mind already knows

Even een terugblik op de cross van gisteren. Het was de derde cross van de crosscompetitie. Het is voor mij het allereerste jaar dat ik deelneem aan de competitie en ieder parcours is voor mij dus ook een verrassing. Zo stond ik gisteren dus aan de start van de 10 km cross. Het was een erg pittig parcours, die bestond uit 2 dezelfde rondjes van 5 km. Het was een mooie ronde met veel diversiteit, verhard, door het bos, door weiland en akkerland maar ook met serieus klimmen en dalen, over de motor crossbaan, via de mountainbike route en dat dus 2 keer. Ik kwam gisteren dan ook na hard werken over de finish. Niet wetende hoe mijn lijf hier op zou reageren. Het was pittig, erg pittig in totaal meer dan 100 meter stijgen. Ik was tevreden over mijn inzet ik deed echt mijn best en luisterde goed naar mijn lichaam. Mijn benen vonden het echter wel erg pittig en dat kon ik vooral tijdens de laatste stukken klimmen goed merken. In mijn achterhoofd zat de race van vandaag.. zou ik die kunnen lopen.

Vanochtend toen mijn wekker ging begon de twijfel, mijn hart wilde erg graag mee doen aan de wedstrijd. Het idee was dan 6 km op hoog tempo. Ik besluit uit bed te stappen en te voelen hoe mijn benen aanvoelen. Ah dat valt tegen, die voelen niet soepel, met lichte spierpijn sta ik namelijk op. Toch blijf ik twijfelen. Ik wil wel racen, maar zal dit goed voor mij zijn? Ik ga niet mee doen om op een relaxed tempo te gaan lopen. Ik kan nu nog racen bedenk ik mij dan, het marathonschema is nog niet binnen en dus ook nog niet begonnen. Ik wil echter ook de kans op blessures niet vergroten. Ik heb gisteren een flinke inspanning gedaan want ik heb niet voor niets spierpijn. Echter kan ik nu nog wel racen. Ik denk hier 10 minuten over na en besluit dan het volgende.

When in doubt, don’t

Ik wil voor de kwaliteit van het lopen gaan, dat betekend vandaag dat ik dus niet ga racen maar mijn training ga volgen die ik voor mezelf al had ingesteld. Dat houdt in dat ik een duurloop ga lopen in zone 2. De beste keuze denk ik voor mij om te voorkomen dat ik weer ‘teveel’ wil. Ik hoop dat ik deze rem niet te vaak nodig zal zijn want ik merk dat ik het wel echt lastig vind. Of ik had kunnen racen en een mooie tijd had kunnen neerzetten, vast wel. Ik durfde echter niet met zekerheid te zeggen of ik dan aankomende week ook nog lekker kon lopen en of het geen gevolgen zou hebben omdat ik al met spierpijn op stond.

Toen ik later vandaag mijn duurloop ging lopen werd dit niet bevestigd of ontkracht maar kreeg ik wel een prachtig cadeau van moeder natuur. Een geweldige zonsondergang, een super mooie heldere maan en een heerlijke 16.61 km. Dit is voor mij de bevestiging dat ik vandaag de goede keuze heb genomen. Herken jij die innerlijke struggle? Hoe ga jij ermee om?