Dankzij de strongmanrun organisatie en dankzij GoPro kon ik dus deelnemen aan de StrongManRun in Hellendoorn. In april had ik namelijk een startbewijs gewonnen om mee te doen in Rotterdam, helaas gooide mijn blessure (die ik had opgelopen tijdens een andere obstaclerun in maart op mijn 30e verjaardag nog wel) daar voor mij roet in het eten! Ik moest een dag van te voren toch echt toegeven dat 21 km hardlopen echt niet zou gaan lukken. Dus heb ik de organisatie gevraagd mijn kaart omgezet kon worden en met heel veel geluk en Super medewerking heb ik door hen in september voor mijzelf een geweldige run gelopen!
Voor de mensen die de Strongmanrun niet kennen. Je hebt sinds dit jaar 2 edities, je hebt de 12 kilometer versie en je hebt de Original de 21 km versie. Tijdens deze runs kom je obstakels tegen van simpel tot echt heel erg pittig! Tijdens de Original (21km) kom je er meer dan 40 tegen.
Ik zou de run alleen gaan lopen, dit heb ik eerder gedaan bij obstacle runs.. je loopt hem officieel alleen maar in het startvak sta je al gezellig te kletsen met je buurman/vrouw en onderweg kom je ook vaak dezelfde mensen weer tegen en die sfeer spreekt mij zo aan. Het is echt een verbroederende run, mensen helpen elkaar, motiveren elkaar en maken een geintje onderweg je kan altijd lachen met zo’n run!
Ondanks dat ik flink getraind had was ik toch wel erg zenuwachtig. Ik was er klaar voor mijn doel was alleen maar finishen maar heel stiekem wilde ik hem onder de 4 uur en een droom zou zijn onder de 3 uur! Ik had me wel hoog ingeschreven het eerste startvak na de competitors. De competitors doen echt mee voor het klassement en als ze het goed doen dan kunnen ze zich kwalificeren voor de OCRW (Obstacle Course Racing World Cup) de professionals zeg maar.
Het snelste startvak voor de amateurs daar ergens achterin begon mijn hard sneller te kloppen.
Ik stond bewust niet vooraan, ik ben niet zo snel maar het was meer een tactische zet, je optrekken aan beteren dan presteer je beter was mijn motto in mei. Toen ik eenmaal in het startvak stond, zag ik dat er heel veel anderen in hetzelfde startvak stonden dit zorgde voor extra drukte dat was wel jammer en is ook mijn enige tip aan de organisatie voor volgende jaren; Startvak controle. Gelukkig was het daardoor ook wel weer extra gezellig en kon ik al vrij snel heel goed meekomen met de rest en kon ik in het begin zelfs al mensen passeren die ik de hele race niet weer terug heb gezien.
Maar dat was een flash forward! Even terug het startvak in. Ik sta in spanning, gezonde zenuwen tegen anderen te praten over hun doel en reden dat ze mee doen met deze run. Ik kijk of mijn go pro nog goed zit en vervolgens is het al zover dat de cheerleaders al beginnen met hun dans, dan wordt er afgeteld en mogen we gaan ik sta er klaar voor ik sta te trappelen. Echter duurt het bijna 20 minuten vanaf ons startschot tot dat ik daadwerkelijk kan beginnen.
Daar gaan we ik praat me nog een keer moet in en benoem mezelf dat ik het kan, direct is het eerste obstakel ook al begonnen, het is een nieuw obstakel de ‘Run around’ dranghekken zijn in een cirkel die steeds kleiner wordt gezet en in het midden heb je het keerpunt! En weer terug, als je eruit komt heb ik volgens mijn Polar horloge de eerste 600 meter al afgelegd, ik ren eruit en ineens hoor ik geschreeuw. Mijn zus met haar vriend en mijn kleine grote lieve vriend staan me aan te moedigen. Super leuk! Krijg er direct een boost van waardoor ik veel te hard begin met lopen.
Voor ik het weet heb ik een redelijk tempo kunnen vinden, nog boven mijn niveau maar voor mijn gevoel is dat de hele run en als ik een keer moet wandelen dat zij het zo ik kom om te genieten. Genieten is wat ik op dit moment zeker doe!
Ik ga niet alle obstakels hier bespreken dan wordt dit verhaal echt veel te lang maar ik weet wel dat ik bij de tweede dacht.. , ‘Crazy corn’ je rent dan door een maisveld, ja hier wordt ik wel crazy van.. houd dit nog op? Vervolgens keek ik uit naar het punt bij het heide veld in Hellendoorn, 
ik weet dat je hier op bijna 5 km zit en daar zou mijn vriend
staan om mij te supporten. Je hebt daar het obstakel ‘rathole’ staan maar eerst kregen we nog de ‘Hill slide’! die vind ik altijd zo ontzettend tof vorig jaar bij de strong women run was het een Hele grote versie nu wat kleiner maar nog steeds zo gaaf ik kwam dan ook super happy uit die water bak!
Maar het 5 km punt had ik bijna bereikt ik ging het obstakel door, een riool pijp waarin je in de modder terecht komt gelukkig ging ik met mijn voeten eerst waardoor ik al snel kon zwaaien naar mijn vriend, echter toen ik pas voor hem stond zag hij dat ik het was.. Snel door het bos in en het zwaarste stuk van de hele strongmanrun kwam eraan! Gelukkig snel nog even wat drinken mee gepakt ik had wel dorst. Het bos door allerlei obstakels de zandkuil vond ik tof zeker met het tijgeren naar boven! Ik weet het niet meer zeker maar dacht 100 meter.. een best eind.
In het bos weet ik nog dat ik op een gegeven moment zei; ‘het bos mag een keer ophouden’ en dat is me zeker nog 3 keer verteld door anderen die mij die opmerking hadden horen maken.. Ik en mijn grote mond haha. Het bos is jammer vanwege dat het zeer moeilijk te bereiken is door publiek en ja overal staat publiek wordt je aangemoedigd maar het bos doe je het echt voor jezelf! Uiteindelijk heb ik daar ook momenten gewandeld.. zeker toen ik vlakbij zwembad ‘het ravijn’ was en het natuurlijke obstakel moest overwinnen van 6 keer stijl afdalen om vervolgens weel even stijl omhoog te lopen, na 3 keer dacht ik ‘yes hebben we gedaan.. ‘maar bleek nog 3 keer te komen!
Toen ik daadwerkelijk de verharde weg weer zag en wist dat het zwembad eraan kwam dus het bos voorbij was slaakte ik wel een zucht van opluchting. Vlak voor het zwembad nog een waterstop, ik had ontzettend honger en vroeg naar een banaan die zou na het zwembad komen (eerder hadden we volgens mij ook al wel een waterstop maar ik weet zo even niet meer waar) Ik rende het terrein van het zwembad op en zag de monkeybars en 
die werden opgevolgd voor climbing water. De monkeybars dat was een challenge voor mij, maar ze gingen TOP trots haalde ik de overkant en ik gaf mijzelf een applausje, het climbing water obstakel is een ontzettend leuke uitdaging, alsof je een waterval beklimt, het is even zoeken naar hoe je het beste adem kan halen en verder is het klimmen maar!
Vervolgens de hoek om klein stukje rennen en YES een banaan, ik heb er direct 2 gegeten en weer door!
Nijverdal in de grote straat daar zou mijn vriend weer ergens staan dus ogen en oren open! Helaas bij het eerste punt staat hij niet maar het is druk misschien heb ik hem wel gemist. Ik wil vervolgens de ‘hey step’ obstakel overklimmen en dan ineens.. Pats.. kramp in mijn kuit daar dus even goed rekken en ik kon weer verder maar terwijl ik de ‘hey step’ afga zie ik een bekend gezicht en ja daar staat mijn vriend met de rest me aan te moedigen, ik heb een korte stop gemaakt even gekletst en een slokje wijn voor onderweg gehad. Genieten was mijn motto en dat doe ik ook zeker, ik vervolg mijn weg en merk dat ik toch wel moe begin te worden. Al snel kom ik na een aantal obstakels aan de praat met 2 anderen, alle 3 zijn we best al moe en willen zo goed mogelijk finishen. We besluiten een team te vormen van 3 en gaan zo de rest van de route tegemoet! Nog wat modder onderweg en de onwijs gave ‘Vietcong tunnels’! Wat dat zijn? Letterlijk een soort tunnels waar je door moet kruipen maar geen hand voor ogen kan zien en ze zijn lang! Maar wat een plezier heb ik gehad in die tunnels iedereen praat hardop en werkt samen!
Ik zie de Wilgenweard en weet dat we er dan bijna zijn dit obstakel ziet er gaaf uit. Het obstakel ‘Floating Tree Trunks ‘ Boomstammen in het water waar je over heen moet klimmen. Ik doe een eerste poging maar mijn go pro zit in de weg dus moet meer kracht zetten om hoger op de balk te komen vanuit het water waar je niet kan staan. Na 3 balken zwem ik een stukje en bij balk 4 hijg ik even uit. Ik merk dat mijn kracht op is en dat ziet Meneer de brandweer man ook. Hij komt al bij me zwemmen, ervoor zorgen dat ik dus niet verzuip. Samen met hem besluit ik mijn krachten te sparen en eronder door te gaan, de 4e en 5e balk ga ik eronder door bij balk 6 wil ik weer geen mietje zijn, bedank de brandweerman en klim erover heen de andere 2 staan al aan de kant en helpen mij daarop komen. Dan ineens hoor ik heel veel gejuich, mijn vriend en zijn kameraad staan daar mij aan te moedigen en schreeuwen dat ze me bij de finish weer zien.
We hoeven niet ver meer en wanneer ik zeg dat mijn horloge nog niet de 3 uur aangeeft want mijn droomdoel is en kennelijk die van mijn mede renners ook zetten we een iets snellere pas in! We horen de muziek, we weten dat de finish eraan zit te komen. We zien ons laatste obstakel. Als een worm gaan we erdoor heen wachten elkaar op en de laatste meters vieren we gezamenlijk en zo ga ik met 2 wildvreemden hand in hand de finish over van de Strongmanrun 2016. De medaille wordt omgehangen ik bedank mijn mederunners en zoek mijn vriend op.
Wan
neer ik mijn vriend zie ben ik super blij en enthousiast, de run was vermoeiend maar o zo gaaf! Ik leef op dit moment op adrenaline en vertel ze over mijn belevingen. Ik drink mijn biertje op die je bij de finish kreeg en ga mijn tas halen, gelukkig is deze er zo en loop naar de douc
hes. Heerlijk een warme douche! Hier knap ik van op . Ik laat ondertussen mijn medaille graveren. Wanneer ik weer warm en droog ben loop ik het terrein weer op. Ik zie de Italianen (volgens mij) verkleed als KISS nog finishen. Die waren zo super sportief onderweg!! Haal mijn medaille op en geniet nog even van de geweldige sfeer. Wanneer de laatste man over de finish is besluiten we naar huis te gaan.
Wat een te gave run, doe ik volgend jaar weer deze run? Ik hoop het
RunwithJoy.ce 