RunwithJoy.ce

Ik wil eigenlijk de titel.. Wat was je gaaf!! maar dat kwam toch echt door het publiek!! dus deze titel vond ik nog meer passend.

Deze recap van mijn laatste marathon.. crazy nummer 11! Ondertussen al weer denkende aan de 12e betekend toch echt dat ik het wel echt … jaja.. heel gaaf vond! Als ik mijn story’s terug kijk hoor ik het me ook heel vaak zeggen, wat is dit gaaf!

Klik hier voor het bekijken van de story’s.

Lets go!

Het Londen weekend begon voor mij al vroeg op de vrijdagochtend, op tijd op Schiphol zijn hopende dat het niet druk zou zijn bij de security en we hadden geluk… geen wachtende voor ons. Met de vlucht van 7 uur gingen we naar Londen om het hotel op Piccadilly circus te zoeken. Perfecte plek, kamer wat klein en geen ramen echter komen we voor de marathon niet voor het uitzicht. We gingen door naar de Expo om mijn startnummer te halen, ook daar was het niet druk en na een korte rij kon ik nog even een toffe foto maken! Nog even snel op de expo rond geneusd, maar na een uur stonden we alweer bij de metro terug naar het centrum.

Tijd om Londen te verkennen! zo deden we dat de rest van de dag en op zaterdag. Ook natuurlijk even naar de opbouw van de finish gekeken en zo maakte ik op vrijdag bijna 28 duizend stappen. Op zaterdag begon ik de dag op zoek naar het ontbijt voor de volgende dag. Ons hotel had geen ontbijtservice dus besloot ik 2 broodjes te kopen en een pot pasta, een houten vork zal dienen als mes en een banaan voor in het startvak moest het doen. Deze dag ook nog even met Mirjam afgesproken bij de Big Ben en samen een kleine ‘pasta party’ gehad als lunch. Het was gezellig en we wensten elkaar succes, we wisten al dat we niet in het zelfde startvak of coral zouden staan en elkaar pas of tijdens de run of na de finish weer zouden zien. De zaterdag avond lag ik vroeg op bed, met enige spanning voor de volgende dag maar ook met heel veel zin.

De dag van de marathon!

Vroeg ging de wekken en rustig werd ik wakker, ik had goed geslapen iets wat ik niet snel doe een avond voor de marathon. Ik pakte mijn ontbijt er bij en met enige tegenzin begon ik daaraan. Ik kan niet goed in de ochtend brood eten, maar toch lukte het om 1,5 broodje met chocolade pasta weg te werken. Ik had alles goed gepland en uitgerekend waardoor ik ruim 10 min voor de geplande tijd klaar was om te gaan. Niet wetende wat voor weer het buiten zou zijn (gebrek aan een raam) hoopte ik van harte dat mijn telefoon het goed had, dat het droog was en zou blijven. De dag ervoor gaf deze nog voor de hele dag regen aan en ook vanuit de marathon organisatie werd gecommuniceerd dat het zou gaan regenen.

Gelukkig dat ik was zag ik eenmaal toen we het hotel uitliepen dat het droog was! Eenmaal in de metro werden we dan ook geconfronteerd met de andere marathonlopers. Allemaal op weg naar hun eigen 42,195 meter avontuur. Bijna een uur reizen koste het ons om bij het startgebied te komen. Daarvoor moest ik nog best een flinke heuvel op wandelen, daar had ik even geen rekening mee gehouden dat Londen natuurlijk helemaal niet vlak is. Mijn man nam afscheid waar dat moest en ik liep verder het rode startvak in. Ik wist dat daar ook bekenden zouden zijn en ondertussen ook al waar ze zouden staan dus ging ik nadat ik mijn tas had afgegeven naar hen op zoek. Ik zag ze niet en besloot dan maar in een lange rij voor de dixies te gaan staan. Deze rij was achteraf korter omdat ik ontdekte dat voor een heleboel dixies geen rij stond en je daar eigenlijk gewoon door kon lopen. Toen ik terugliep vond ik de anderen en de sfeer zat er bij iedereen goed in! Allemaal verschillende waves dus was het een kort samen zijn maar ik vond het heel fijn. In het startvak ging het wel snel, van het ene vak naar het andere en uiteindelijk naar de startboog. Niet de officiele start wat je ziet op tv, echter deed de speaker goed zijn best en voor ik het wist mochten we gaan. Geen hartslag of hard startschot, maar genoeg om duidelijk te hebben dat het dan toch echt begonnen is. Tijdens de eerste meters denk ik dan ook alleen maar .. IK LOOP F…..NG LONDEN!!!

De race

Waar ik tijdens de eerste kilometer nog denk oke dit tempo mag prima tijdens de eerste kilometer maar straks wel iets rustiger gaan lopen, besluit ik op kilometer 3 dat het nog steeds hard gaat voor mij op dit moment. Ik besluit dat ik het maar probeer vol te houden, we zien wel waar het schip strand. Of het verstandig is, waarschijnlijk niet, maar ik voel mijn kuiten al vanaf 1 km dus dat gaat toch niet zomaar meer over. Ik verbaas me onderweg iedere keer over het publiek, vanaf de start staan er mensen en daar zijn ze nog rustig, maar hoe verder je komt hoe gekker het kan worden tot rijen dikke mensen massa’s en muren van geluid. Ik heb niet eens mijn muziek op en als het aan staat hoor ik het helemaal niet. Ik loop eigenlijk altijd met muziek tenzij ik samen loop dus ik vind het een enorme ervaring! Ik, mijn gedachten en heel veel (onbekende) Supporters! Ik vergelijk het ook met Rotterdam maar dan wat er in Crooswijk gebeurd tijdens de marathon, super veel support alleen wel netjes achter de hekken waardoor je gewoon lekker goed kan blijven doorrennen. Ik heb er echt simpel weg maar 2 woorden voor: WAT GAAF.

Op het moment dat ik de Tower bridge op draai zeg ik het weer (voor de zoveelste keer) hardop. De route is mooi je loopt echt door verschillende gebieden van Londen, maar het stukje over de Tower bridge en ook het stuk naar de Big Ben en natuurijk naar Buckingham palace waar net iets verder op de Finish streep op je wacht zijn zo ontzettend.. jaja GAAF!

Ik heb zo lang hard kunnen rennen maar ik ga jullie niet vermoeien met de cijfertjes, de eerste 25 km ging als een speer. Daarna kakte ik wel in hoor! maar ik vond het dikke prima ik was zo onwijs aan het genieten. Zo erg dat ik niet eens een marathon traan heb gelaten. Op de foto’s zie ik emotie maar het bleef droog zelfs na de finish! Wat was ik trots op mijzelf, mijn lijf, mijn doorzettingsvermogen en wat was het.. GAAF.

Finish!

Na de finish had ik geluk dat ik gebruik kon maken van de hospitality tent van New balance, mijn man zou daar ook op mij staan wachten. Dus besloot ik daar naar toe te lopen, na de finish was het de eerste links dus dat deed ik maar. Als ik bij de tent sta bedenk ik mij ineens… KAK MIJN MEDAILLE . Ik was namelijk helemaal vergeten dat het de eerste links was, na de medailles.. en niet direct na de finish. Snel terug en trots mijn medaille opgehaald. Nog hardop in mijzelf lachend weer richting de hospitality tent. Terwijl ik mij net meld, krijg ik een melding dat Mirjam ook gefinisht is. Jammer dat ik het niet heb kunnen zien maar wel super blij voor haar want wat heeft ze het goed gedaan!

De tent blijkt aan de finish streep te staan en waar je dus de lopers kan aanmoedigen. Ik had het geluk dat Saskia wel net langs de tent heen liep en met een iets te luide stem, moedigde ik haar aan en zo ook de anderen in de tent. Vervolgens was het tijd om alle andere finishers die laatste meters naar de streep toe te juichen. Het was een feest en het was super gezellig en na bijna 3 uur cheeren besloten mijn man en ik terug te gaan naar het hotel. Tijd om te douchen en lekker uit eten te gaan.

De volgende dag hadden we met Mirjam afgesproken en ging iets aan wat ik dacht nooit te gaan doen. Ik zou de London Eye in gaan met mijn hoogte vrees. Waar de eerste 10 min erg spannend waren en ik lekker op het bankje in het midden zat, durfde ik op een gegeven moment ook aan de rand te staan voor een foto. Een ervaring die ik eigenlijk ook niet had willen missen. Vervolgens nog even naar New Balance kijken of er toch nog wat marathon gear is. Gelukkig wilden we niet dat onze medaille gegraveerd zou worden, want wat stond er een lange rij! Na een hele leuke en gezellige ochtend namen we afscheid. Ik en mijn man zijn vervolgens nog een hele wandeling gaan maken, erg soepel ging het niet maar toch maakte ik die dag weer ruim 20 duizend stappen.

Dit weekend is onvergetelijk geweest. Wat een geluk dat ik mede dankzij een winactie van Intersport en New balance hier aan mee heb kunnen doen. Ik ben deze bedrijven enorm dankbaar voor deze kans en ervaring. Ondertussen ben ik weer bezig met de volgende marathon, welke dat zal zijn wordt duidelijk als ik deze duidelijkheid ook heb ;).

To be continued!