Midwinterrun!

Vandaag  (zondag 5 februari) was het dan eindelijk zo ver, voor mij de ultieme test, een leeg vakje nog op mijn bucketlist, de Midwintermarathon in Apeldoorn.
Omdat dit een wedstrijd is die mij geadvisseerd is om zeker te lopen in de voorbereiding naar de marathon heb ik mij vol enthousiasme ingeschreven in december. Niet wetende dat ik daarna kuit klachten zou gaan krijgen waardoor ik ben gaan twijfelen aan mijn eigen kunnen.

Gisteren nog een mooi feest gevierd, natuurlijk veel te laat naar bed gegaan ging mijn wekker vanochtend om half 9 . Ik zat vol zenuwen en besloot nog even te blijven liggen. Om 9 uur moest ik er van mijzelf uit en gaan klaarmaken. Alle kleding lag al klaar maar door mijn zenuwen toch nog wat andere keuzes gemaakt en zo op naar beneden.. ontbijten. Belangrijk omdat ik natuurlijk wel 25 km moet gaan rennen met de Asselronde alleen wist ik niet zo goed wat dus met een gekookt ei, broodje jam, bak kwark en een goede kop koffie zat mijn buikje goed vol. Ook even 2 glazen water naar binnen gewerkt zodat ik in ieder geval al wat vocht tot me heb genomen voordat ik ga starten.

Mijn vriend bracht me weg en om kwart over 10 zaten we dan ook in de auto. Mijn buik begon te kriebelen maar ik ga het gewoon doen, rustig aan we zien wel waar het op uit komt.  Ik werd afgezet bij Orpheus, mijn vriend wenste me succes en daar ging ik op mijn eerste avontuur voor de marathon.

Weten jullie trouwens dat in wedstrijdvorm mijn verst gelopen afstand de 7 heuvelenloop is? de 15 km? dus dat ik enige spanning voor deze run had kunnen jullie vast wel begrijpen. Want een halve marathon staat nog op mijn lijstje van te lopen afstanden tijdens een wedstrijd 🙂 Die gaan we natuurlijk ook tijdens mijn weg naar de marathon zeker nog wel een keer lopen.

Ik hoopte nog een paar bekenden te zien dus ik ging op de hoek van het kruispunt staan, de weg richting de startvakken. Maar helaas en toen ik nog 20 min had voor de start ben ik naar het startvak gelopen. Het was nog niet druk en ik kon makkelijk naar voren lopen. Helemaal vooraan ben ik niet gestart dat vind ik niet prettig maar op een meter of 5 erachter kon ik rustig staan. Ik scande het startvak op bekenden maar ook daar zag ik ze niet staan. Nee Joyce deze run ga je echt helemaal alleen lopen en dat is eigenlijk ook wel een goede training voor Parijs!  Voor ik het eigenlijk goed doorhad begonnen we ineens te rennen en starte ik gauw mijn strava en nike app. Vervolgens toen we over de matten van de start liepen ook snel mijn horloge.  Ik hield de eerste km goed mijn tempo in de gaten. rustig aan niet te snel! gelukkig liepen de meeste mensen om mij heen in een redelijk rustig tempo uiteindelijk koos ik ervoor om niet meer op mijn horloge te gaan kijken. Ik zag het monument ‘de naald’ .. en dacht kijk opletten deze ronde moet heel mooi zijn dus ogen op de weg voor je uit en kijk om je heen, geniet!.

Zo gezegd zo gedaan en nadat we apeldoorn uitgelopen waren kwamen we echt op prachtige plekken. Bij hoog soeren kwamen we echt prachtige stukken tegen en op een gegeven moment dacht ik.. hé we zijn al op 7,5 km. De drankposten waren om de 5 km en hier kon je iedere keer een stuk banaan bij krijgen. Ik had echter mijn eigen ‘snacks’ meegenomen en sloeg de banaan standaard over. Op 7,5 km begon ik met mijn davitamon energy bar.  Mijn eigen experiment omdat ik tijdens de marathon ook zal moeten eten tussendoor. Nou dit ging prima, alleen misschien de volgende keer geen chocoladebar kiezen..
hij smelt in je hand dus heb je je bar op.. kan je je vingers ook nog aflikken. Smaak was overigens prima.. maar ik had het over de loop toch? haha.

Vanaf de 10 km kwamen we in een prachtig natuurgebied, ik heb het even nagezocht en
het blijkt de asselsche heide te zijn. Hier was het erg heuvelachtig maar zo mooi dat je dit gewoon ook vergat! Natuurlijk zat het weer ons ook heel erg mee en de zon zorgde voor prachtige mooie uitzichten. Op dit moment baal ik even dat ik geen foto’s heb gemaakt van dit stuk, ik heb er simpelweg niet aan gedacht.

Vanaf Assel volgens mij werd de weg onverhard, je had wel de keuze om op het geasfalteerde fietspad te lopen. Maar het zandpad was hard en vlak en er zaten geen kuilen dus ik ben daarop blijven lopen. Een klein stukje was nat en glibberen maar dit was nog geen 3 meter.

Op km 14 dacht ik even.. oeh mijn bovenbenen en kuiten vinden dat klimmen niet zo heel erg leuk meer, maar ik wist dat dit vanaf km 17 bijna niet meer voor zou komen en ik ben op rustig tempo lekker door blijven rennen. Wat mij opviel is dat veel lopers goed de tijd nemen om bij te tanken bij de drinkposten, zelf pakte ik vooral thee aan en dronk een paar slokken terwijl ik op een rustige pace door bleef lopen.  Bang om niet meer in het lekkere ritme te kunnen komen waar ik nu zo goed en fijn op liep. Na de derde drinkpost, bij km 15 mijn reep van Isostar High energy bar aangebroken. Mooie afleiding voor mijn laatste 2 km met klimmetjes en het lichaam kan vast wel wat energie gebruiken. Deze reep ging beter als de eerste, mijn vingers bleven schoon.

Mijn horloge gaf constant een pace aan waar ik zo zeer tevreden mee was dat het me 1000% mee viel. Ik heb ook echt genoten onderweg en toen km bordje 18 er was werd ik helemaal enthousiast. Ik wist dat het klimmen nu echt minimaal zou zijn en we lekker zouden gaan dalen. even zette ik aan en vlak daarna ging ik weer op de rem. Nu al zonder rem gaan rennen leek me nog wat vroeg 7 km voor het einde. Ik sprak met mijzelf af dat ik dit vanaf de 3 km wel mocht doen mochten mijn benen goed aanvoelen en ik nog steeds geen nare reactie zou krijgen van mijn kuit.

Of het nou de bar was of dat ik in mijn runnershigh kwam en dat alles in combinatie met het dalen.. 3 km voor het einde. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Over ongeveer 18 min zou ik de finish lijn over gaan, had ik de Asselronde, een 25!!! km run ‘gewoon’ uitgelopen. En dat ook nog eens ontspannend en  relaxed zonder dat ik er echt hard voor heb moeten werken! (Tuurlijk ging het niet vanzelf maar ik heb wel eens veel meer moeite gehad met het lopen dan hoe het nu ging). Ik besloot mijn afspraak met mijzelf na te komen. Ik liet mijzelf lopen en wauw ik kreeg echt het gevoel dat ik vloog. Het aantal mensen langs de kant groeide weer en sommige waren echt super lief door snel je startnummer te lezen en dan je bij naam aan te moedigen!! TOPPERS geen idee wie jullie waren maar Keep up the good work. De laatste km kwam eraan. Mijn glimlach kon niet meer onderdrukt worden en ik liep met een grote glimlach van oor naar oor ! mijn handen de lucht in mijzelf complimenten aan het geven juichend de finish over! Sjeej wat was en ben ik trots op mijzelf…. op het moment dat ik begin te wandelen denk ik ..WAUW ik kijk om me heen of  ik echt nog steeds geen bekenden zie en loop richting de uitgang. Ik krijg een medaille omgehangen en maak er natuurlijk trots een selfie mee.  (dit is echt direct na de run.. niet het meest charmant.. wel het meest echt! )

Pak nog even een thee om bij te tanken en vervolgens krijg ik nog een flesje aa drink. Ik besluit richting Orpheus te lopen. Welke tijd het ook mag zijn dat ik erover heb gedaan, ik ben op dit moment zo trots op mezelf dat ik besluit mijn medaille te laten graveren. Ik krijg hem al vrij snel terug (dit duurt misschien 1 a 2 minuten) en zie mijn netto eindtijd: 2.31,48 . Trots op mijn tijd klets ik nog even met deze mensen heel kort na en ik ga naar buiten. Mijn ogen blijven scannen op bekenden maar helaas, het is ook onwijs druk en de mensen van de 8 km begeven zich al langzaam richting de start. Ik besluit op zoek te gaan naar de pendelbus voor het station. Net als ik aan kom lopen gaan de deuren dicht, ik klop er nog snel op en ik mag nog mee. Yes gelukkig op naar de trein om naar huis te gaan. Op het station moet ik even wachten en neem ik een kop koffie. Lekker warm blijven/worden. De trein is keurig op tijd ik ga naar huis. Wat een dag in de trein denk ik er nog over na, wat heb ik genoten. Wat was dit leuk! Wat heb ik zin in Parijs!!

Maar even wat feitjes op een rij over deze run. Overall ben ik zeer zeer tevreden met hoe het in apeldoorn georganiseerd is!

SuperPLUSpunten van de Midwintermarathon -> De Asselronde
* Gratis pendelbussen, die je van het station brengen naar Orpheus, vlakbij de startvakken
* Voldoende dixies met Toilletpapier, geen lange wachtrijen en ‘redelijk’ schoon (voor een     dixie)
* Onderweg stonden er ook dixies! (geen idee hoe ze eruit zagen want ik heb er geen
gebruik van gemaakt)
* Duidelijk aangegeven waar welk startvak is
* Vlotte start, want ook al stond ik in het laatste startvak was ik binnen 5 min na de start
ook dan echt beginnen aan de run.
* Prachtig parcours met fanatieke supporters. Meerdere muziek cappellen langs de weg
voor de sfeer en wanneer je in het natuurgebied loopt kan je daar echt van genieten!
* Drinkposten goed verzorgd, stonden klaar met water thee en sportdrank en iedere keer
weer een stuk banaan.
* Prachtige medailles, iedere medaille van de afstanden zijn het zelfde echter staat de
afstand (de naam) erop. Bovendien kon je ze laten graveren en dat vind ik echt een
pluspunt.

Verbeterpunten an de Midwintermarathon -> De Asselronde
* geen bewaakte kleding inzameling waardoor ik dus voor de start en op het station flink
heb staan bibberen.
* bij de drinkposten stond er soms thee bij het bord water waardoor je iets aan kan pakken
wat je misschien niet wilt. Voor mij maakt het niet uit maar niet iedereen vindt dat
prettig.

Zoals je dus al kunt lezen heb ik onwijs genoten van deze run. Ik wil daarom ook de organisatie van de Midwintermarathon in Apeldoorn ook hartelijk bedanken en volgend jaar kom ik zeker weer een afstand meerennen!